• Βασικές Γνώσεις

    Πότε πρέπει να επισκεφθώ για πρώτη φορά την γυναικολόγο;

    Η πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για τις κοπέλες που έχουν ξεκινήσει τη σεξουαλική τους ζωή, αλλά και για τα νεαρά κορίτσια που δεν έχουν επαφές ακόμα αλλά θέλουν να ενημερωθούν για αυτό το θέμα. Η συζήτηση με το γιατρό σας θα λύσει κάθε σας απορία. Θα έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τρόπους αντίληψης, για το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και να πάρετε τις σωστές συμβουλές ώστε να έχετε μία υγιή σεξουαλική ζωή. Επίσης, συνίσταται να γίνει και ένα κοιλιακό γυναικολογικό υπερηχογράφημα για ανεύρεση τυχόν γενετικών ανωμαλιών στη μήτρα και τις ωοθήκες. (π.χ. όγκοι ωοθηκών). Πολλές φορές η πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο μπορεί να χρειαστεί να γίνει πολύ νωρίτερα εφόσον παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα όπως διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, παρουσία κολπικών υγρών διαφορετικού χρώματος και οσμής από το φυσιολογικό, επίμονοι πόνοι στην κοιλιά κ. α.

    Τι περιλαμβάνει η πρώτη επίσκεψη στο ιατρείο;

    Αρχικά γίνεται λήψη του Ιστορικού της γυναίκας για να γνωρίζει ο γιατρός την γενική της κατάσταση και τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει καθώς κάθε περιστατικό είναι μοναδικό και ιδιαίτερο. Η γυναικολογική εξέταση περιλαμβάνει τα εξής: λήψη Test-Παπανικολάου, γυναικολογικό υπερηχογράφημα μήτρας –ωοθηκών , γυναικολογική εξέταση και ψηλάφηση μαστών ανάλογα με την ηλικία της κάθε ασθενούς.

    Πώς γίνεται το τεστ Παπανικολάου;

    Είναι μια πολύ απλή εξέταση .Ιδανικές μέρες για να γίνει η λήψη του Test-Παπανικολάου είναι από την 8η -13ημέρα του κύκλου, ανάλογα με τον κύκλο και την περίοδο της κάθε γυναίκας, χωρίς να σημαίνει ότι εάν γίνει σε κάποια άλλη μέρα του κύκλου δεν θα φανούν τυχόν δυσπλασίες.

    Ο γυναικολόγος χρησιμοποιώντας ένα μαλακό βουρτσάκι και μια μικρή σπάτουλα παίρνει κύτταρα από τον κόλπο και τον τράχηλο της μήτρας . Τα κύτταρα αυτά επιστρώνονται πάνω σε αντικειμενοφόρες πλάκες και ψεκάζονται (μονιμοποιούνται ) με ένα ειδικό σπρέι . Στη συνέχεια εξετάζονται από τον κυτταρολόγο.

    Τι προετοιμασία χρειάζεται να κάνω πριν το τεστ Παπανικολάου;

    Για να γίνει το Test-Παπανικολάου θα πρέπει να μην έχετε επαφή 1-2 μέρες πριν. Εάν κάνετε κολπικές πλύσεις ή έχετε χρησιμοποιήσει ενδοκολπικά υπόθετα ή αλοιφή, τότε το Test-Παπανικολάου γίνεται μία εβδομάδα μετά.

    Το γυναικείο γεννητικό σύστημα:

    Το γεννητικό σύστημα της γυναίκας αποτελείται από τα έσω και έξω γεννητικά όργανα.

    Στα έξω γεννητικά όργανα, δηλαδή το αποκαλούμενο αιδοίο, ανήκουν το εφήβαιο ( η τριχωτή περιοχή του αιδοίου στο ύψος της ηβικής σύμφυσης), τα μικρά και μεγάλα χείλη του αιδοίου, η κλειτορίδα, το περίνεο ( η περιοχή μεταξύ του κόλπου και του πρωκτού) ο παρθενικός υμένας, η είσοδος του κόλπου και το στόμιο της ουρήθρας.

    Στα έσω γεννητικά όργανα ανήκουν η μήτρα, οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες και ο κόλπος. Ως όριο μεταξύ των έσω και των έξω γεννητικών οργάνων θεωρείται ο παρθενικός υμένας.

    ΕΞΩ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ

    ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

    Εφήβαιο:

    Είναι το τρίγωνο και στρογγυλό λιπώδες έπαρμα του δέρματος , που βρίσκεται μπροστά από την ηβική σύμφυση και φέρει τριχοφυΐα .

    Μεγάλα χείλη αιδοίου:

    Είναι δύο επιμήκεις και λιποειδείς πτυχές του δέρματος .Αρχίζουν από το εφήβαιο ,εκτείνονται προς τα κάτω και πίσω. Φέρουν επίσης τριχοφυΐα .

    Μικρά χείλη αιδοίου:

    Είναι λεπτά επάρματα του δέρματος και βρίσκονται πιο μέσα από τα μεγάλα χείλη. Συνήθως καλύπτονται από αυτά.

    Κλειτορίδα:

    Είναι το αντίστοιχο του ανδρικού πέους .Έχει μήκος περίπου 5-6cm και παίζει σημαντικό ρόλο κατά τη γενετήσια διέγερση και τη σεξουαλική επαφή.

    Παρθενικός υμένας:

    Βρίσκεται 1-2cm μετά την είσοδο του κόλπου . Είναι μια ελαστική μεμβράνη , με οπή στο κέντρο για να περνάει η έμμηνος ρύση και οι εκκρίσεις του κόλπου προς τα έξω. Μπορεί να έχει διάφορες μορφές .

    Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των πρώτων σεξουαλικών επαφών γίνονται μικρορρήξεις στον παρθενικό υμένα ο οποίος υποχωρεί φυσιολογικά προς τα τοιχώματα του κόλπου. Λόγω αυτών των μικρορρήξεων σε κάποιες γυναίκες μπορεί να παρουσιαστεί λίγο αίμα στην πρώτη επαφή χωρίς κανένα κίνδυνο για την γυναίκα.

    ΕΣΩ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ

    Μήτρα:

    ΚΟΛΠΟΣ ΜΗΤΡΑ ΤΡΑΧΗΛΟΣΗ μήτρα είναι ένα κοίλο όργανο σε σχήμα αχλαδιού. Η θέση της στη κοιλιακή χώρα είναι μέσα στην πύελο , μεταξύ της ουροδόχου κύστεως και του ορθού. Αποτελείται από τρία μέρη, αναφορικά από πάνω προς τα κάτω είναι: ο πυθμένας της μήτρας, το σώμα και ο τράχηλος.

    Μεταξύ του πυθμένα και του σώματος της μήτρας ξεκινούν δεξιά και αριστερά οι δύο σάλπιγγες. Ο τράχηλος της μήτρας προβάλει μέσα στον κόλπο. Φυσιολογικά η μήτρα έχει κλίση προς τα εμπρός ( πρόσθια κλίση) .Παρατηρείται όμως σε κάποιες γυναίκες να έχει κλίση προς τα πίσω( οπίσθια κλίση) ή σε άλλες να έχει ευθύ σχήμα, χωρίς κλίση ( ευθυορία ), χωρίς όμως αυτό να δηλώνει την παρουσία παθολογίας.

    Στο εσωτερικό της μήτρας υπάρχει μια κοιλότητα που ονομάζεται ενδομήτριο. Το πάχος του ενδομητρίου αλλάζει κατά τη διάρκεια του κύκλου ,λόγω της επίδρασης των ορμονών και μπορεί να είναι από 1mm (στην αρχή του κύκλου) έως και 12-13mm ( στο τέλος του κύκλου , λίγο πριν την έναρξη της περιόδου). Το ενδομήτριο είναι η κοιλότητα που εμφυτεύεται και στη συνέχεια αναπτύσσεται το έμβρυο κατά τη διάρκεια της κύησης.

    Σάλπιγγες:

    Οι σάλπιγγες είναι δυο λεπτεπίλεπτοι αγωγοί μήκους 10-12 εκ. περίπου η κάθε μία. Ξεκινούν δεξιά και αριστερά από τον πυθμένα της μήτρας (κέρας της μήτρας) και εκβάλουν μέσα στην κοιλιά σε επαφή με τις ωοθήκες. Η σάλπιγγα είναι το σημείο συνάντησης του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου κατά τη γονιμοποίηση.

    Ωοθήκες:

    Οι ωοθήκες αποτελούν τους γεννητικούς αδένες της γυναίκας. Αντιστοιχούν στους όρχεις του άνδρα και διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στην αναπαραγωγή. Έχουν σχήμα αμυγδαλοειδές . Η θέση τους είναι δεξιά και αριστερά της μήτρας και ενώνονται με την άκρη των σαλπίγγων. Οι ωοθήκες εκτελούν δυο λειτουργίες στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Την παραγωγή ωαρίων και τη παραγωγή ορμονών. Οι ωοθήκες περιέχουν 200.000-400.000 ωοθυλάκια, από τα οποία τελικά λίγα θα καταφέρουν να ωριμάσουν και να απελευθερώσουν ένα ωάριο κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας.

    Τι είναι κύκλος:

    Κύκλος είναι η χρονική απόσταση μεταξύ των δύο περιόδων, δηλαδή οι μέρες που απέχει η μια περίοδος από την άλλη.

    Η πρώτη μέρα της εμμήνου ρύσεως (περιόδου) ορίζεται ως η πρώτη μέρα του κύκλου και η τελευταία μέρα του κύκλου ορίζεται η μέρα αμέσως πριν την επόμενη περίοδο. Ο κύκλος από γυναίκα σε γυναίκα διαφέρει. Συνήθως έρχεται περίπου κάθε 28 μέρες με απόκλιση 5 μερών και διαρκεί 1-8 μέρες.

    Τι είναι έμμηνος ρύση (περίοδος);

    Η εσωτερική κοιλότητα της μήτρας καλύπτεται από το ενδομήτριο. Το πάχος του οποίου ποικίλλει ανάλογα με τη φάση του κύκλου που βρισκόμαστε. Αμέσως μετά την περίοδο είναι πολύ λεπτό και στην διάρκεια του κύκλου καθημερινά αυξάνεται. Στα μέσα του κύκλου έχει τη μεγαλύτερή του διάσταση. Εάν υπάρξει γονιμοποίηση εκεί είναι το έδαφος που εμφυτεύεται το έμβρυο .Εάν δεν υπάρξει γονιμοποίηση το ενδομήτριο αποκολλάται και πέφτει με τη βοήθεια αίματος .Έτσι το εσωτερικό της μήτρας καθαρίζει και επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία και τους επόμενους μήνες. Άρα ουσιαστικά περίοδος είναι η πτώση του ενδομητρίου.

    Σε ποια ηλικία ξεκινάει η περίοδος;

    Η πρώτη περίοδος εμφανίζεται μεταξύ 9-15 ετών και ο μέσος όρος για τις ελληνίδες είναι 11-12 ετών. Το πότε θα ξεκινήσει ακριβώς η περίοδος εξαρτάται από διαφόρους παράγοντες με κυριότερο παράγοντα την κληρονομικότητα. Συνήθως δύο χρόνια πριν την έναρξη της περιόδου ξεκινάει το κορίτσι να εμφανίζει τριχοφυΐα στις μασχάλες και στο εφήβαιο, και αρχίζει να προβάλλει η θηλαία άλως στο στήθος, η οποία συνήθως είναι πιο κόκκινη και επώδυνη στο άγγιγμα.

    ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

    Ορισμένοι καρκίνοι μπορούν να αποφευχθούν και η γενική κατάσταση της υγείας μπορεί να βελτιωθεί εάν υιοθετήσετε υγιεινότερο τρόπο ζωής.

    1. «Μην καπνίζετε. Καπνιστές σταματήστε το κάπνισμα όσο πιο σύντομα γίνεται και μην καπνίζετε παρουσία άλλων. Εάν δεν καπνίζετε, μην κάνετε πειράματα με τον καπνό».

    2. «Εάν πίνετε αλκοολούχα ποτά, μπίρα, κρασί ή άλλο είδος, μετριάστε την κατανάλωση».

    3. «Αυξήστε την ημερήσια κατανάλωση λαχανικών και φρέσκων φρούτων. Να τρώτε συχνά δημητριακά με υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες».

    4. Αποφύγετε το υπερβολικό βάρος, αυξήστε τη σωματική δραστηριότητα και περιορίστε την κατανάλωση λιπαρών φαγητών».

    5. Αποφύγετε την υπερβολική έκθεση στον ήλιο και τα ηλιακά εγκαύματα, ιδίως στην παιδική ηλικία».

    6. «Εφαρμόστε αυστηρούς κανόνες που στοχεύουν στην πρόληψη κάθε έκθεσης σε γνωστές καρκινογόνες ουσίες. Να ακολουθήσετε όλες τις οδηγίες υγείας και ασφάλειας για ουσίες που μπορεί να είναι καρκινογόνες».

    7. «Επισκεφθείτε ένα γιατρό, μόλις παρατηρήσετε ένα εξόγκωμα, μια πληγή που δεν επουλώνεται (και στο στόμα ακόμη), μια κρεατοελιά που αλλάζει σχήμα, μέγεθος ή χρώμα, ή μια μη φυσιολογική αιμορραγία».

    8. «Επισκεφτείτε ένα γιατρό ένα αντιμετωπίζεται έμμονα προβλήματα, όπως επίμονος βήχας, έμμονο βράγχος φωνής, αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου ή της ούρησης ή ανεξήγητη απώλεια βάρους».

    Για τις γυναίκες

    9. «Να κάνετε τακτικά εξέταση του τραχηλικού επιχρίσματος (PAP-test). Να συμμετέχετε σε οργανωμένα προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας».

    10. «Να ελέγχετε τακτικά το στήθος σας. Να συμμετέχετε σε οργανωμένα προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου για τον καρκίνο του μαστού εάν είστε άνω των 50 ετών».

  • Ρομποτική Χειρουργική

    Μία ίσως από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του 21ου αιώνα στον τομέα της ιατρικής και ειδικότερα της χειρουργικής είναι αυτή της ρομποτικής χειρουργικής. Η ρομποτική χειρουργική έχει κυρίαρχη θέση στην αντιμετώπιση των δύσκολων γυναικολογικών παθήσεων που χρήζουν χειρουργικής επέμβασης.

    Τι είναι το ρομπότ;

    P1010503Το ρομπότ είναι ένα σύστημα το οποίο αποτελείται από δύο τμήματα: α) τη χειρουργική κονσόλα όπου κάθεται ο χειρουργός γυναικολόγος και β) το σύστημα των 4 βραχιόνων στους οποίους τοποθετούμε την κάμερα και 3 εργαλεία και το προσαρμόζουμε στην ασθενή μέσω 3-4 πολύ μικρών οπών στο δέρμα. Η χειρουργική κονσόλα συνδέεται με το σύστημα των βραχιόνων με καλώδιο δια μέσω του οποίου μεταφέρονται οι κινήσεις του χειρουργού από την κονσόλα προς τους βραχίονες του ρομπότ και στη συνέχεια στις άκρες των εργαλείων, με αποτέλεσμα ό,τι ακριβώς κίνηση κάνει ο χειρουργός-γυναικολόγος από την κονσόλα, να μεταφέρεται τελικά στα εργαλεία με τα οποία χειρουργείται η ασθενής.

    Ποιά γυναικολογικά χειρουργεία μπορούν να γίνουν με το ρομπότ Da Vinci;

    Ρομποτικά μπορούν να γίνουν:

    • Κύστεις ωοθήκης
    • Υδροσάλπιγγα
    • Εξωμήτριος κύηση
    • Ινομυώματα
    • Ενδομητρίωση
    • Αφαίρεση μήτρας-Ολική ή μερική υστερεκτομή
    • Λύση συμφύσεων μεταξύ μήτρας-σαλπίγγων-ωοθηκών-εντέρου
    • Ουρογυναικολογικά χειρουργεία
    • Κακοήθεις όγκοι της μήτρας και του τραχήλου

    Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα ενός ρομποτικού χειρουργείου για την ασθενή;

    P1010494Ένα ρομποτικό γυναικολογικό χειρουργείο προκαλεί ελάχιστη παρέμβαση στο σώμα και παρουσιάζει άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, ελάττωση του

    μετεγχειρητικού πόνου χάρη στις πολύ μικρές οπές στην κοιλιά, που συρράπτονται με τεχνική της πλαστικής χειρουργικής. Αδιαμφισβήτητα η απουσία της μεγάλης τομής είναι ο κύριος λόγος του ελάχιστου μετεγχειρητικού πόνου . Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου παρουσιάζονται λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές, αφού λόγω της μεγάλης ακρίβειας και των πολύ λεπτών χειρουργικών κινήσεων, είναι μία ως επί το πλείστον αναίμακτη επέμβαση. Ένα από τα σπουδαιότερα πλεονεκτήματα της ρομποτικής τεχνολογίας είναι η ελαχιστοποίηση των μετεγχειρητικών επιπλοκών που σχετίζονται με το τραύμα (διαπύηση, διάσπαση, κήλη, χρόνιο άλγος). Επίσης έχει παρατηρηθεί σημαντικότατη μείωση των μετεγχειρητικών συμφύσεων και των συνεπειών τους.

    Έτσι η ασθενής αναρρώνει ταχύτερα και άρα της δίδεται η δυνατότητα ταχείας επανόδου στην καθημερινότητα αλλά και στην εργασία της. Αναλογικά είναι μικρότερο το κόστος της επέμβασης, αφού η διάρκεια νοσηλείας είναι πολύ μικρότερη, όπως και οι εγχειρητικές επιπλοκές, σε σχέση με ένα ανοιχτό χειρουργείο.

    Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της χρήσης ρομπότ για το χειρουργό-γυναικολόγο;

    ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣε αντίθεση με τη δισδιάστατη οπτική εικόνα που υπάρχει στη λαπαροσκόπηση, στη ρομποτική χειρουργική παρέχεται τρισδιάστατη έγχρωμη οπτική εικόνα, η οποία δίδει την αίσθηση ότι τα μάτια και τα χέρια του χειρουργού βρίσκονται μέσα στο σώμα της γυναίκας. Η εικόνα μέσω της κάμερας είναι πάντα σταθερή διότι δεν την κρατάει ανθρώπινο χέρι, άρα δεν έχει φυσικό τρόμο (τρέμουλο).

    Τα εργαλεία έχουν αρθρώσεις όπως ακριβώς και το χέρι και ο καρπός του χεριού, και 7 βαθμούς ελευθερίας κινήσεων των άκρων των εργαλείων, με αποτέλεσμα να παρέχεται απόλυτη ευελιξία και ακρίβεια των κινήσεων του χειρουργού σε επίπεδο χιλιοστού. Η τοποθέτηση ραμμάτων γίνεται με μεγάλη ευκολία και απόλυτη ακρίβεια στο εσωτερικό του σώματος της ασθενούς.

    Κατά τις χειρουργικές επεμβάσεις παρουσιάζεται πολύ συχνά τρόμος στα χέρια του χειρουργού-γυναικολόγου, ειδικά όταν είναι μεγάλης διάρκειας. Το ρομπότ προκαλεί εξάλειψη του φυσικού αυτού τρόμου του χεριού μέσω ενός ηλεκτρονικού φίλτρου.

    Τέλος η εργονομικά αναπαυτική θέση του γυναικολόγου στην χειρουργική κονσόλα προσφέρει ελαχιστοποίηση της φυσικής του κόπωσής.

    Ποια ιδιαίτερα πλεονεκτήματα παρέχονται με τη ρομποτική χειρουργική κατά την αφαίρεση ινομυωμάτων της μήτρας;

    1. Αυξάνει η ικανότητα του χειρουργού να παρασκευάσει με ιδιαίτερα λεπτές κινήσεις ένα ινομύωμα, όπως και να εκπυρηνίσει (να αφαιρέσει) μεγάλα ινομυώματα από τη μήτρα.

    2. Παρέχει καλύτερη απεικόνιση του χειρουργικού πλάνου

    3. Η χρήση του ρομπότ επιτρέπει την συρραφή της μήτρας σε 3 επίπεδα με μεγάλη ακρίβεια, πράγμα πολύ σημαντικό όταν το ινομύωμα βρίσκεται βαθειά μέσα στη μήτρα και ακουμπάει στο ενδομήτριο και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την διάνοιξή του (ειδικά σε γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει).

    Ποια είδη ρομποτικών συστημάτων υπάρχουν;

    Το πιο διαδεδομένο παγκοσμίως ρομποτικό σύστημα είναι το σύστημα Da Vinci της Intuitive surgical.

    Τα τελευταίας τεχνολογίας είδη είναι τα: Da Vinci Xi και το Da Vinci Si τα οποία προσφέρουν εκπληκτικές δυνατότητες στο χειρουργό. Συγκεκριμένα παρέχουν:

    1. ακόμα καλύτερη ανάλυση της τρισδιάστατης εικόνας χειρουργικού πεδίου,

    2. ψηφιακό zoom με αποτέλεσμα περισσότερη ευχέρεια κίνησης των εργαλείων μέσα στο σώμα της ασθενούς,

    3. διεύρυνση χειρουργικού πεδίου κατά 20%,

    4. δυνατότητα ελέγχου φρουρού λεμφαδένα,

    5. ενώ τέλος έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης απεικόνισης στη χειρουργική κονσόλα: υπερηχοτομογράφου, CT (αξονικής τομογραφίας), MRI (μαγνητικής τομογραφίας), της ασθενούς κατά τη διάρκεια του χειρουργείου.

    Τα παραπάνω αποτελούν πολύ σοβαρά τεχνικά πλεονεκτήματα για το χειρουργό και κατά συνέπεια και για την ασθενή.

    Tελικά ποιός χειρουργεί;

    Χειρουργεί πάντα ο γυναικολόγος και οι κινήσεις του γίνονται πιο ακριβείς και πιο λεπτές με τη βοήθεια του ρομποτικού συστήματος. Το ρομποτικό σύστημα δεν έχει την παραμικρή αυτονομία, ούτε λειτουργεί σαν αυτόματος πιλότος, είναι απλά ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια του χειρουργού-γυναικολόγου και χρησιμοποιείται για ένα άριστο, μοναδικό, χειρουργικό αποτέλεσμα στη γυναίκα ασθενή. Η υψηλή τεχνολογία είναι στη διάθεσή μας και όχι μόνο δεν μπορεί να αντικατασταθεί, αλλά αποτελεί το άμεσο μέλλον σε όλες τις γυναικολογικές χειρουργικές επεμβάσεις ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε σε κάθε γυναίκα ένα ασφαλές χειρουργείο.

  • Λαπαροσκόπηση

    Τι είναι η λαπαροσκόπηση;

    Λαπαροσκόπηση

    Η λαπαροσκοπική όπως και η εξέλιξή της η ρομποτική χειρουργική αποτελούν σύγχρονες μεθόδους ελάχιστης παρέμβασης στο σώμα της ασθενούς. Το χειρουργείο γίνεται από 3-4 πολύ μικρές οπές στην κοιλιά, με τη χρήση κάμερας και πολύ λεπτών εργαλείων. Ο χειρουργός-γυναικολόγος βλέπει σε οθόνη το εσωτερικό της κοιλιάς δια μέσω της κάμερας και χειρουργεί χωρίς νυστέρι, με τη χρήση laser, ή ρεύματος, και με ειδικά λεπτά εργαλεία. Τέλος αφαιρεί το ινομύωμα, την κύστη, ή ακόμα και ολόκληρη τη μήτρα όσο μεγάλη και να είναι, από μία μικρή οπή του 1cm που υπάρχει ήδη στην κοιλιά, με ειδικό εργαλείο. Έτσι το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο αφού οι μικρές οπές συρράπτονται με την τεχνική της πλαστικής χειρουργικής. Χάρη σε αυτή την τεχνική, προσφέρεται στην ασθενή ένα χειρουργείο με εντυπωσιακά ταχύτατη ανάρρωση, σχεδόν αναίμακτο, χωρίς τη μεγάλη τομή, ενός ανοιχτού χειρουργείου. Η ασθενής δεν βιώνει τον πόνο της τομής, ούτε τις επιπλοκές της (διαπύηση, μετεγχειρητική κήλη).

    Ποια γυναικολογικά χειρουργεία μπορούν να γίνουν λαπαροσκοπικά;

    Λαπαροσκόπηση

    • Ινομυώματα
    • Κύστεις ωοθηκών και σαλπίγγων
    • Ενδομητρίωση σε όλα τα στάδια (η βαρειά ενδομητρίωση πρέπει να αντιμετωπίζεται σχεδόν αποκλειστικά λαπαροσκοπικά, ή ρομποτικά και όχι με ανοιχτό χειρουργείο).
    • Υστερεκτομές, ολική, ή μερική αφαίρεση της μήτρας
    • Καρκίνος μήτρας
    • Πτώση-χαλάρωση της μήτρας
    ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ 2 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ 2 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ 2
    ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ 2 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ 2  
  • Υστεροσκόπηση

    ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΗΣΗ:

    Διαγνωστική Υστεροσκόπηση είναι η μέθοδος με την οποία έχουμε τη δυνατότητα να ελέγξουμε το εσωτερικό της μήτρας της γυναίκας. Συνήθως δεν χρειάζεται αναισθησία και είναι πολύ καλά ανεκτή από την ασθενή. Με μία πάρα πολύ μικρή κάμερα διαμέτρου 3-5mm εισέρχεται ο γυναικολόγος από τον κόλπο και δια μέσω του καναλιού του ενδοτραχήλου εισάγει πολύ αργά τη μικρή αυτή κάμερα μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα. Με την εξέταση αυτή παρέχεται η δυνατότητα ελέγχου του ενδοτραχήλου για πολύποδες, συμφύσεις, ή κακοήθεια, και της κοιλότητας της μήτρας για ύπαρξη διαφράγματος, συμφύσεων, ανωμαλιών διάπλασης της μήτρας, ινομυωμάτων, πολυπόδων, υπερπλασίας, και κακοήθειας.

    ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΗΣΗ:

    Επεμβατική Υστεροσκόπηση είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για:

    • Πολύποδες
    • Λύση συμφύσεων
    • Διάφραγμα μήτρας
    • Ινομυώματα
    • Βιοψία υπό οπτικό έλεγχο, όπως, και θεραπευτική αφαίρεση του ενδομητρίου σε αιμορραγίες της μήτρας, πολύ συχνές στην κλιμακτήριο, ή στην εμμηνόπαυση.

    Ειδικότερα, κατά την υστεροσκόπηση για αφαίρεση ινομυωμάτων και πολυπόδων, ο ιατρός εισάγει από τον κόλπο μέσα στη μήτρα της ασθενούς μόνο ένα πάρα πολύ λεπτό εργαλείο μαζί με την κάμερα, βλέπει ακριβώς τη θέση του μορφώματος και το αφαιρεί από τον κόλπο, χωρίς καμία απολύτως τομή στην κοιλιά.

    Η υστεροσκόπηση είναι μία πολύ εξειδικευμένη και μοναδική μέθοδος για την αφαίρεση πολυπόδων και ινομυωμάτων και δεν μπορεί ποτέ να αντικατασταθεί από την απόξεση της μήτρας. Προσοχή, με την απόξεση δεν μπορεί να αφαιρεθεί κανένα ινομύωμα, ή πολύποδας του ενδομητρίου. Η υστεροσκόπηση είναι ευτυχώς στη διάθεσή μας διότι είναι μέθοδος ελάχιστα τραυματική, μοναδική και αναντικατάστατη για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων του εσωτερικού τμήματος της μήτρας. Η ασθενής συνήθως δεν χρειάζεται να παραμείνει στο νοσοκομείο πέραν της μίας ώρας μετά την επέμβαση, και επιστρέφει στις δραστηριότητές της την επόμενη μέρα, χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό.

    ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ

    ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ

    ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ

    ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ
  • HPV - Kονδυλώματα

    Ποιός είναι ο ιός HPV;

    HPV (Human Papilloma Viruses) είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Δεν είναι ένας, αλλά μία ομάδα DNA-ιών, γνωστών διεθνώς ως HPV (Human Papilloma Viruses). Οι HPV ιοί προκαλούν πλήθος αλλοιώσεων, καλοήθων και κακοήθων, στο δέρμα και τους βλεννογόνους του ανθρώπινου σώματος.

    Πόσο συχνή είναι η μόλυνση; Αφορά γυναίκες και άντρες;

    Η μόλυνση από τους HPV ιούς είναι σήμερα η πιο συχνή σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μόλυνση στις γυναίκες και στους άνδρες. Αφορά έως και το 80% του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η μόλυνση από τους συγκεκριμένους ιούς δεν σημαίνει απαραίτητα και εκδήλωση νόσου. Έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 180 γονότυποι HPV. Οι τύποι 6,11,41,42,43,44 προκαλούν καλοήθεις αλλοιώσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα που μπορεί να εμφανιστούν στην είσοδο του κόλπου, στα μικρά χείλη του αιδοίου, στα μεγάλα χείλη του αιδοίου, στο περίνεο και τον πρωκτό. Οι τύποι 16, 18, 26, 31, 33, 34, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66, 68, 73 ,82 και 85 ανευρίσκονται συχνά στους καρκίνους του τραχήλου της μήτρας (σε ποσοστό >95%), του κόλπου, του αιδοίου, του περινέου, και της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας (σε ποσοστό 50%).

    Πώς μεταδίδεται ο HPV;

    Ο HPV εισέρχεται στον οργανισμό από μικροαμιχές που δημιουργούνται κυρίως κατά:

    • τη σεξουαλική επαφή
    • τη στοματική σεξουαλική επαφή και
    • σπανίως από την πισίνα

    Πώς εκδηλώνεται η HPV λοίμωξη;

    Τα οξυτενή κονδυλώματα που αναπτύσσονται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα είναι εμφανή με γυμνό μάτι και με αυτοεξέταση (αναφερόμαστε τότε σε κλινική νόσο).

    Οι υπόλοιπες HPV βλάβες είναι επίπεδες και μπορούν να προκαλέσουν υποκλινική νόσο, δηλαδή δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και χρειάζονται ιατρική εξέταση για να εντοπιστούν όπως το Τεστ-Παπανικολάου και η κολποσκόπηση.

    Ποιές προληπτικές εξετάσεις υπάρχουν και κάθε πότε γίνονται;

    Κάθε γυναίκα οφείλει να κάνει κάθε χρόνο Τεστ- Παπανικολάου. Εφόσον το test είναι καλό και δεν δείχνει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα τραχηλικά κύτταρα. Εάν όμως το Τεστ- Παπανικολάου δείξει ύποπτα κύτταρα η γυναίκα θα πρέπει να κάνει στο γυναικολόγο της συμπληρωματικά μια κολποσκόπηση και εάν κρίνει ο ιατρός μπορεί να παρθούν και βιοψίες και να γίνει και HPV-DNA test.

    • Τεστ-Παπανικολάου είναι η λήψη με ειδικό βουρτσάκι και σπάτουλα, κυττάρων από τον τράχηλο της μήτρας και τον κόλπο.
    • Κολποσκόπηση είναι ο έλεγχος του τραχήλου της μήτρας με το κολποσκόπιο , ένα διοπτρικό μικροσκόπιο όπου χρησιμοποιεί μεγέθυνση από 6-40 φόρες μεγαλύτερη του πραγματικού μεγέθους, και υψηλή ακρίβεια. εφαρμόζονται φίλτρα χρώματος και διάλυμα οξικού οξέος 5% ή και lugol στην επιφάνεια του τραχήλου, για να βρούμε παθολογικές αλλαγές. Εξετάζουμε το τραχηλικό επιθήλιο και την αγγείωση του. Η εξέταση είναι ανώδυνη.
    • Βιοψία είναι η λήψη, με μια ειδική λαβίδα, ιστού από τις ύποπτες περιοχές που έχουν εντοπιστεί στην κολποσκόπηση και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση. Η λήψη βιοψιών γίνεται στο ιατρείο και είναι ανώδυνη.
    • HPV DNA test. Ελέγχει άμεσα το γενετικό υλικό ( DNA ) του HPV μέσα στα κύτταρα και μπορεί να ανιχνεύσει τους υψηλού κινδύνου τύπους που συνδέονται με τον καρκίνο του τραχήλου. Η δοκιμή γίνεται με λήψη κυττάρων από τον τράχηλο , παρόμοιας με το Τεστ- Παπανικολαου.

    Η κυτταρολογία και η κολποσκόπηση σήμερα είναι δύο μέθοδοι που συμπληρώνουν η μία την άλλη και ο συνδυασμός και των δυο παίζει σπουδαίο ρόλο στον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενών με τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις .Όλες οι γυναίκες με παθολογικό Τεστ- Παπανικολάου πρέπει να ελέγχονται κολποσκοπικά πριν από την επιλογή της οποιαδήποτε θεραπευτικής αντιμετώπισης, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εκτιμηθεί σωστά η εντόπιση, η έκταση και ο βαθμός της βλάβης, που θα οδηγήσει στην επιλογή της σωστής θεραπείας.

    Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον οργανισμό μου να απαλλαγεί από τις HPV αλλοιώσεις;

    Ο ιός δεν φεύγει ποτέ από τον οργανισμό μας. Είμαστε για πάντα φορείς του ιού αλλά εάν το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι σε καλή κατάσταση μπορούμε να τον διατηρήσουμε σε καταστολή, δηλαδή να είναι ανενεργός. Όμως πάλι πρέπει να τον παρακολουθούμε με τις απαραίτητες εξετάσεις.

    HPV

    Πώς μπορώ να διατηρήσω τον οργανισμό μου σε καλή κατάσταση;

    • Είναι πολλή σημαντική η διακοπή του καπνίσματος. (Το κάπνισμα ρίχνει την άμυνα του οργανισμού σε όλα τα συστήματά του, όπως και στο γεννητικό. Έχει αποδειχθεί ότι η διακοπή του καπνίσματος υποστρέφει τις HPV αλλοιώσεις σε τεράστιο ποσοστό!).
    • Να κοιμάμαι 8-9 ώρες καθημερινά.
    • Να καταναλώνω άφθονα φρούτα, λαχανικά και φρέσκιες σαλάτες καθημερινά
    • Μπορώ να συμπληρώνω τη διατροφή μου και με κάποιο πολυβιταμινούχο σκεύασμα.
    • Να προσπαθώ να μην έχω μικροβιακές λοιμώξεις στον τράχηλο της μήτρας.

    HUMAN PAPILOMA VIRUSES

    Θεραπεύεται ο ιός-HPV, ή οι αλλοιώσεις που αυτός προκαλεί;

    Αυτό που θεραπεύουμε είναι τις αλλοιώσεις που προκαλεί o HPV- ιός στον τράχηλο της μήτρας και όχι τον ίδιο τον HPV-ιό, γιατί για τους ιούς δεν υπάρχουν αντιβιοτικά. (Τα αντιβιοτικά είναι για τα μικρόβια και όχι για τους ιούς).

    Οι αλλοιώσεις από τον ιό στον τράχηλο αντιμετωπίζονται συντηρητικά ή και χειρουργικά: με αφαίρεση με διαθερμία ή με laser με μία πολύ απλή διαδικασία, ανώδυνα, με τοπική αναισθησία. Το τμήμα του τραχήλου που θα χρειαστεί να αφαιρεθεί ξαναφτιάχνεται κατά 90% μέσα στους επόμενους 6 μήνες, έτσι δεν υπάρχει κανένα έλλειμμα στον τράχηλο της μήτρας.

  • Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα

    Τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα είναι νοσήματα που μεταδίδονται από άτομο σε άτομο κατά την σεξουαλική επαφή. Μερικά απ’ αυτά μπορούν να μεταδοθούν με απλή σωματική επαφή ενώ άλλα χρειάζονται πλήρη και στενή σεξουαλική σχέση. Μολονότι η προφύλαξη είναι δυνατή και υπάρχουν πλέον αποτελεσματικές θεραπείες, τα αφροδίσια νοσήματα αποτελούν και σήμερα σοβαρό πρόβλημα.

    Γι’ αυτό οι προφυλάξεις που μπορεί να πάρει ο καθένας για την αποφυγή τέτοιων νοσημάτων είναι η χρησιμοποίηση προφυλακτικού, όταν έχει σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον που δεν γνωρίζει καλά, η πλύση των γεννητικών οργάνων μετά από κάθε επαφή και η επίσκεψη στο γιατρό αμέσως μόλις διαπιστώσει κάποιο σύμπτωμα προτρέποντας και το σύντροφό του να κάνει το ίδιο.

    Σύφιλη

    Η σύφιλη προξενείτε από ένα μικρό βακτηρίδιο που ονομάζεται ωχρά σπειροχαίτη.

    Μετάδοση: Η σύφιλη μεταδίδεται συνήθως με την σεξουαλική επαφή ή κατά το τοκετό στο νεογνό αλλά μπορεί επίσης να εμφανισθεί έπειτα από μετάγγιση αίματος.

    Διάγνωση: Η σύφιλη μπορεί να διαγνωστεί και να θεραπευτεί οποιαδήποτε στιγμή της εξέλιξής της.

    Βλεννόρροια

    Η βλεννόρροια είναι μια από τις πιο συνηθισμένες μορφές των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών που οφείλεται στο γονόκκοκο Ναισσέρια (Neisseria).

    Μετάδοση: Η βλεννόρροια μεταδίδεται με κάθε είδους σεξουαλική επαφή.

    Συμπτώματα: Προσβάλλει κυρίως την πρόσθια ουρήθρα στον άνδρα και την ουρήθρα και τον τράχηλο της μήτρας στη γυναίκα.

    Διάγνωση: Οι εργαστηριακές εξετάσεις για την διάγνωση της βλεννόρροιας είναι πολύ ακριβείς για τους άνδρες αλλά όχι και για τις γυναίκες. Σήμερα υπάρχουν 2 τύποι εξετάσεως : ο χρωματισμός κατά Gram και η καλλιέργεια του εκκρίματος της ουρήθρας.

    Έρπητας γεννητικών οργάνων

    Ο έρπης των γεννητικών οργάνων οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα (Herpes Virus Hominis). Υπάρχουν 2 τύποι ιού έρπητα. Ο τύπος I που είναι πιο συχνός στα χείλη του στόματος και ο τύπος II που είναι πιο συχνός στα γεννητικά όργανα.

    Μετάδοση: Ο έρπης των γεννητικών οργάνων μεταδίδεται κυρίως με την άμεση σεξουαλική επαφή με μολυσμένα γεννητικά όργανα και έχει χρόνο επώασης 2-5 μέρες. Επίσης ο έρπητας μπορεί να επιζήσει για λίγες ώρες στα πλαστικά καθίσματα της τουαλέτας αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα μόλυνσης την γεννητικών οργάνων από μη σεξουαλική μετάδοση.

    Συμπτώματα: Στην αρχή εμφανίζονται μικρές φυσαλίδες που σπάνε σε 24 ώρες σχηματίζοντας μικρά έλκη που συνοδεύονται με κνησμό και πόνο. Συνήθως τα έλκη αυτά εξαφανίζονται μετά από 3-20 μέρες. Οι λεμφαδένες είναι διογκωμένοι και συχνά επώδυνοι.

    Τριχομονάδωση

    Οφείλεται στο πρωτόζωο Trichomonas vaginali.

    Μετάδοση: Μεταδίδεται κύρια με την σεξουαλική επαφή και έχει χρόνο επώασης 4-28 μέρες.

    Συμπτώματα: Τα συμπτώματα της είναι φαγούρα, συχνοουρία, και έκκριση κίτρινου δύσοσμου υγρού.

    Διάγνωση: Γίνεται με την ανεύρεση του παράσιτου σε άμεσα παρασκευάσματα, στο test – Παπανικολάου ή με καλλιέργεια του εκκρίματος σε ειδικά θρεπτικά υλικά.

    Ιογενής ηπατίτιδα

    Η ιογενής ηπατίτιδα είναι μια μολυσματική ασθένεια του ήπατος. Το άτομο που νοσεί μπορεί να μην έχει κανένα σύμπτωμα ή μπορεί να παρουσιάσει ήπιες γαστρεντερικές ενοχλήσεις ή ακόμα πιο έντονα συμπτώματα και περιστασιακά πολύ σοβαρότερες ιατρικές επιπλοκές συμπεριλαμβανομένου και του θανάτου.

    Ηπατίτιδα Β

    Η ηπατίτιδα Β μεταδίδεται συνήθως με το αίμα, μπορεί όμως να μεταδοθεί με το σάλιο, το σπέρμα, τις κολπικές εκκρίσεις και άλλα υγρά του σώματος.

    Ηπατίτιδα C

    Η ετεροφυλοφιλική μετάδοση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση αυτής της μορφής ηπατίτιδας η οποία ευθύνεται σήμερα για το 90% των κρουσμάτων. Η ηπατίτιδα C αναπτύσσεται επίσης ύστερα από μετάγγιση αίματος και είναι ιδιαίτερα καταστροφική, επειδή μισοί τουλάχιστον από αυτούς που μολύνονται μπορεί να πεθάνουν τελικά από κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος, αν δεν θεραπευτούν εκγαίρως.

    Διάγνωση και θεραπεία : Η διάγνωση της ηπατίτιδας γίνεται με εργαστηριακές εξετάσεις και ο καθορισμός του τύπου της ηπατίτιδας με επιμέρους έλεγχο δειγμάτων του αίματος.

    Για την ηπατίτιδα Β υπάρχει πλέον ειδικό εμβόλιο, που γίνεται στην παιδική ηλικία. Ενώ για την ηπατίτιδα C υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία η οποία διαρκεί αρκετούς μήνες, αλλά συνήθως προσφέρει ίαση.

    AIDS ή Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας

    Το AIDS είναι το αποτέλεσμα της μόλυνσης από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοεπάρκειας (HIV). Το HIV προκαλείται από την μόλυνση από τους ανθρώπινους ρετροϊούς HIV1- HIV2.

    Μετάδοση: Αυτοί μεταδίδονται από την σεξουαλική επαφή, επαφή με αίμα – παράγωγα ή άλλα σωματικά υγρά. Κατά την εγκυμοσύνη ή με το μητρικό γάλα κατά τον θηλασμό. Όμως δεν μεταδίδεται με συνηθισμένες επαφές (φιλί, ίδιος χώρος εργασίας, τουαλέτα). Το σήμα κατατεθέν είναι η έκδηλη ανοσοανεπάρκεια που προκύπτει από μια προοδευτική ποσοτική – ποιοτική ανεπάρκεια της υπομονάδας των Τ λεμφοκυττάρων που αναφέρονται ως βοηθητικά κύτταρα Τ.

    Συμπτώματα: Τα κλινικά συμπτώματα είναι μεγάλη αδυναμία του οργανισμού, λεμφαδενοπάθεια, διάρροια, πυρετός, έντονος βήχας. Δεν αναπτύσσουν AIDS όλα τα άτομα που μολύνονται από τον ιό HIV. Οι ασθενείς με AIDS συχνά προσβάλλονται από ένα είδος πνευμονίας, την πνευμονική λοίμωξη Pneumodystis Curinii, με ξηρό βήχα, δύσπνοια και πυρετό. Επίσης, μπορεί να παρουσιάσουν μηνιγγίτιδα, ή μια ειδική μορφή καρκίνου (το σάρκωμα Kaposi) που αποτελεί σπάνιο τύπο καρκίνου του δέρματος, καθώς και όγκους του λεμφικού συστήματος όπως το λέμφωμα Hodgkin.

    Θεραπευτική αγωγή: Συστήνεται υγιεινή διατροφή, αποφυγή του καπνίσματος, της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών. Τα αντιβιοτικά τύπου ιντερφερόνης, ουραμίνης και τέλος του ΑΖΤ χορηγούνται σε ασθενείς που παρουσιάζουν λοιμώξεις.

    Προφύλαξη : Τρόπος προφύλαξης είναι η αποφυγή επαφής χωρίς προφύλαξη με σεξουαλικούς συντρόφους υψηλού κινδύνου, όπως είναι οι τοξικομανείς, οι αμφίφιλοι άνδρες (δηλαδή εκείνοι που έχουν σχέσεις και με τα δυο φύλλα), οι άνδρες με μεγάλο αριθμό σεξουαλικών συντρόφων ή συντρόφων από χώρες που ενδημεί το AIDS και η συστηματική χρήση προφυλακτικών μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης του HIV. Τέλος, πρέπει να γνωρίζουμε όσο γίνεται περισσότερα για τον σύντροφό μας πριν επιχειρήσουμε σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη.

    HPV

    HPV (Human Papilloma Viruses) είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Δεν είναι ένας, αλλά μία ομάδα DNA-ιών, γνωστών διεθνώς ως HPV (Human Papilloma Viruses). Οι HPV ιοί προκαλούν πλήθος αλλοιώσεων, καλοήθων και κακοήθων, στο δέρμα και τους βλεννογόνους του ανθρώπινου σώματος.

    Πόσο συχνή είναι η μόλυνση; Αφορά γυναίκες και άντρες;

    Η μόλυνση από τους HPV ιούς είναι σήμερα η πιο συχνή σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μόλυνση στις γυναίκες και στους άνδρες. Αφορά έως και το 80% του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η μόλυνση από τους συγκεκριμένους ιούς δεν σημαίνει απαραίτητα και εκδήλωση νόσου. Έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 180 γονότυποι HPV. Οι τύποι 6,11,41,42,43,44 προκαλούν καλοήθεις αλλοιώσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα που μπορεί να εμφανιστούν στην είσοδο του κόλπου, στα μικρά χείλη του αιδοίου, στα μεγάλα χείλη του αιδοίου, στο περίνεο και τον πρωκτό. Οι τύποι 16,18,26,31,33,34,35,39,45,51,52,56,58,59,66,68,73,82 και 85 ανευρίσκονται συχνά στους καρκίνους του τραχήλου της μήτρας (σε ποσοστό >95%), του κόλπου, του αιδοίου, του περινέου, και της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας (σε ποσοστό 50%).

    Πώς μεταδίδεται ο HPV;

    Ο HPV εισέρχεται στον οργανισμό από μικροαμιχές που δημιουργούνται κυρίως κατά :

    • τη σεξουαλική επαφή

    • τη στοματική σεξουαλική επαφή και

    • σπανίως από την πισίνα

    Πώς εκδηλώνεται η HPV λοίμωξη;

    Τα οξυτενή κονδυλώματα που αναπτύσσονται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα είναι εμφανή με γυμνό μάτι και με αυτοεξέταση (αναφερόμαστε τότε σε κλινική νόσο).

    Οι υπόλοιπες HPV βλάβες είναι επίπεδες και μπορούν να προκαλέσουν υποκλινική νόσο, δηλαδή δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και χρειάζονται ιατρική εξέταση για να εντοπιστούν όπως το Τεστ-Παπανικολάου και η κολποσκόπηση.

    Ποιές προληπτικές εξετάσεις υπάρχουν και κάθε πότε γίνονται;

    Κάθε γυναίκα οφείλει να κάνει κάθε χρόνο Τεστ- Παπανικολάου. Εφόσον το test είναι καλό και δεν δείχνει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα τραχηλικά κύτταρα. Εάν όμως το Τεστ- Παπανικολάου δείξει ύποπτα κύτταρα η γυναίκα θα πρέπει να κάνει στο γυναικολόγο της συμπληρωματικά μια κολποσκόπηση και εάν κρίνει ο ιατρός μπορεί να παρθούν και βιοψίες και να γίνει και HPV-DNA test.

    • Τεστ-Παπανικολάου είναι η λήψη με ειδικό βουρτσάκι και σπάτουλα, κυττάρων από τον τράχηλο της μήτρας και τον κόλπο.
    • Κολποσκόπηση είναι ο έλεγχος του τραχήλου της μήτρας με το κολποσκόπιο , ένα διοπτρικό μικροσκόπιο όπου χρησιμοποιεί μεγέθυνση από 6-40 φόρες μεγαλύτερη του πραγματικού μεγέθους, και υψηλή ακρίβεια. εφαρμόζονται φίλτρα χρώματος και διάλυμα οξικού οξέος 5% ή και lugol στην επιφάνεια του τραχήλου, για να βρούμε παθολογικές αλλαγές. Εξετάζουμε το τραχηλικό επιθήλιο και την αγγείωση του. Η εξέταση είναι ανώδυνη.
    • Βιοψία είναι η λήψη, με μια ειδική λαβίδα, ιστού από τις ύποπτες περιοχές που έχουν εντοπιστεί στην κολποσκόπηση και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση. Η λήψη βιοψιών γίνεται στο ιατρείο και είναι ανώδυνη
    • HPV DNA test. Ελέγχει άμεσα το γενετικό υλικό ( DNA ) του HPV μέσα στα κύτταρα και μπορεί να ανιχνεύσει τους υψηλού κινδύνου τύπους που συνδέονται με τον καρκίνο του τραχήλου. Η δοκιμή γίνεται με λήψη κυττάρων από τον τράχηλο , παρόμοιας με το Τεστ- Παπανικολαου.

    Η κυτταρολογία και η κολποσκόπηση σήμερα είναι δύο μέθοδοι που συμπληρώνουν η μία την άλλη και ο συνδυασμός και των δυο παίζει σπουδαίο ρόλο στον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενών με τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις .Όλες οι γυναίκες με παθολογικό Τεστ- Παπανικολάου πρέπει να ελέγχονται κολποσκοπικά πριν από την επιλογή της οποιαδήποτε θεραπευτικής αντιμετώπισης, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εκτιμηθεί σωστά η εντόπιση, η έκταση και ο βαθμός της βλάβης, που θα οδηγήσει στην επιλογή της σωστής θεραπείας.

  • Κολπίτιδα - Μυκητίαση

    ΚΟΛΠΙΤΙΔΕΣ

    ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ ΜΥΚΗΤΙΑΣΗ

    Τα γεννητικά όργανα της γυναίκας και κατ’ επέκταση ο γυναικείος κόλπος είναι μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του γυναικείου σώματος.

    Η περιοχή αυτή δέχεται καθημερινά την επίδραση πολλών παραγόντων που μπορούν να προκαλέσουν από απλούς ερεθισμούς έως σοβαρές μολύνσεις.

    Η μειωμένη άμυνα του οργανισμού , κάποιες καθημερινές συνήθειες, ορισμένα φάρμακα αλλά ακόμα και έντονες συναισθηματικές καταστάσεις είναι μερικές από τις αιτίες που ευνοούν την εμφάνιση κολπίτιδας.

    Οι κολπίτιδες σήμερα είναι το πιο συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Είναι ένας από τους συνηθέστερους λογούς που μια γυναίκα θα επισκεφτεί τον γυναικολόγο της. Για να ελαχιστοποιήσουμε την εμφάνιση τους αρκεί να ακολουθήσουμε ορισμένες συμβουλές από τον γυναικολόγο μας.

    Τι είναι κολπίτιδα;

    Οποιαδήποτε φλεγμονή στην περιοχή του κόλπου που συνήθως οφείλεται σε διάφορα μικρόβια ονομάζεται κολπίτιδα.

    Τι συμπτώματα έχει η κολπίτιδα;

    Το πιο συχνό σύμπτωμα της κολπίτιδας είναι ο κνησμός . Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της ποσότητας των κολπικών υγρών, αλλαγή στο χρώμα και στην οσμή τους. Συνήθως υπάρχει ερυθρότητα στην περιοχή του κόλπου και πολλές φορές πόνος κατά την επαφή και κατά την ούρηση (αίσθημα καύσου).

    Τι πρέπει να κάνω για να αποφύγω την κολπίτιδα;

    Πολύ σημαντικός είναι ο τρόπος καθαρισμού της ευαίσθητης περιοχής. Πρέπει να χρησιμοποιούμε προϊόντα τα οποία να διατηρούν σε ισορροπία την φυσιολογική χλωρίδα του κόλπου. Πρέπει να πλενόμαστε με φορά από τον κόλπο προς τον πρωκτό και όχι αντίθετα για να μην μεταφέρονται μικρόβια από τον πρωκτό προς τον κόλπο. Ο καθαρισμός της περιοχής συνεχίζεται και στις μέρες περιόδου. Δεν συνίσταται η χρήση tampon. Είναι προτιμότερο να μην χρησιμοποιούμε υγρό σαπούνι αλλά στερεό και όχι betadine ή άλλα αντισηπτικά. Προτιμούμε τα βαμβακερά εσώρουχα που επιτρέπουν στο δέρμα να αναπνέει καλυτέρα και για τον ίδιο λόγο προσπαθούμε να μη φοράμε στενά παντελόνια. Κατά την σεξουαλική επαφή πρέπει να χρησιμοποιούμε πάντα προφυλακτικό. Δεν χρησιμοποιούμε πότε ξένα εσώρουχα και πετσέτες. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε την άμυνα του οργανισμού μας μέσω της σωστής διατροφής. Προσπαθούμε να μην καταναλώνουμε συχνά ζάχαρη και γλυκά. Προσθέτουμε στη διατροφή μας περισσότερα γιαούρτια και προβιοτικά προϊόντα.

    Τι πρέπει να κάνω εάν έχω κολπίτιδα;

    Ο γυναικολόγος σας είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να δώσει λύση στο πρόβλημα σας. Μια επίσκεψη στο ιατρείο κρίνεται απαραίτητη καθώς η κολπίτιδα δεν είναι πάντα αθώα και χρειάζεται την κατάλληλη αγωγή για να θεραπευτεί. Δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα χωρίς την οδηγία του γυναικολόγου διότι η χρήση λάθος φαρμάκου μπορεί να επιδεινώσει την φλεγμονή. Πολύ συχνά χρειάζεται να γίνει καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού για τον εντοπισμό του μικροβίου και στη συνέχεια αντιβιόγραμμα ώστε να μπορέσει ο γυναικολόγος να σας δώσει την ακριβή αγωγή για την σωστότερη αντιμετώπιση του προβλήματος.

    Πρέπει και ο σύντροφος μου να ακολουθήσει κάποια αγωγή;

    Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται και ο σύντροφος αγωγή. Αυτό όμως εξαρτάται από το είδος του μικροβίου.

    ΜΥΚΗΤΙΑΣΗ

    Τι είναι η μυκητίαση;

    Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί που συχνά υπάρχουν στην φυσιολογική χλωρίδα του κόλπου σε μικρό αριθμό και με τη μορφή σπόρων. Κάτω όμως από κατάλληλες συνθήκες όπως ζέστη, υγρασία, χρήση αντιβιοτικών, σεξουαλική επαφή, κατανάλωση γλυκών, στενά ρούχα, νάιλον εσώρουχα, ανοσοκατεσταλμένα άτομα κ.α. αναπτύσσονται, προκαλώντας ενοχλήσεις. Οι ενοχλήσεις αυτές είναι συνήθως κνησμός, ερυθρότητα, έκκριση λεύκων υγρών. Η μυκητίαση είναι συχνά πολύ ενοχλητική και μπορεί να παρουσιάζεται ακόμα και κάθε μήνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αγωγή και στους δύο συντρόφους, η οποία μπορεί να διαρκέσει και έξι μήνες. Πάντως η μυκητίαση είναι πάντα νόσος του κόλπου, και δεν μπορεί να προκαλέσει καμία λοίμωξη στον τράχηλο ή στη μήτρα.

  • Κύστεις ωοθηκών

    Πολλές είναι οι γυναίκες που κατά τον ετήσιο γυναικολογικό τους έλεγχο ανακαλύπτουν τυχαία την ύπαρξη κάποιας κύστης στις ωοθήκες τους. Πολλές φορές οι κύστεις αυτές μπορεί να μην έχουν κανένα σύμπτωμα ,όμως κάποιες φορές μπορεί ο πόνος ή οι έντονες ανωμαλίες του κύκλου να είναι οι αιτίες που θα κάνει τις γυναίκες να επισκεφθούν το γυναικολόγο τους. Αρκετά συχνά κύστεις ανευρίσκονται σε νεαρά κορίτσια και έφηβες.

    Στις ωοθήκες μπορούν να δημιουργηθούν διαφόρων ειδών κύστεις, οι οποίες είναι συνήθως σχηματισμοί γεμάτοι με υγρό . Το μέγεθος τους ποικίλει από πολύ λίγα χιλιοστά μέχρι μερικά εκατοστά.

    Οι πιο συνηθισμένες καλοήθεις κύστεις στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας είναι οι κύστεις ωοθυλακίου και οι κύστεις ωχρού σωματίου, ενώ στις νεαρότερες ηλικίες είναι οι ορώδεις, βλεννώδεις, κύστεις τα ενδομητριώματα και οι δερμοειδείς κύστεις. Σπανίως αναπτύσσονται κακοήθεις κύστεις στις ωοθήκες, ή κύστεις οριακής κακοήθειας. Και στις δύο τελευταίες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η σωστή χειρουργική αφαίρεση με στόχο να σωθεί η ζωή της γυναίκας.

    Πώς γίνεται η διάγνωση;

    Η διάγνωση γίνεται αρχικά με γυναικολογική εξέταση, υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών, και στη συνέχεια αν κρίνεται σκόπιμο πρέπει να γίνει doppler για τον έλεγχο της αγγείωσης της κύστης, αξονική ή μαγνητική τομογραφία, και αιματολογικός έλεγχος για καρκινικούς δείκτες οι οποίοι αρκετές φορές ανευρίσκονται σε υψηλά επίπεδα.

    Κύστεις Ωοθηλακίου

    Είναι πολύ συχνές και συνήθως τις ανακαλύπτουμε τυχαία κατά τον υπερηχογραφικό και κλινικό έλεγχο. Το μέγεθος τους μπορεί να φτάνει έως και τα 4-5 εκ. σπανίως είναι μεγαλύτερες. Οφείλονται στη μη απορρόφηση του ωοθυλακικού υγρού σε ένα ωοθυλάκιο που δεν εξελίχθηκε φυσιολογικά. Είναι πιθανό να συνοδεύεται από διαταραχές του κύκλου (αραιομηνόρροια, συχνομηνόρροια κ.α. ) και ενοχλήσεις τοπικά (πόνος, πίεση). Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερο να αναμείνουμε για 2-3 κύκλους περιόδου, διότι συνήθως υποχωρούν από μόνες τους. Εναλλακτικά μπορεί να χορηγήσουμε αντισυλληπτικά δισκία εφόσον έχουμε αποκλείσει την πιθανότητα εγκυμοσύνης.

    Κύστεις Ωχρού Σωματίου

    Οι κύστεις ωχρού σωματίου οφείλονται συνήθως σε ένα επίμονο ωχρό σωμάτιο που δεν απορροφήθηκε μετά την ωορρηξία (το ωχρό σωμάτιο είναι αυτό που απομένει στη θέση ενός ωοθηλακίου μετά την ωορρηξία, και η ύπαρξή του είναι φυσιολογικό φαινόμενο). Μπορεί όμως να οφείλονται και σε ένα θυλάκιο που δεν υπέστη ρήξη (που δεν έκανε ωορρηξία, και ωχρινοποιήθηκε πάνω στην ωοθήκη). Η ύπαρξη τους συνοδεύεται από παράταση του κύκλου (καθυστέρηση στην περίοδο).

    Ενδομητριωσικές Κύστεις

    Μπορούν να δημιουργηθούν όταν αναπτύσσεται ενδομητρίωση στις ωοθήκες. Οι κύστεις αυτές είναι γνωστές και ως σοκολατοειδείς κύστεις λόγω της εμφάνισης τους. Αποτελούνται από κύτταρα ενδομητρίου, τα οποία από λάθος έχουν μεταναστεύσει και εμφυτευθεί στην ωοθήκη, και κατά τη διάρκεια κάθε περιόδου αιμορραγούν και αυτά, προκαλώντας έτσι τις κύστεις. Κάποιες φορές μπορεί να υποστούν ρήξη και τότε προκαλούν έντονο πυελικό πόνο. Πολλές φορές μπορεί να προκαλέσουν συμφύσεις και υπογονιμότητα. Οι κύστεις αυτές δεν απορροφούνται μόνες τους και χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση τους (ρομποτική, ή λαπαροσκοπική). Για περισσότερα βλέπε: ενδομητρίωση.

    Δερμοειδείς Κύστεις

    Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι δερμοειδείς κύστεις, ή αλλιώς ώριμα τερατώματα. Εμφανίζονται περίπου από τα 10 έως τα 30 έτη και αποτελούν συνήθως τυχαίο εύρημα. Προέρχονται από εμβρυικά κύτταρα που έχουν εγκλωβισθεί στην ωοθήκη, και γι’ αυτό ανευρίσκονται μέσα στις κύστεις αυτές τρίχες, νύχια, δόντια ,λίπος, οστίτης ιστός κ.α. Συνήθως δεν έχουν την παραμικρή συμπτωματολογία όμως μπορεί να εμφανιστούν και με ήπιο, ή έντονο κοιλιακό άλγος όταν προκληθεί συστροφή τους (τότε χρειάζεται επειγόντως χειρουργική επέμβαση για να μην νεκρωθεί η ωοθήκη). Είναι πολύ συχνός όγκος (5-25% όλων των ωοθηκικών νεοπλασμάτων) και συχνά εμφανίζονται και στις δύο ωοθήκες (20%). Μπορεί να ποικίλλουν σε μέγεθος από 0,5-40 εκατοστά. Πρέπει πάντα να αφαιρούνται για τον αποκλεισμό ύπαρξης κάποιας κακοήθειας, με λαπαροσκοπική, ή ρομποτική χειρουργική προσέγγιση, με στόχο τη διατήρηση του μεγαλύτερου μέρους της ωοθήκης της γυναίκας , ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα υπογονιμότητας στο μέλλον.

    ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΚΥΣΤΕΙΣ ΩΟΘΗΚΩΝ

    Αποτελούν κακοήθη νεοπλάσματα τα οποία ανάλογα με τα κύτταρα από τα οποία προέρχονται κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:

    1. Νεοπλάσματα από βλαστικό επιθήλιο

    2. Νεοπλάσματα από γεννητικά κύτταρα

    3. Νεοπλάσματα από το στρώμα

    4. Νεοπλάσματα από το μεσέγχυμα

    Τα συμπτώματα που μπορούν να προκαλέσουν είναι ο πόνος στην κοιλιακή χώρα, το αίσθημα βάρους, η διόγκωση της κοιλιάς , η κολπική μικροαιμορραγία εκτός περιόδου και ενδοκρινολογικές διαταραχές (διαταραχές του κύκλου, πρώιμη εμφάνιση ήβης στα νεαρά κορίτσια, ανωμαλία ή και απουσία περιόδου, αρρενοποίηση).

    Η διάγνωση, όπως και στις καλοήθεις κύστεις των ωοθηκών γίνεται αρχικά με γυναικολογική εξέταση, υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών, και στη συνέχεια είναι σκόπιμο να γίνει doppler για τον έλεγχο της αγγείωσης της κύστης, αξονική ή μαγνητική τομογραφία, και αιματολογικός έλεγχος για καρκινικούς δείκτες οι οποίοι αρκετές φορές ανευρίσκονται σε υψηλά επίπεδα.

    Η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική, συχνά σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.

    ΚΥΣΤΗ ΩΟΘΗΚΗΣ ΚΥΣΤΕΙΣ ΩΟΘΗΚΩΝ ΚΥΣΤΕΙΣ
    ΚΥΣΤΕΙΣ ΩΟΘΗΛΑΚΙΟΥ ΚΥΣΤΕΙΣ ΩΧΡΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟΥ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΙΚΕΣ ΚΥΣΤΕΙΣ
  • Πολυκυστικές ωοθήκες

    ΠΟΛΥΚΙΣΤΙΚΕΣ ΩΟΘΗΚΕΣ

    Σε ένα φυσιολογικό κύκλο, μετά την έμμηνο ρύση αρχίζει η ανάπτυξη ενός θυλακίου σε μια από της δύο ωοθήκες της γυναίκας. Το θυλάκιο αυτό κάτω από την επίδραση των ορμονών, που φυσιολογικά παράγουν οι ωοθήκες , καθημερινά αναπτύσσεται μέχρι που περίπου την 12-16 μέρα του κύκλου , ανάλογα με τον κύκλο κάθε γυναίκας , σπάει. Δηλαδή έχουμε τη λεγόμενη ωορρηξία. Σε πολλές γυναίκες όμως η διαδικασία αυτή γίνεται κατά το ήμισυ. Αρχίζει να μεγαλώνει το θυλάκιο όμως επειδή η δράση των ορμονών δεν είναι σωστή, το θυλάκιο δεν σπάει με αποτέλεσμα να παραμένει πάνω στην ωοθήκη σαν μικρή κύστη. Αυτό συμβαίνει κάθε μήνα με αποτέλεσμα να έχουμε τη δημιουργία μιας πολυκυστικής ωοθήκης . Μια γυναίκα μπορεί να έχει τη μία ή και τις δύο της ωοθήκες με πολυκυστική εμφάνιση. Η διάγνωση γίνεται κατά τον υπερηχογραφικό έλεγχο, όπου η ωοθήκη φαίνεται να έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το φυσιολογικό και φέρει πολλές μικρές κύστεις. Η πολυκυστική εμφάνιση των ωοθηκών δεν προκαλεί κάποιο σύμπτωμα στη γυναίκα και συνήθως είναι τυχαίο εύρημα κατά την υπερηχογραφική εξέταση. Εφόσον έχει κάθε μήνα κύκλο δεν χρειάζεται να ακολουθήσει καμία θεραπεία.

    ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ

    Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών είναι το πιο συνηθισμένο ορμονικό πρόβλημα στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Αφορά περίπου το 15-20℅ του γυναικείου πληθυσμού. Εκδηλώνεται με ποικιλία συμπτωμάτων . Τα κυριότερα από αυτά είναι:

    • Αραιομηνόρροια. Η γυναίκα δεν έχει σταθερό κύκλο. Είναι μεγαλύτερος των 35 μερών και μπορεί να φτάνει και τους 6 μήνες.Η διαταραχή της ισορροπίας των ορμονών μεταξύ LH και FSH. Φυσιολογικά τα επίπεδα της FSH είναι μεγαλύτερα από την LH. Στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών η LH γίνεται σχεδόν διπλάσια από την FSH.
    • Υπογονιμότητα.
    • Υπερανδρογοναιμία.
    • Τριχοφυΐα. Κυρίως στο πρόσωπο , στο στήθος και στην πλάτη.
    • Λιπαρότητα του δέρματος.
    • Ακμή.
    • Προβλήματα βάρους.
    • Σακχαρώδη διαβήτη.
    • Ανδροειδή τριχόπτωση.

    Έχει παρατηρηθεί ότι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών σχετίζεται με το μεταβολικό σύνδρομο. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 20 ℅ των γυναικών με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών πάσχει και από το μεταβολικό σύνδρομο, κατά το οποίο έχουμε εμφάνιση υπέρτασης, σακχαρώδη διαβήτη, υπερχοληστεριναιμίας και παχυσαρκία κεντρικού τύπου.

    Συνήθως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών συνδυάζεται με δύο ή τρία από τα παραπάνω συμπτώματα. Σπανιότερα με περισσότερα και σχεδόν ποτέ με όλα μαζί.

    Πως γίνεται η διάγνωση του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών;

    Η διάγνωση των πολυκυστικών ωοθηκών γίνεται με ορμονικές εξετάσεις στις οποίες μετράμε τα επίπεδα της LH, FSH, προλακτίνης, τα βασικά ανδρογόνα, SHBG και DHEAS. Επίσης γίνεται και υπερηχογραφικός έλεγχος κατά τον οποίο εμφανίζονται διογκωμένες ωοθήκες με πολλές καταβολές ωοθυλακίων μεγέθους 5-9mm τα οποία αδυνατούν να εξελιχθούν.

    Ποια είναι η θεραπεία του συνδρόμου;

    Η θεραπεία του συνδρόμου εξαρτάται από τα συμπτώματα που το συνοδεύουν. Βασικές αρχές της θεραπείας είναι η διατήρηση σωστού σωματικού βάρους, άσκηση και σωστή διατροφή. Σε περιπτώσεις διαταραχής περιόδου δίνονται αντισυλληπτικά δισκία. Για την ακμή και τη λιπαρότητα δίνονται αντισυλληπτικά δισκία σε συνδυασμό με αντιανδρογόνα. Για τις γυναίκες που επιθυμούν εγκυμοσύνη δίνονται χάπια, ή ενέσεις που προκαλούν διέγερση της ωοθήκης και ωοθηλακιορρηξία. . Πρέπει να τονιστεί ότι σε γυναίκες με αμηνόρροια , η συνεχής δράση των οιστρογόνων που προκαλείται στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στη μήτρα και στο μαστό (σπανίως ανάπτυξη κακοήθειας). Γι’ αυτό η χορήγηση αντισυλληπτικών δισκίων χαμηλής δοσολογίας είναι θεραπεία εκλογής στις γυναίκες που δεν επιθυμούν εγκυμοσύνη.

  • Ινομυώματα

    Τι είναι τα ινομυώματα;

    ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΜΗΤΡΑΣΤα ινομυώματα της μήτρας αποτελούν την πιο συχνή ανωμαλία της μήτρας της γυναίκας. Είναι καλοήθεις όγκοι και απασχολούν συνήθως ηλικίες 22-55 ετών. Το μέγεθος τους μπορεί να είναι από λίγα χιλιοστά μέχρι πολλά εκατοστά, έτσι ώστε είναι δυνατόν να καταλαμβάνουν όλη την κοιλιακή χώρα..

    Από τι δημιουργούνται;

    Τα αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα είναι η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με τα αυξημένα επίπεδα ορμονών (οιστρογόνων) στο αίμα της γυναίκας. Έχει αποδειχτεί ότι η δημιουργία τους ελέγχεται από γονίδια που κληρονομήθηκαν στην κάθε γυναίκα.

    ΙΝΟΜΥΩΜΑΠού εντοπίζονται μέσα στη μήτρα;

    Ανάλογα με τη θέση τους στη μήτρα, τα ινομυώματα διακρίνονται σε υπορογόνια, υποβλεννογόνια και ενδοτοιχωματικά .

    • Τα υπορογόνια ινομυώματα εντοπίζονται κάτω από τον ορογόνο χιτώνα , στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας. Εάν το μέγεθος του αυξηθεί , μπορεί να γίνουν μισχωτά, δηλαδή συνδέονται με τη μήτρα με ένα παχύ ή λεπτό μίσχο. Είναι δυνατόν να επεκταθούν προς τα πλάγια προς τους συνδέσμους της μήτρας οπότε ονομάζονται ενδοσυνδεσμικά
    • Τα ενδοτοιχωματικά ινομυώματα εντοπίζονται μέσα στο i1 - Copyμυϊκό τοίχωμα της μήτρας. Συνήθως καθώς αυξάνονται επεκτείνονται προς τον ορογόνο χιτώνα στην πρόσθια ή στην οπίσθια επιφάνεια της μήτρας, ή στο πλάγιο τοίχωμα της μήτρας, οπότε και επιφέρουν διαφορετικά συμπτώματα, αλλά και αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει ο ιατρός την ακριβή θέση ενός ινομυώματος.
    • Τα υποβλεννογόνια είναι αυτά που συνήθως δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα. Αυτά εντοπίζονται κάτω από το ενδομήτριο , μέσα στην κοιλότητα της μήτρας.Σπανίως μπορεί να αυξηθούν τόσο σε μέγεθος ώστε να αποκτήσουν μίσχο και να προβάλλουν από το τραχηλικό στόμιο προς τον κόλπο.(τεχθέντα ινομυώματα).

    ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΜΗΤΡΑΣ 1Τι συμπτώματα δημιουργούν τα ινομυώματα;

    Τα ινομυώματα είναι δυνατόν να μην έχουν κανένα σύμπτωμα, κυρίως όταν είναι μικρά. Συνήθως ανακαλύπτονται σε τυχαία γυναικολογική εξέταση ή σε υπερηχογραφικό έλεγχο. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργούν συμπτώματα όπως:

    • Αιμορραγία. Είναι συνήθως σαν αιμορραγία κατά την περίοδο, αλλά μπορεί να είναι και σαν σταγονοειδής αιμόρροια. Η αυξημένη απώλεια αίματος έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση αναιμίας στη γυναίκα.
    • Πόνο και αίσθημα βάρους που προκαλείται από την αύξηση του μεγέθους και του όγκου του ινομυώματος.
    • Πίεση των γύρω οργάνων όπως των αγγείων, της ουροδόχου κύστης και του εντέρου.
    • Προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανάπτυξη ινομυωμάτων στη μήτρα είναι δυνατόν να προκαλέσει υπογονιμότητα κατά τους εξής τρόπους:

    α) λόγω μηχανικών εμποδίων , που μπορεί να δημιουργηθούν από στένωση , παραμόρφωση ή απόφραξη ενός τμήματος της μήτρας ή των σαλπίγγων

    β) λόγω ακαταλληλότητας του ενδομητρίου για την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου.

    Πώς γίνεται η διάγνωση των ινομυωμάτων;

    Η διάγνωση τους γίνεται με τους υπερήχους, με αξονική ή και με μαγνητική τομογραφία. Επειδή αποτελούν συνήθως τυχαίο εύρημα, είναι άκρως απαραίτητο η κάθε γυναίκα να κάνει ένα υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών μία φορά το χρόνο.

    Δημιουργούν προβλήματα κατά την διάρκεια της κύησης;

    ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΜΗΤΡΑΣ 4Η σημασία των ινομυωμάτων στην κύηση εξαρτάται από το μέγεθος, την εντόπιση και την ταχύτητα ανάπτυξης τους. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τα ινομυώματα αυξάνουν σε μέγεθος πράγμα που είναι αποτέλεσμα της πλούσιας παραγωγής οιστρογόνων από τον πλακούντα.

    Ανάλογα με τη θέση εντόπισης ενός ινομυώματος μπορεί α) να προκληθεί αποβολή μίας κύησης, β) να χρειασθεί να γίνει καισαρική τομή όταν το ινομύωμα εμποδίζει την έξοδο του εμβρύου κολπικώς, ή γ) σπανίως μπορεί να χρειαστεί χειρουργική παρέμβαση πριν την ολοκλήρωση της κυήσεως επειδή ένα ινομύωμα πιέζει κάποιο ζωτικό όργανο της γυναίκας και το αποφράζει (ουρητήρα, έντερο, αγγείο).

    Σπανιότατα μπορεί ένα ινομύωμα να παρουσιάσει τήξη κατά τη κύηση, οπότε είναι επείγον να αντιμετωπισθεί η γυναίκα χειρουργικά.

    Είναι πολύ σημαντικό κάθε γυναίκα να γνωρίζει κάνοντας ένα υπερηχογράφημα, πριν μείνει έγκυος, αν έχει ινομυώμα και σε ποια ακριβώς θέση εντοπίζεται αυτό.

    Πώς αντιμετωπίζονται;

    Τα ινομυώματα ανάλογα με τη θέση τους, το μέγεθός τους, και την ηλικία της γυναίκας έχουν διαφορετική αντιμετώπιση:

    Συντηρητική:

    ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗδηλαδή με απλή υπερηχογραφική παρακολούθηση, ή με φαρμακευτική αγωγή, όταν α) βρίσκονται μέσα στο τοίχωμα της μήτρας, ή στην εξωτερική επιφάνειά της και το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει τα 4cm β) δεν προκαλούν κάποια συμπτωματολογία, γ) δεν αυξάνουν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Όταν η γυναίκα βρίσκεται σε κλιμακτήριο μπορούμε να παρακολουθήσουμε συντηρητικά και ινομυώματα μεγαλυτέρου μεγέθους. Τα φάρμακα που υπάρχουν είναι ενέσημες ορμόνες, και γίνονται μία φορά το μήνα, ή κάθε τρείς μήνες. Ο τρόπος που δρούν είναι να σταματούν την περίοδο και έτσι να προκαλούν τεχνητή εμμηνόπαυση. Ο οργανισμός δεν παράγει οιστρογόνα και τα ινομυώματα δεν μεγαλώνουν άλλο. Μπορεί ακόμα και να συρρικνωθούν λίγο.

    Χειρουργική:

    ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗΑ) Απλή, ή Ρομποτική Λαπαροσκόπηση (σε ποσοστό 95%), ή Ανοιχτή χειρουργική επέμβαση(στο 5%), αναλόγως κυρίως του μεγέθους των ινομυωμάτων.

    Η λαπαροσκοπική και η ρομποτική χειρουργική αποτελούν σύγχρονες μεθόδους ελάχιστης παρέμβασης στο σώμα της ασθενούς. Το χειρουργείο γίνεται από 3-4 πολύ μικρές οπές στην κοιλιά, με τη χρήση κάμερας και πολύ λεπτών εργαλείων. Ο χειρουργός-γυναικολόγος βλέπει σε οθόνη την κοιλιά δια μέσω της κάμερας και χειρουργεί χωρίς νηστέρι, με τη χρήση laser, ή ρεύματος, και με άλλα ειδικά λεπτά εργαλεία. Τέλος αφαιρεί το ινομύωμα, όσο μεγάλο και να είναι, από μία μικρή οπή του 1cm που υπάρχει ήδη στην κοιλιά, με ειδικό εργαλείο. Έτσι το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο αφού οι μικρές οπές συρράπτονται με την τεχνική της πλαστικής χειρουργικής. Επίσης η ασθενής δεν βιώνει τον πόνο της τομής, ούτε τις επιπλοκές της (διαπύηση, κήλη).

    Η ρομποτική χειρουργική αποτελεί την εξέλιξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής και σήμερα η πιο ασφαλής, σύγχρονη μέθοδος αφαίρεσης ινομυωμάτων. Ο γυναικολόγος χειρουργεί με τη βοήθεια ενός ρομποτικού συστήματος το οποίο δεν έχει καμία αυτονομία. Ο χειρουργός κάθεται σε μία χειρουργική κονσόλα και οι κινήσεις του μεταδίδονται μέσω του ρομποτικού συστήματος, με απόλυτη ακρίβεια, στα εργαλεία που έχει από πριν τοποθετήσει ο ίδιος, στην κοιλιά της ασθενούς.

    Τα ιδιαίτερα πλεονεκτήματα που παρέχονται με τη ρομποτική χειρουργική κατά την αφαίρεση ινομυωμάτων της μήτρας είναι:

    • Αυξάνεται η ικανότητα του χειρουργού να παρασκευάσει με ιδιαίτερα λεπτές κινήσεις ένα ινομύωμα, όπως και να εκπυρηνίσει (να αφαιρέσει) μεγάλα ινομυώματα από τη μήτρα.
    • Παρέχεται καλύτερη απεικόνιση του χειρουργικού πλάνου, διότι η χειρουργική οθόνη παρέχει τρισδιάστατη εικόνα και είναι σαν τα μάτια και τα χέρια του χειρουργού να βρίσκονται μέσα στην κοιλιά της ασθενούς. (η λαπαροσκοπική οθόνη είναι δισδιάστατη, άρα δεν έχει ο ιατρός αίσθηση του βάθους μέσα στην κοιλιά, και οι κινήσεις του δεν είναι απόλυτα ακριβείς).
    • ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΗΣΗΗ χρήση του ρομπότ επιτρέπει την συρραφή της μήτρας σε 3 επίπεδα με μεγάλη ακρίβεια, διότι τα ρομποτικά εργαλεία λειτουργούν σαν τον καρπό και τα δάκτυλα του χειρουργού, κι έτσι μπορούν να γίνουν πολύ λεπτές κινήσεις, με μεγάλη ευκολία, αντίθετα με την απλή λαπαροσκόπηση, πράγμα πολύ σημαντικό όταν το ινομύωμα βρίσκεται βαθειά μέσα στη μήτρα και ακουμπάει στο ενδομήτριο και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την διάνοιξή του (ειδικά σε γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει).

    Β) Επεμβατική ΥστεροσκόπησηΕπεμβατική Υστεροσκόπηση: είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται αποκλειστικά, αν το ινομύωμα προβάλλει κατά το μεγαλύτερο μέρος του μέσα στην κοιλότητα της μήτρας, κάτω από το ενδομήτριο. Κατά την υστεροσκόπηση ο ιατρός εισάγει από τον κόλπο μέσα στη μήτρα της ασθενούς μόνο ένα πάρα πολύ λεπτό εργαλείο με κάμερα, βλέπει ακριβώς τη θέση του ινομυώματος και το αφαιρεί από τον κόλπο, χωρίς καμία απολύτως τομή στην κοιλιά. Η υστεροσκόπηση είναι μία πολύ εξειδικευμένη μέθοδος και δεν μπορεί ποτέ να αντικατασταθεί από την απόξεση της μήτρας. Προσοχή, με την απόξεση δεν μπορεί να αφαιρεθεί κανένα ινομύωμα.

    Συμπεράσματα:

    • Κάθε γυναίκα πρέπει μία φορά το χρόνο να κάνει ένα υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών.
    • Αν έχει ινομύωμα πρέπει να γίνονται περισσότερα υπερηχογραφήματα, για να παρακολουθείται ο ρυθμός αύξησής του. (γρήγορος ρυθμός αύξησης μπορεί να υποδείξει στο γυναικολόγο ότι δεν πρόκειται για ινομύωμα αλλά για καρκίνο, σάρκωμα της μήτρας, ο οποίος μοιάζει πολύ με ινομύωμα, και βεβαίως χρήζει άμεσης αντιμετώπισης για τη ζωή της γυναίκας.)
    • Είναι απολύτως απαραίτητη η γνώση της ακριβούς θέσης ενός ινομυώματος ώστε να αποφασιστεί μαζί με την ασθενή ο σωστός τρόπος αντιμετώπισής του, ώστε να προσφερθεί λύση στο πρόβλημά της.
    • Η τελειότερη και ασφαλέστερη χειρουργική μέθοδος αφαίρεσης ινομυώματος είναι η ρομποτική, αρκεί να το επιτρέπει το μέγεθός του. Τα ανοιχτά χειρουργεία, με όλες τις επιπτώσεις που φέρουν, πρέπει πλέον να περιοριστούν σε λιγότερο από το 5% των επεμβάσεων, για το όφελος πάντα της ασθενούς.

     

  • Όγκοι - Γυναικολογικός Καρκίνος

    Όγκοι – Γυναικολογικός Καρκίνος

    ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ Ή ΤΟΥ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥΜε τον όρο καρκίνο περιγράφονται ομάδες νοσημάτων που η αιτία τους βρίσκεται σε κυτταρικό επίπεδο. Ο όρος αναφέρεται σε υπερβολική και απρογραμμάτιστη ανάπτυξη κυττάρων ενός οργανισμού όπου μέχρι την στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία της καρκινογένεσης τα κύτταρα ήταν φυσιολογικά. Οργανικά ο καρκίνος είναι μια ασθένεια των κυττάρων, κατά την οποία τα κύτταρα δεν πεθαίνουν με την ίδια συχνότητα που γεννιούνται, δηλαδή χαλάει ο ρυθμός θανάτου (απόπτωσης) των κυττάρων, με αποτέλεσμα να γεννιούνται πάρα πολλά κύτταρα και να πεθαίνουν λίγα.

    Φυσιολογικά, η μήτρα είναι ένα όργανο που έχει σχήμα και μέγεθος αχλαδιού, και αποτελείται από το σώμα, το ενδομήτριο, δηλαδή το εσωτερικό της (εκεί αναπτύσσεται το έμβρυο) και τον τράχηλο. Η μήτρα βρίσκεται στην μικρή πύελο της γυναίκας. Ο καρκίνος της μήτρας αναπτύσσεται στο ενδομήτριο ή στο σώμα της.

    Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ένας από τους συνηθέστερους καρκίνους του γυναικείου γενετικού συστήματος. Σε ποσοστό 70% εμφανίζεται στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κυρίως μεταξύ 55 και 65 χρονών.

    Κάθε γυναίκα που μετά τον 1 χρόνο που έχει σταματήσει η περίοδος ξαναδεί αίμα, θα πρέπει άμεσα να επισκεφθεί τον γυναικολόγο. Βεβαίως οι γυναίκες που βρίσκονται στο 40ο έως 50ο έτος της ηλικίας τους που τους παρουσιάζονται ανωμαλίες στην περίοδο όπως μεγάλη διάρκεια, αύξηση της ποσότητας του αίματος και συχνότερη εμφάνιση της περιόδου σε σχέση με πριν, πρέπει επίσης να επισκεφθούν τον Γυναικολόγο. Αν και οι ανωμαλίες αυτές της μήτρας συνήθως οφείλονται στην κλιμακτήριο, ή σε άλλες καλοήθεις παθήσεις της μήτρας θα πρέπει πάντα να ελέγχονται ώστε να αποκλεισθεί η πιθανότητα κακοήθειας.

    Αιτιολογικοί παράγοντες του καρκίνου του ενδομητρίου

    Η πραγματική αιτία του καρκίνου του ενδομητρίου είναι άγνωστη.

    Πολλοί από τους παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη όγκου στην μήτρα συνδέονται με την αυξημένη παραγωγή οιστρογόνων σε αυτήν. Έτσι αυξημένη συχνότητα παρατηρείται :

    • Σε γυναίκες στο αίμα τον οποίον κυκλοφορούν πολλά οιστρογόνα είτε γιατί δεν κάνουν ωορρηξία, όπως στις πολυκυστικές ωοθήκες, είτε διότι λαμβάνουν οιστρογόνα ως θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κατά την εμμηνόπαυση. 
    • Σε παχύσαρκες γυναίκες (στο λιπώδη ιστό παράγονται οιστρογόνα). 
    • Σε διαβητικές γυναίκες. 
    • Σε γυναίκες που έκαναν πολλές προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης. 
    • Σε γυναίκες που έχουν πολλά χρόνια περίοδο (πρόωρη εμμηναρχή και καθυστερημένη εμμηνόπαυση). 
    • Σε γυναίκες που κάνουν θεραπεία με αντιοιστρογόνα για καρκίνο μαστού (τα αντιοιστρογόνα σταματούν την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού ενώ αντίθετα έχουν οιστρογονική επίδραση στη μήτρα. Βέβαια η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος στο ενδομήτριο είναι μικρή σε σχέση με αυτό που προσφέρει η θεραπεία αυτή στο μαστό της γυναίκας.

    Πιθανά συμπτώματα που μπορεί να κρύβουν καρκίνο της μήτρας.

    • Αιμορραγία στην εμμηνόπαυση 
    • Αιμορραγία η οποία είναι εκτός περιόδου 
    • Μικροαιμορραγίες μετά την σεξουαλική επαφή 
    • Γρήγορη και απότομη διόγκωση της κοιλιακής χώρας χωρίς αιτία 
    • Αυξημένα κολπικά υγρά χρώματος καφέ, μπέζ, έντονο κίτρινο

    Πώς γίνεται η διάγνωση;

    Η διάγνωση τίθεται με διαγνωστική απόξεση ή με υστεροσκόπηση. Συμπληρωματικές εξετάσεις είναι το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία κοιλίας.

    Στάδια του καρκίνου του ενδομητρίου

    ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣτάδιο 1 : O όγκος περιορίζεται στο σώμα της μήτρας

    Στάδιο 2 : O όγκος έχει επεκταθεί στον τράχηλο

    Στάδιο 3 : O όγκος έχει επεκταθεί πέρα από την μήτρα αλλά δεν εξέρχεται από την πύελο και δεν διηθεί την ουροδόχο κύστη ή το έντερο

    Στάδιο 4 : O όγκος έχει διηθήσει το ορθό, ή την ουροδόχο κύστη, ή έχει επεκταθεί σε απομακρυσμένους ιστούς

    Αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου

    Η αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου γίνεται με χειρουργική επέμβαση ή και ακτινοθεραπεία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγούνται παράλληλα και διάφορα σκευάσματα προγεστερινοειδών. Η χειρουργική επέμβαση γίνεται είτε με ανοιχτή τομή είτε κλειστά με ρομποτική – λαπαροσκοπική επέμβαση και αφορά στην αφαίρεση της μήτρας με τα εξαρτήματά της (σάλπιγγες και ωοθήκες) ή και αφαίρεση πυελικών λεμφαδένων σε πιο προχωρημένο στάδιο. Η επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει μετά από ακτινοθεραπεία.

    Στην περίπτωση που ο όγκος έχει επεκταθεί πέρα από την μήτρα υπάρχει δυνατότητα να χορηγηθεί εξωτερική ακτινοβολία αλλά και ενδοκοιλοτική, ή εκτελείται χειρουργική επέμβαση πιο εκτεταμένη από μια απλή υστεροκτομία, η οποία λέγεται ριζική υστερεκτομία και συνοδεύεται με αφαίρεση πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων.

     Παράγοντες που ελαττώνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης του καρκίνου της μήτρας

    • ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΗΤΡΑΣΗ χρήση αντισυλληπτικών χαπιών για μεγάλο χρονικό διάστημα στις γυναίκες με ανωορρεκτικούς κύκλους, μειώνει τον κίνδυνο 
    • Η άσκηση και η υγιεινή διατροφή 
    • Η αποφυγή της παχυσαρκίας 
    • Η αντιμετώπισή του διαβήτη

    Πρόληψη

    Η πρόληψη έχει σαν αποτέλεσμα την αντιμετώπιση του καρκίνου στο πρώτο στάδιο το οποίο θεραπεύεται πλήρως. Κάθε γυναίκα που μετά τον πρώτο χρόνο που έχει σταματήσει η περίοδος ξαναδεί αίμα θα πρέπει άμεσα να επισκεφθεί τον Γυναικολόγο. Βεβαίως οι γυναίκες που βρίσκονται στο 40ο έως 50ο έτος της ηλικίας τους που τους παρουσιάζονται ανωμαλίες στην περίοδο όπως μεγάλη διάρκεια, αύξηση της ποσότητας του αίματος και συχνότερη εμφάνιση της περιόδου σε σχέση με πριν, πρέπει επίσης να επισκεφθούν το γυναικολόγο. Αν και οι ανωμαλίες αυτές της μήτρας συνήθως οφείλονται στην κλιμακτήριο, ή σε άλλες καλοήθεις παθήσεις της μήτρας θα πρέπει πάντα να ελέγχονται ώστε να αποκλεισθεί η πιθανότητα κακοήθειας. Η γυναικολογική εξέταση, το τεστ-Παπανικολάου και το υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών αποτελούν τα βασικά όπλα για την πρόληψη του γυναικολογικού καρκίνου.

    ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ

    Τι είναι ο καρκίνος;

    ΤΡΑΧΗΛΟΣ - ΚΟΛΠΟΣΜε τον όρο καρκίνο περιγράφονται ομάδες νοσημάτων που η αιτία τους βρίσκεται σε κυτταρικό επίπεδο. Ο όρος αναφέρεται σε υπερβολική και απρογραμμάτιστη ανάπτυξη κυττάρων ενός οργανισμού όπου μέχρι την στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία της καρκινογένεσης τα κύτταρα ήταν φυσιολογικά. Οργανικά ο καρκίνος είναι μια ασθένεια των κυττάρων, κατά την οποία τα κύτταρα δεν πεθαίνουν με την ίδια συχνότητα που γεννιούνται, δηλαδή χαλάει ο ρυθμός θανάτου (απόπτωσης) των κυττάρων, με αποτέλεσμα να γεννιούνται πάρα πολλά κύτταρα και να πεθαίνουν λίγα.

    Φυσιολογικά, η μήτρα είναι ένα όργανο που έχει σχήμα και μέγεθος αχλαδιού, αποτελείται από το σώμα και τον τράχηλο και βρίσκεται στην μικρή ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΚΟΛΠΟΣ πύελο της γυναίκας. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας μπορεί να αναπτυχθεί α) στον ενδοτράχηλο (δηλαδή στο κανάλι που επικοινωνεί με το εσωτερικό της μήτρας και αποτελείται από κυλινδρικά κύτταρα), ή β) στον εξωτράχηλο (δηλαδή το τμήμα του τραχήλου που βλέπει στον κόλπο, και αποτελείται από πλακώδη κύτταρα).

    Η ηλικία κατά την οποία παρατηρείται εμφάνιση του καρκίνου είναι από τα 25 έως τα 55 έτη. Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιαστεί μια αύξηση σε γυναίκες μικρότερης ηλικίας. Στην περιοχή του τραχήλου μπορεί να δημιουργηθεί είτε ένας κακοήθης είτε ένας καλοήθης όγκος. Οι συχνότερες μορφές κακοήθους όγκου είναι ο επιθηλιακός καρκίνος σε ποσοστό 90% των περιπτώσεων και αναπτύσσεται στον εξωτράχηλο και το αδενοκαρκίνωμα σε ποσοστό 10% των περιπτώσεων που εμφανίζεται στο εσωτερικό μέρος του τραχηλικού καναλιού, στον ενδοτράχηλο.

    Ποιες είναι αιτίες του καρκίνου τραχήλου της μήτρας;

    Οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας δεν έχουν γίνει ακόμα απόλυτα γνωστές. Υπάρχουν όμως ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο:

    • Μόλυνση από τους ιούς των ανθρωπίνων θηλωμάτων, ή αλλιώς Human Papilloma Virus ή HPV. Έχει αποδειχθεί ότι στο 99% των καρκίνων του τραχήλου έχουν βρεθεί τύποι HPV υψηλού κινδύνου. Υπάρχουν περίπου 150 διαφορετικοί τύποι του ιού HPV. Βλέπε:HPV 
    •  Σεξουαλική δραστηριότητα: Οι γυναίκες που είχαν έντονη σεξουαλική δραστηριότητα σε μια νεαρή ηλικία και με πολλούς ερωτικούς συντρόφους έχουν περισσότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν τον καρκίνο αυτό. Έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας σε ηλικία μικρότερη των 17 ετών αυξάνει τον κίνδυνο για την ασθένεια. 
    •  Ηλικία 
    •  Κάπνισμα 
    •  Όταν το τεστ-Παπανικολάου ανιχνεύσει προκαρκινικές αλλοιώσεις στον τράχηλο της μήτρας. Υπάρχουν σύμφωνα με το νέο σύστημα αξιολόγησης των δυσπλασιών 2 ειδών αυξανόμενης σοβαρότητας αλλοιώσεις, LGSIL και HGSIL. 
    •  Ανοσοκατεσταλμένες, ή γυναίκες που πάσχουν από AIDS.

    Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας;

    Ο καρκίνος του τραχήλου στα πρώτα στάδια είναι σχεδόν πάντα ασυμπτωματικός. Σε προχωρημένο στάδιο μπορεί η γυναίκα να έχει:

    • πόνο στην κοιλιακή χώρα, 
    •  πολλά, δύσοσμα, κεχρωσμένα υγρά 
    •  αιμορραγία εκτός περιόδου, 
    •  μικροαιμορραγία κατά τη σεξουαλική επαφή

    Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας;

    Η διάγνωση τίθεται με το τεστ-Παπανικολάου, και τη λήψη βιοψιών με κολποσκόπηση. Η κολποσκόπηση είναι ο ανώδυνος οπτικός έλεγχος του τραχήλου με ένα ειδικό μηχάνημα, μετά από τον χρωματισμό αυτού με δύο διαφορετικά υγρά και με δύο χρωματικά φίλτρα.

    Σταδιοποίση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας

    ΣΤΑΔΙΟ 1

    Ο καρκίνος περιορίζεται αυστηρά στον τράχηλο. Η διήθηση του στρώματος έχει μέγιστο βάθος 5mm, οριζόντια έκταση 7mm και αναγνωρίζεται μόνο μικροσκοπικά.

    ΣΤΑΔΙΟ 2

    Ο καρκίνος επεκτείνεται πέραν του τραχήλου αλλά όχι έως το πυελικό τοίχωμα. Υπάρχει επέκταση στον κόλπο αλλά όχι στο κάτω τριτημόριο. Αρχικά δεν υπάρχει διήθηση του παραμητρίου αλλά σε δεύτερη φάση διηθείται.

    ΣΤΑΔΙΟ 3

    Ο καρκίνος επεκτείνεται έως και το πυελικό τοίχωμα ή στο κάτω τριτημόριο του κόλπου.

    ΣΤΑΔΙΟ 4

    Υπάρχει επέκταση εκτός πυέλου ή κλινικά διαπιστωμένη συμμετοχή του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστεως ή του ορθού. Στη συνέχεια εξάπλωση του όγκου στα παρακείμενα όργανα και στη συνέχεια σε απομακρυσμένα όργανα.

    Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας;

    Η θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας είναι χειρουργική, ή με ακτινοβολία. Η χειρουργική περιλαμβάνει την αφαίρεση της μήτρας συνήθως με τα εξαρτήματά της(σάλπιγγες-ωοθήκες), αφαίρεση των συνδέσμων της μήτρας, των πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων, και του άνω τριτημορίου του κόλπου, και εφαρμόζεται στα στάδια 1 και 2 της νόσου. Η ακτινοβολία μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα στάδια.

    Τι πρέπει να κάνω για να μην πάθω καρκίνο του τραχήλου της μήτρας;

    Όλες οι γυναίκες οφείλουν να κάνουν:

    α) Τεστ-Παπανικολάου μία φορά το χρόνο, ξεκινώντας ένα χρόνο μετά την πρώτη τους σεξουαλική επαφή. Αν όλες οι γυναίκες κάνουν Τεστ-Παπανικολάου κάθε χρόνο δεν θα υπάρχει καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, διότι με το Τεστ Παπανικολάου ανευρίσκονται οι υψηλού βαθμού δυσπλασίες που είναι προκαρκινικές καταστάσεις και θεραπεύονται πολύ απλά, με τοπική αφαίρεση της βλάβης, και έτσι η γυναίκα δεν προχωράει ποτέ σε ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου.

    β) επίσης υπάρχει τώρα πια το εμβόλιο κατά των ιών που προκαλούν τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Όλες οι κοπέλες από 12 ετών πρέπει να εμβολίζονται κατά των HPV ιών.

    Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά, δύο είδη εμβολίων : 1) το φάρμακο που προστατεύει από λοίμωξη από τους HPV ιούς 6,11,16 και 18, και 2) το φάρμακο που προστατεύει από τη λοίμωξη από τους HPV τύπους 16 και 18, οι οποίοι είναι οι πλέον καρκινογόνοι. Επειδή και τα δύο εμβόλια είναι μόνο για τους ογκογόνους τύπους 16 και 18, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν προστασία 100% από τον καρκίνο του τραχήλου, διότι υπάρχουν και άλλοι ογκογόνοι τύποι HPV (31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 53, 55, 56, 57, 58, 59, 68). Όμως έχει αποδειχτεί ότι βοηθάνε συνεργικά και για την προστασία εν μέρη από κάποιους επιπλέον HPV ογκογόνους τύπους. Πάντως οι τύποι 16 και 18 είναι οι πιο συχνοί και κακοηθέστεροι.

    γ) επίσης η υγιεινή διατροφή, με φρούτα και λαχανικά, ο επαρκής ύπνος και η διακοπή του καπνίσματος αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για καλή άμυνα του οργανισμού, και αποφυγή της ανάπτυξης καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Έχει αποδειχθεί ότι η διακοπή του καπνίσματος, υποστρέφει (εξαφανίζει) γρηγορότερα και σε μεγάλο βαθμό τις δυσπλασίες του τραχήλου.

    Καρκίνος Ωοθήκης

    Αποτελούν κακοήθη νεοπλάσματα τα οποία ανάλογα με τα κύτταρα από τα οποία προέρχονται κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:

    • Νεοπλάσματα από βλαστικό επιθήλιο
    • Νεοπλάσματα από γεννητικά κύτταρα
    • Νεοπλάσματα από το στρώμα
    • Νεοπλάσματα από το μεσέγχυμα

    Τα συμπτώματα που μπορούν να προκαλέσουν είναι ο πόνος στην κοιλιακή χώρα, το αίσθημα βάρους και η διόγκωση της κοιλιάς, η κολπική μικροαιμορραγία εκτός περιόδου, ενδοκρινολογικές διαταραχές (διαταραχές του κύκλου, πρώιμη εμφάνιση ήβης στα νεαρά κορίτσια, ανωμαλία ή και απουσία περιόδου, αρρενοποίηση).  

    Η διάγνωση, όπως και στις καλοήθεις κύστεις των ωοθηκών γίνεται αρχικά με γυναικολογική εξέταση, υπερηχογράφημα μήτρας-ωοθηκών, και στη συνέχεια είναι σκόπιμο να γίνει doppler για τον έλεγχο της αγγείωσης της κύστης, αξονική ή μαγνητική τομογραφία, και αιματολογικός έλεγχος για καρκινικούς δείκτες οι οποίοι αρκετές φορές ανευρίσκονται σε υψηλά επίπεδα.

    Η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική, συχνά σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.

    Καρκίνος του Μαστού

    Ο καρκίνος του μαστού προκαλείται από τη βλάβη των κυττάρων του μαστού, τα οποία αυξάνονται δημιουργώντας κακοήθη όγκο. Αποτελεί τον συνηθέστερο καρκίνο στις γυναίκες.

    Ποια είναι τα συμπτώματα;

    • όζος (πολύ μικρό ογκίδιο ) στο στήθος, ο οποίος είναι ψηλαφητός 
    •  ένα ή περισσότερα μικρά οζίδια στην περιοχή της μασχάλης(λεμφαδένες) 
    •  αλλαγή του δέρματος του μαστού (ερεθισμός, κοκκίνισμα, όψη σαν φλοιός πορτοκαλιού) 
    •  αλλαγή στην εικόνα της θηλής του μαστού (εισολκή της θηλής). 
    •  έκκριση υγρού από τη θηλή.

     Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

    • το οικογενειακό ιστορικό 
    •  η παρατεταμένη έκθεση σε οιστρογόνα, όπως στη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (η οποία όμως προφυλάσσει τις γυναίκες από άλλες σοβαρές παθήσεις) και η πρώιμη έναρξη της εμμήνου ρύσεως και η καθυστερημένη εμμηνόπαυση 
    •  η ηλικία (οι γυναίκες μετά τα 40 πρέπει να κάνουν τακτικά μαστογραφία) 
    •  οι αλλαγές στα γονίδια BRCA1 ή BRCA2, τα οποία σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού 
    •  η πρώτη εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία 
    •  η έκθεση σε βλαβερή ακτινοβολία 
    •  η παχυσαρκία

     Πως γίνεται η διάγνωση;

    Αρχικά συνήθως ο όγκος εντοπίζεται με ψηλάφηση και στη συνέχεια γίνονται εξετάσεις όπως:

    • υπερηχογράφημα μαστού 
    •  μαστογραφία 
    •  μαγνητική τομογραφία 
    •  βιοψία, εξετάζεται δηλαδή μικροσκοπικά ιστός ή υγρό που έχει αφαιρεθεί από το μαστό

    Πώς αντιμετωπίζεται;

    Ο καρκίνος του μαστού ανήκει στην κατηγορία των καρκίνων που συνήθως αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, ειδικά αν η διάγνωση είναι έγκαιρη. Η θεραπεία μπορεί να γίνει με ακτινοβολία, με χημειοθεραπεία με ορμονικά φάρμακα ή με χειρουργική επέμβαση.

    Πώς μπορεί να προληφθεί;

    Είναι απολύτως απαραίτητο κάθε γυναίκα να ψηλαφεί μόνη της τους μαστούς της μία φορά το μήνα ,μετά την περίοδο(7η -11η μέρα του κύκλου).Οι περισσότεροι όγκοι έχουν βρεθεί από τις ίδιες τις γυναίκες! Αδιαμφισβήτητα πρέπει από την ηλικία των 20 ετών να γίνεται μία τουλάχιστον ψηλάφηση το χρόνο και από τον γυναικολόγο, η οποία να συνοδεύεται και από υπερηχογράφημα μαστών. Σε ηλικία 35-40 ετών πρέπει να γίνεται η πρώτη μαστογραφία (αναφοράς) την οποία κρατάει η γυναίκα στο αρχείο της για σύγκριση με τις επόμενες μαστογραφίες. Μετά τα 40 έτη πρέπει να γίνεται εκτός από μαστογραφία μια φορά το χρόνο, κάθε χρόνο, και υπερηχογράφημα και ψηλάφηση μαστών από τον ειδικό ιατρό. Για να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης αυτού του τύπου καρκίνου καλό είναι να υιοθετήσετε έναν υγιή τρόπο ζωής, που να περιλαμβάνει σωστή διατροφή και άσκηση και πρόληψη της παχυσαρκίας. Επιλέξετε επίσης να γίνετε μητέρες πριν την ηλικία των τριάντα ετών και προτιμάτε να θηλάζετε το μωρό σας.

  • Ενδομητρίωση

    Τι είναι η ενδομητρίωση και που εντοπίζεται;

    Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία ενδομήτριο αναπτύσσεται σε περιοχές έξω από τη μήτρα, δηλαδή στα όργανα της κοιλιάς και της λεκάνης. Στις περιοχές αυτές αναπτύσσονται εστίες ή οζίδια ή κύστεις. Η ενδομητρίωση εμφανίζεται τις περισσότερες φορές:

    • ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗΣτις ωοθήκες και ονομάζεται ενδομητρίωμα ή σοκολατοειδής κύστη
    • Πίσω από τη μήτρα
    • Επάνω στους συνδέσμους της μήτρας
    • Στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, στον κόλπο
    • Στο περιτόναιο
    • Σπανίως σε απομακρυσμένα όργανα όπως το διάφραγμα και τον πνεύμονα.
    • Επίσης σπανίως στα τοιχώματα της κοιλιάς μετά από καισαρική τομή ή χειρουργείο

    Η ενδομητριωτική βλάβη μοιάζει ιστολογικά με το ενδομήτριο, και κατά την διάρκεια της περιόδου παράγει και αυτή μικρές ποσότητες αίματος όπως και η μήτρα. Αυτές οι μικρές ποσότητες αίματος είναι η ανώμαλη συμπεριφορά της ενδομητρίωσης όπου δημιουργεί όλες τις παθολογικές βλάβες της νόσου. Με αυτόν τον μηχανισμό με την πάροδο των μηνών μπορεί να δημιουργηθούν σοκολατοειδείς (ενδομητριωσικές) κύστεις στην ωοθήκη, οι οποίες φέρουν αιματηρό περιεχόμενο. Ακόμα μπορεί να δημιουργηθούν βλάβες στην επιφάνεια του περιτοναίου με κόκκινες λευκές ή καφέ εστίες ή άλλες βλάβες πίσω από το περιτάναιο (στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, στον κόλπα) σαν μικρά ογκίδια (ενδομητριωσικοί όγκοι) οι οποίοι είναι πολύ επώδυνοι.

    Βάσει της Αμερικανικής Εταιρείας Γονιμότητας υπάρχουν τέσσερα στάδια βαρύτητας της νόσου: Πρώτου, δευτέρου, τρίτου και τετάρτου σταδίου και αντιστοιχούν σε ελάχιστη, ήπια, μέσης βαρύτητας και βαριάς μορφής ενδομητρίωση. Η κατηγοριοποίηση γίνεται μόνο χειρουργικά.

    Ωοθηκική ενδομητρίωση

    Στην χώρα μας αντιπροσωπεύει την πιο συχνή εμφάνιση της νόσου και συνήθως ανακαλύπτεται τυχαία κατά την διάρκεια ενός γυναικολογικού υπερήχου. Στον υπέρηχο παρατηρούνται κύστεις μέσα στις ωοθήκες, οι οποίες λόγω της σύστασης του υγρού «σοκολατοειδές» παρουσιάζουν μια συγκεκριμένη ηπερηχογραφική εικόνα (φωτ. 1). Αυτές όταν γίνονται αντιληπτές έχουν συνήθως μέγεθος πάνω από 2 εκατοστά και αφορούν συχνότερα την αριστερή ή και τις δύο ωοθήκες (σχέδιο 3). Χαρακτηριστικά η ωοθηκική ενδομητρίωση δεν πονάει παρά μόνο αν συνοδεύεται από ενδομητρίωση σε άλλες περιοχές όπως π.χ οπισθοπεριτοναϊκή, η οποία συνοδεύετα από άλγος. Λόγω της θέσης της κύστης μπορεί να εμποδίζεται η φυσιολογική ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗσύλληψη. Η θεραπεία είναι επεμβατική γίνεται ρομποτικά ή λαπαροσκοπικά και αφορά στην αφαίρεση της κύστης με το τοίχωμα της, χωρίς να επηρεαστεί η υπόλοιπη ωοθήκη, ώστε να διατηρηθεί η γονιμότητα της γυναίκας.Η πιθανότητα επανεμφάνισης ωοθηκικής ενδομητριωσικής κύστης είναι σε ποσοστό 10%

    Περιτοναϊκή ενδομητρίωση

    Η διάγνωση αυτής της μορφή της νόσου γίνεται τυχαία κατά την διάρκεια διαγνωστικής λαπαροσκόπησης. Παρουσιάζει εικόνα καφεοειδών, κόκκινων ή άσπρων κηλίδων στην επιφάνεια του περιτοναίου κάτω από τις ωοθήκες κοντά στην οπίσθια ή στην πρόσθια επιφάνειά της μήτρας κοντά στην ουροδόχο κύστη (σχέδιο 5). Δεν δημιουργεί προβλήματα στην κοιλιά όπως συμφύσεις ή ανατομικές ανωμαλίες. Όμως φαίνεται να παρουσιάζεται πιο συχνά σε γυναίκες που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν παρά σε γυναίκες που έχουν ήδη τεκνοποιήσει. Ο μηχανισμός με τον οποίο ενοχλούν τη σύλληψη είναι άνοσο-χημικός και η γονιμότητα βελτιώνεται μετά την εξαίρεση των περιτοναϊκών βλαβών ή τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.

    Οπισθo-περιτοναϊκή ενδομητρίωση

    Θεωρείται η πιο σοβαρή μορφή της νόσου γιατί δημιουργεί σοβαρές ανατομικές διαταραχές και συνοδεύεται από άλγος κατά την διάρκεια ή και εκτός διάρκειας τη διάρκεια της περιόδου. Γυναίκες με οπισθο-περιτοναϊκή ή εν τω βάθει, ή οζώδη ενδομητρίωση μπορεί να πονάνε όχι μόνο στην περίοδο, αλλά και κατά τη διάρκεια σεξουαλικών επαφών, εντερικών κενώσεων, ούρησης αλλά και κατά τη διάρκεια της μέρας. Πολύ σπάνια μπορεί να ουρούν αίμα κατά την περίοδο ή ν βγάζουν αίμα από το ορθό (έντερο). Αυτή η μορφή ενδομητρίωσης δημιουργεί όζους, δηλαδή ογκίδια από ενδομητρικό ιστό τα οποία μπορεί να εντοπίζονται σε περιοχές όπως οι σύνδεσμοι της μήτρας και να επεκτείνονται προς τον κόλπο ή το έντερο (ορθό), όπου εκεί υπάρχουν νευρικά πλέγματα. Με την πάροδο του χρόνου αυτά τα ογκίδια παραμορφώνουν και παγιδεύουν ιστούς, αλλάζουν την τοπική ανατομία και προκαλούν στερεές και συμπαγείς συμφύσεις, διηθούν τα νεύρα και προκαλούν έντονο πόνο. Η οπισθο-περιτοναϊκή ενδομητρίωση, όταν συναντάται, μπορεί να συνοδεύεται και από ωοθηκική ή και περιτοναϊκή ενδομητρίωση. Αυτό το σύμπλεγμα δημιουργεί μια εικόνα γενικευμένης πυελικής ενδομητρίωσης, η οποία είναι από τις βαρύτερες μορφές και αποτελεί τη βασικότερη αιτία χρόνιου άλγους στη γυναίκα και συνήθως αφορά νεαρές ηλικίες.

    Πώς γίνεται η διάγνωση στην οπισθοπεριτοναϊκή ενδομητρίωση;

    Η ασθενής δίνει ξεκάθαρη περιγραφή της περιοχής και της συχνότητας του πόνου. Η οπισθοπεριτοναϊκής ενδομητρίωσης διαγιγνώσκεται με ψηλάφηση από τον κόλπο ή και από το ορθό. Ο έλεγχος και ψηλάφηση της ενδομητριωσικής περιοχής προκαλούν πολύ συχνά τον πόνο που περιγράφει η γυναίκα. Επιπλέον ένα διακολπικό ή διορθικό υπερηχογράφημα συμπληρώνει την εξέταση διότι απεικονίζει πολύ καλά την βλάβη. Σε αρκετές περιπτώσεις πρέπει να γίνει και μαγνητική τομογραφία, ενώ σπάνια μπορεί να χρειαστεί να γίνει πυελογραφία ή βαριούχος υποκλυσμός.

    Πώς προκαλείται η ενδομητρίωση γενικότερα;

    Η παθογένεση της ενδομητρίωση δεν είναι γνωστή υπάρχουν αρκετές θεωρίες που την ερμηνεύουν μερικώς αλλά όχι πλήρως. Από πολλές εργασίες έχει αποδεικτή ότι δε κάποιες γυναίκες υπάρχει προδιαθεδικός κληρονομικός παράγοντας, ο οποίος σε συνδυασμό με άλλους ανοσολογικούς και βιοχημικούς παράγοντες έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενδομητριωσικών εστιών έξω από την μήτρα, σε άλλους χώρους της κοιλιακής χώρας της γυναίκας. Επίσης περιβαλλοντικοί λόγοι δείχνουν να ενισχύουν την ανάπτυξη ενδομητρίωσης. Η πιο γνωστή θεωρία ανάπτυξης ενδομητρίωσης είναι μέσω της μετανάστευσης κυττάρων ενδομητρίου κατά την διάρκεια της περιόδου. Συγκεκριμένα το αίμα κατά την περίοδο πέφτει δια των σαλπίγγων μέσα στην κοιλιακή χώρα, οπότε στις γυναίκες με προδιάθεση ενδομητρίωσης γίνεται εμφύτευση αυτών των κυττάρων του ενδομητρίου σε κοιλιακά όργανα και στο περιτόναιο. Έτσι δημιουργούνται οι εστίες ενδομητρίωσης.

    Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση;

    Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 7-8%. Η ενδομητρίωση αφορά κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 22 με 35 ετών.

    Η κλινική εικόνα εξαρτάται από την εντόπιση και την έκταση των βλαβών αν και η ένταση των συμπτωμάτων δεν συμβαδίζει υποχρεωτικά με την εξάπλωση και την βαρύτητα της πάθησης με αποτέλεσμα να προκαλεί βλάβες στο αναπαραγωγικό σύστημα της γυναίκας. Μια στις τρεις γυναίκες που έχει πρόβλημα υπογονιμότητας έχει ενδομητρίωση.

    Τι συμπτώματα προκαλεί η ενδομητρίωση;

    • Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος ο οποίος μπορεί να είναι κατά την περίοδο με την μορφή έντονης δυσμηνόρροιας ή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή ακόμα και σε καθημερινή βάση στην κοιλιακή χώρα λόγω συμφύσεων (δηλαδή ένωσης των κοιλιακών οργάνων μεταξύ τους) ή λόγω διείσδυσης των ενδομητριωσικών κυττάρων στα νευρικά πλέγματα της κοιλιάς.
    • Μπορεί να παρατηρηθεί μικρή διαφυγή αίματος από τα ούρα ή από το έντερο.
    • Υπογονιμότητα: έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν δυσκολία στην σύλληψη ενός εμβρύου και συγκεκριμένα όσο βαρύτερη είναι η ενδομητρίωση τόσο μεγαλύτερη δυσκολία για τεκνοποίηση παρουσιάζεται.
    • Αλλαγές στην ψυχολογία της γυναίκας. Παρουσιάζεται συχνά κατάθλιψη, άγχος, αϋπνία.
    • Σπανιότατα έχει παρουσιαστεί έντονος πόνος στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή λόγω πνευμοθώρακα ο οποίος αναπτύσσεται κατά την περίοδο λόγω ενδομητρίωσης του πνεύμονα.

    Πώς γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

    Πολύ σπουδαίο ρόλο παίζει το αναλυτικό ιστορικό που θα δώσει η γυναίκα αλλά και η κλινική εξέταση από τον γυναικολόγο. Βασικής σημασίας είναι το διακολπικό ή και το διορθικό υπερηχογράφημα. Πολλές φορές ως συμπληρωματικές εξετάσεις είναι η μαγνητική τομογραφία, ό βαριούχος υποκλυσμός και η πυελογραφία. Η αιματολογική εξέταση που πρέπει να γίνεται είναι ο βιοχημικός δείκτης CA125 όπου στην ενδομητρίωση είναι πολύ συχνά αυξημένος.

    Αδιαμφισβήτητα ο πιο σίγουρος τρόπος για να τεθεί η διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι η λαπαροσκόπηση. Μόνο με την λαπαροσκόπηση ελέγχουμε επακριβώς την ύπαρξη και την έκταση της ενδομητρίωσης. Η μέθοδος αυτή αποτελεί το μοναδικό χειρουργικό τρόπο αντιμετώπισης και εξάλειψης της νόσου.

    Ποιά είναι η θεραπεία της ενδομητρίωσης;

    Η θεραπεία είναι φαρμακευτική ή χειρουργική ή συνδυασμός και των δύο.

    Φαρμακευτική Θεραπεία

    Η φαρμακευτική αγωγή είναι με χρήση: α) αντισυλληπτικού χαπίου και β) ενέσιμων σκευασμάτων που προκαλούν τεχνητή εμμηνόπαυση και δίδονται συνήθως για έξι μήνες. Η θεραπεία αυτή μειώνει πολύ την περιτοναϊκή ενδομητρίωση αλλά δεν προσφέρει καμία θεραπεία στις ενδομητριωσικές κύστης και στους ενδομητριωσικούς όζους. Στις γυναίκες με έντονο χρόνιο πυελικό άλγος μπορεί να έχει θεαματικά αποτελέσματα αλλά μόνο κατά την διάρκεια που η γυναίκα υποβάλλεται στην θεραπεία.

    Χειρουργική θεραπεία

    Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι α) η ανοιχτή επέμβαση με μεγάλη τομή στην κοιλιά και β) η ενδοσκοπική επέμβαση με ρομποτική ή απλή λαπαροσκόπηση που γίνεται μέσω 3-4 πολύ μικρών οπών στην κοιλιακή χώρα μεγέθους 0,5 εκατοστού. Η ενδοσκοπική χειρουργική αφαίρεση πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους και έμπειρους χειρουργούς γυναικολόγους ώστε να γίνεται ολοκληρωτικά εξαίρεση της νόσου ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι υποτροπές και έτσι η γυναίκα να μην ξανά υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Περισσότερα βλέπε:ρομποτική, λαπαροσκόπηση.

  • Κλιμακτήριος - Εμμηνόπαυση

    Τι είναι κλιμακτήριος;

    Κλιμακτήριος είναι το χρονικό εκείνο διάστημα που η γυναίκα παρουσιάζει ορμονικές ανωμαλίες αλλά και ανωμαλίες εμμήνου ρύσεως και διαρκεί 2-10 χρόνια πριν την εμμηνόπαυση.

    Ποια είναι τα συμπτώματα που μπορεί να υπάρχουν στην κλιμακτήριο;

      • Μείωση του κύκλου (δηλαδή η περίοδος να έρχεται νωρίτερα απ’ ότι στο παρελθόν).
      • Μεγάλη διάρκεια περιόδου
      • Μεγάλη απώλεια αίματος
      • Μικροαιμοραγίες
      • Συχνές αιμορραγίες
      • Αραιά διαστήματα μεταξύ των περιόδων.

    Είναι πολύ σημαντικό και άκρως απαραίτητο κάθε γυναίκα που παρουσιάζει ένα απ’ αυτά τα συμπτώματα , μια φορά τον χρόνο να κάνει υπερηχογραφικό έλεγχο και test-Παπανικολάου γιατί μπορεί αυτά τα συμπτώματα να μην οφείλονται στην κλιμακτήριο αλλά σε κάποια κακοήθεια.

    Τι είναι εμμηνόπαυση;

    Εμμηνόπαυση ορίζεται η χρονική περίοδος που ακολουθεί ένα έτος μετά την τελευταία έμμηνο ρύση και οφείλεται στην μη αναστρέψιμη και οριστική παύση της λειτουργίας της .

    Η διάγνωση της εμμηνόπαυσης γίνεται εκ των υστέρων και αφορά τη μετάβαση της γυναίκας από την αναπαραγωγική στην μη παραγωγική περίοδο της ζωής της.

    Η γυναίκα γεννιέται με ένα ορισμένο αριθμό ωαρίων τα οποία αποθηκεύονται στις ωοθήκες. Η περίοδος και η ωορρηξία ρυθμίζονται από τις ορμόνες οιστραδιόλη και προγεστερόνη που παράγουν οι ωοθήκες. Κατά την εμμηνόπαυση οι ωοθήκες δεν παράγουν ωάριο κάθε μήνα , με συνέπεια η περίοδος να σταματά. Η περίοδος που θεωρείται μεταβατική πριν την οριστική κατάπαυση της λειτουργίας των ωοθηκών, ονομάζεται κλιμακτήριος. Αυτό το χρονικό διάστημα διαρκεί συνήθως από 2 -10 χρόνια.

    Πότε συμβαίνει;

    Οι περισσότερες γυναίκες παύουν να έχουν έμμηνο ρύση κατά τα τέλη της πέμπτης δεκαετίας τους, με μέση ηλικία εμμηνόπαυσης το 51ο έτος. Η εμμηνόπαυση που εμφανίζεται σε ηλικία μικρότερη των 40 ετών ονομάζεται πρώιμη εμμηνόπαυση. Μερικές γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν εμμηνόπαυση μετά από χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών, χημειοθεραπεία , ακτινοβολία της κάτω κοιλιάς , ανοσολογικές διαταραχές, μεγάλο ψυχολογικό Shock.

    Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τον χρόνο εμφάνισής της;

    Οι παράγοντες αυτοί δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί. Φαίνεται όμως να εμπλέκονται κληρονομικοί , σωματομετρικοί παράγοντες (όπως βάρος σώματος), συνήθειες (όπως κάπνισμα), εξωγενείς παράγοντες (ψυχολογικοί, έντονο shock από απώλεια κάποιου δικού μας ανθρώπου).

    Τι συμπτώματα προκαλεί η εμμηνόπαυση;

    Τα συμπτώματα που προκαλεί η εμμηνόπαυση οφείλονται κυρίως στην έλλειψη οιστρογόνων και παρουσιάζονται στο 80% των γυναικών. Το 15% αυτών των γυναικών έχουν τόσο έντονα τα συμπτώματα ώστε είναι αναγκαία η παρέμβαση του γυναικολόγου. Οι περισσότερες νιώθουν εξάψεις οι οποίες παρουσιάζονται στο πάνω μέρος του σώματος, που συχνά συνοδεύονται από ερυθρότητα και έντονο ιδρώτα διαρκούν 1-2 min και μπορεί να συμβαίνουν και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Επίσης μπορούν να παρουσιάζονται:

      • Ξηρότητα του κόλπου
      • Προβλήματα στην ούρηση
      • Μείωση της σεξουαλικής διάθεσης
      • Οστεοπόρωση
      • Λεπτότερο, ξηρότερο, λιγότερο ελαστικό δέρμα

    Ενώ σπανιότερα μπορεί να παρουσιαστεί:

      • Πονοκέφαλος
      • Ταχυκαρδίες
      • Πόνος στις αρθρώσεις και τους μυς
      • Κράμπες
      • Αϋπνία
      • Κατάθλιψη – ευερεθιστότητα – κυκλοθυμία
      • Κακή διάθεση
      • Αίσθημα παλμών

    Πώς μπορώ να γνωρίζω ότι μπαίνω στην εμμηνόπαυση;

    Ο γυναικολόγος επιβεβαιώνει τη διάγνωση με δύο εξετάσεις :

      1. την μέτρηση της θυλακιοτρόπου ορμόνης στο αίμα (πολύ υψηλή)
      2. το τεστ Παπανικολάου (ατροφία του κόλπου, λόγω έλλειψης των οιστρογόνων).

    Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω τα συμπτώματα;

    Τα συμπτώματα μπορεί να μειωθούν με την βοήθεια των εξής:

      • Καλή διατροφή
      • Άσκηση
      • Μείωση βάρους – διατήρηση φυσιολογικού
      • Λήψη συμπληρωμάτων (ασβέστιο, βιταμίνες κ.α.)
      • Διακοπή καπνίσματος
      • Σωστές ώρες ύπνου
      • Ορμονικά σκευάσματα , αφού έχει προηγηθεί εργαστηριακός έλεγχος και συζήτηση με τον γυναικολόγο.
  • Αντισύλληψη

    ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΑΙΔΟΙΟΥ

    Το αιδοίο μαζί με τον κόλπο αποτελούν τα εξωτερικά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Είναι ευαίσθητη περιοχή και γι’ αυτό η παρουσία κάθε τι μη φυσιολογικού την ανησυχεί.

    Οι καλοήθεις όγκοι του αιδοίου είναι αρκετά συχνοί όγκοι που μπορούν να εμφανιστούν σε όλες τις ηλικίες. Οι πιο συχνοί όγκοι στις νεαρές ηλικίες είναι: οι κύστεις και τα αποστήματα του βαρθολίνειου αδένα που έχουν ως κύρια συμπτώματα έντονο πόνο, ερυθρότητα, ίσως και πυρετό. Τα οξυτενή κονδυλώματα που οφείλονται σε κάποιους καλοήθεις τύπους HPV ιών και μεταδίδονται μετά από σεξουαλική επαφή καθώς και από την χρήση πισίνας. Οι δοθιήνες που δημιουργούνται κυρίως από σταφυλόκοκκο και στρεπτόκοκκο. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων ο οποίος μεταδίδεται με την σεξουαλική επαφή και με την στοματική σεξουαλική επαφή και μόνο κατά τις μέρες που ο σύντροφος νοσεί. Η ατοπική δερματίτιδα που είναι η δερματίτιδα που παρουσιάζουν τα αλλεργικά άτομα. Διαβητική αιδοιίτιδα που εμφανίζεται σε διαβητικά άτομα και τέλος η υπερπλαστική δυστροφία και ο σκληρυντικός λειχήνας τα οποία εμφανίζονται σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Τα βασικά τους συμπτώματα είναι χρόνιος κνησμός, σκλήρυνση του δέρματος και αλλαγή του χρώματος του δέρματος σε λευκό χρώμα.

    Αναλυτικότερα οι όγκοι της αιδοιικής περιοχής είναι οι εξής:

    Κυστικοί όγκοι

    · Κύστεις βαρθολινείου αδένα

    · Κύστεις του πόρου του Nuck (υδροκήλη)

    · Κύστεις τον επιθηλιακών εγκλείστων

    · Κύστεις των πόρων των αδένων του Skene

    Συμπαγείς όγκοι

    · Ακροχόρδωνες (οξυτενή κονδυλώματα)

    · Αγγειοκεράτωμα

    · Αδένωμα Βαρθολινείου

    · Κερασοειδές αγγείωμα

    · Ίνωμα

    · Αιμαγγείωμα

    · Υδραδένωμα

    · Λίπωμα

    · Μυοβλάστωμα κοκκιώδών κυττάρων

    · Νευροΐνωμα

    · Θηλαμάτωση

    Ανατομικοί όγκοι

    · Κήλη

    · Ουροθρικό εκκόλπωμα

    · Κιρσοί

    Μολυσματικοί όγκοι

    · Απόστημα Βαρθολινείου

    · Απόστημα αδένων Sheke

    · Απόστημα περικλειτοριδικό κ.α.

    · Πλατέα κονδυλώματα

    · Μολυσματικό κηρίο

    · Πυώδες κοκκίωμα

    Όγκοι έκτοπων ιστών

    · Ενδομητρίωση

    · Έκτοπος μαστικός ιστός

    Φλεγμονώδεις

    · Θηλακίτιδα

    · Δοθιήνας/ψευδάνθρακας

    · Φθειρίασης εφηβαίου

    · Ψώρα

    · Κονδυλώματα οξυτενή

    · Συφιλιδικό έλκος

    · Μαλακό έλκος

    · Μολυσματική τέρμινθος

    · Αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα

    · Έρπης

    Μη φλεγμονώδεις

    · Αιοιδική ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας VIN I, II, III

    · Σμηγματορροϊκή δερματίτιδα

    · Μελανίζουσα ακάνθωση

    · Ατοπική δερματίτιδα

    · Νόσος του Crohn’s

    · Διαβητική αιδοιίτιδα

    · Υπερπλαστική δυστροφία

    · Λειχήνας σκληρωτικός

    · Νόσος Paget

    ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΑΙΔΟΙΟΥ

    Ο καρκίνος του αιδοίου αποτελεί το 5% του συνόλου (διηθητικών καρκίνων) του αναπαραγωγικού συστήματος της γυναίκας με πιο συχνό το επιδερμοειδές καρκίνωμα του αιδοίου. Οι συχνότερες θέσεις εντόπισης του επιθηλιώματος είναι τα μεγάλα χείλη και η κλειτορίδα. Μερικές φορές σε εκείνα τα σημεία παρατηρούνται δύο ή περισσότεροι όγκοι.

    Προδιαθεσικοί παράγοντες:

    · Η λοίμωξη από τον ιό HPV και ύπαρξη VIN αλλοιώσεων

    · Το κάπνισμα

    · Ηλικία (συχνό σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας)

    · Γυναίκες που έχουν άλλες χρόνιες αιδοιοπάθειες)

    Κλινική εικόνα:

    Παρόλο ότι η ασθενής μπορεί να έχει κνησμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, συχνά ο όγκος, μέχρι να εξελκωθεί είναι χωρίς συμπτώματα εκτός και αν μπορεί ο γυναικολόγος να τον εντοπίσει. Κάθε ογκίδιο του αιδοίου όπως εκβλαστήσεις, έλκη και περιοχές σκλήρυνσης ή μεταβολής της φυσιολογικής χροιάς, δυσουρία, εκκρίσεις πρέπει να εξετάζονται ιστολογικά. Οι βουβωνικοί αδένες συχνά διογκώνονται, αλλά η έλλειψη της διόγκωσης δεν εγγυάται την απουσία επέκτασης στο λεμφικό σύστημα.

    Ποιοι είναι οι κακοήθεις όγκοι του αιδοίου;

    · Ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα In situ

    · Νόσος Papet

    · Επιδερμοειδές διηθητικό καρκίνωμα

    · Ca βαρθολινείου αδένα

    · Βασικοκυτταρικό Ca

    · Σάρκωμα αιδοίου

    · Ακροχορδονώδες καρκίνωμα

    Θεραπεία των κακοηθών παθήσεων του αιδοίου:

    Ριζική αιδοιεκτομία που συνοδεύεται από την αξαίρεση των βουβωνικών λεμφαδένων της έξω λαγονίου, ή ακτινοβολία.

  • Παθήσεις Αιδοίου

    ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΑΙΔΟΙΟΥ

    Το αιδοίο μαζί με τον κόλπο αποτελούν τα εξωτερικά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Είναι ευαίσθητη περιοχή και γι’ αυτό η παρουσία κάθε τι μη φυσιολογικού την ανησυχεί.

    Οι καλοήθεις όγκοι του αιδοίου είναι αρκετά συχνοί όγκοι που μπορούν να εμφανιστούν σε όλες τις ηλικίες. Οι πιο συχνοί όγκοι στις νεαρές ηλικίες είναι: οι κύστεις και τα αποστήματα του βαρθολίνειου αδένα που έχουν ως κύρια συμπτώματα έντονο πόνο, ερυθρότητα, ίσως και πυρετό. Τα οξυτενή κονδυλώματα που οφείλονται σε κάποιους καλοήθεις τύπους HPV ιών και μεταδίδονται μετά από σεξουαλική επαφή καθώς και από την χρήση πισίνας. Οι δοθιήνες που δημιουργούνται κυρίως από σταφυλόκοκκο και στρεπτόκοκκο. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων ο οποίος μεταδίδεται με την σεξουαλική επαφή και με την στοματική σεξουαλική επαφή και μόνο κατά τις μέρες που ο σύντροφος νοσεί. Η ατοπική δερματίτιδα που είναι η δερματίτιδα που παρουσιάζουν τα αλλεργικά άτομα. Διαβητική αιδοιίτιδα που εμφανίζεται σε διαβητικά άτομα και τέλος η υπερπλαστική δυστροφία και ο σκληρυντικός λειχήνας τα οποία εμφανίζονται σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Τα βασικά τους συμπτώματα είναι χρόνιος κνησμός, σκλήρυνση του δέρματος και αλλαγή του χρώματος του δέρματος σε λευκό χρώμα.

    Αναλυτικότερα οι όγκοι της αιδοιικής περιοχής είναι οι εξής:

    Κυστικοί όγκοι

    · Κύστεις βαρθολινείου αδένα

    · Κύστεις του πόρου του Nuck (υδροκήλη)

    · Κύστεις τον επιθηλιακών εγκλείστων

    · Κύστεις των πόρων των αδένων του Skene

    Συμπαγείς όγκοι

    · Ακροχόρδωνες (οξυτενή κονδυλώματα)

    · Αγγειοκεράτωμα

    · Αδένωμα Βαρθολινείου

    · Κερασοειδές αγγείωμα

    · Ίνωμα

    · Αιμαγγείωμα

    · Υδραδένωμα

    · Λίπωμα

    · Μυοβλάστωμα κοκκιώδών κυττάρων

    · Νευροΐνωμα

    · Θηλαμάτωση

    Ανατομικοί όγκοι

    · Κήλη

    · Ουροθρικό εκκόλπωμα

    · Κιρσοί

    Μολυσματικοί όγκοι

    · Απόστημα Βαρθολινείου

    · Απόστημα αδένων Sheke

    · Απόστημα περικλειτοριδικό κ.α.

    · Πλατέα κονδυλώματα

    · Μολυσματικό κηρίο

    · Πυώδες κοκκίωμα

    Όγκοι έκτοπων ιστών

    · Ενδομητρίωση

    · Έκτοπος μαστικός ιστός

    Φλεγμονώδεις

    · Θηλακίτιδα

    · Δοθιήνας/ψευδάνθρακας

    · Φθειρίασης εφηβαίου

    · Ψώρα

    · Κονδυλώματα οξυτενή

    · Συφιλιδικό έλκος

    · Μαλακό έλκος

    · Μολυσματική τέρμινθος

    · Αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα

    · Έρπης

    Μη φλεγμονώδεις

    · Αιοιδική ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας VIN I, II, III

    · Σμηγματορροϊκή δερματίτιδα

    · Μελανίζουσα ακάνθωση

    · Ατοπική δερματίτιδα

    · Νόσος του Crohn’s

    · Διαβητική αιδοιίτιδα

    · Υπερπλαστική δυστροφία

    · Λειχήνας σκληρωτικός

    · Νόσος Paget

    ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΑΙΔΟΙΟΥ

    Ο καρκίνος του αιδοίου αποτελεί το 5% του συνόλου (διηθητικών καρκίνων) του αναπαραγωγικού συστήματος της γυναίκας με πιο συχνό το επιδερμοειδές καρκίνωμα του αιδοίου. Οι συχνότερες θέσεις εντόπισης του επιθηλιώματος είναι τα μεγάλα χείλη και η κλειτορίδα. Μερικές φορές σε εκείνα τα σημεία παρατηρούνται δύο ή περισσότεροι όγκοι.

    Προδιαθεσικοί παράγοντες:

    · Η λοίμωξη από τον ιό HPV και ύπαρξη VIN αλλοιώσεων

    · Το κάπνισμα

    · Ηλικία (συχνό σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας)

    · Γυναίκες που έχουν άλλες χρόνιες αιδοιοπάθειες)

    Κλινική εικόνα:

    Παρόλο ότι η ασθενής μπορεί να έχει κνησμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, συχνά ο όγκος, μέχρι να εξελκωθεί είναι χωρίς συμπτώματα εκτός και αν μπορεί ο γυναικολόγος να τον εντοπίσει. Κάθε ογκίδιο του αιδοίου όπως εκβλαστήσεις, έλκη και περιοχές σκλήρυνσης ή μεταβολής της φυσιολογικής χροιάς, δυσουρία, εκκρίσεις πρέπει να εξετάζονται ιστολογικά. Οι βουβωνικοί αδένες συχνά διογκώνονται, αλλά η έλλειψη της διόγκωσης δεν εγγυάται την απουσία επέκτασης στο λεμφικό σύστημα.

    Ποιοι είναι οι κακοήθεις όγκοι του αιδοίου;

    · Ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα In situ

    · Νόσος Papet

    · Επιδερμοειδές διηθητικό καρκίνωμα

    · Ca βαρθολινείου αδένα

    · Βασικοκυτταρικό Ca

    · Σάρκωμα αιδοίου

    · Ακροχορδονώδες καρκίνωμα

    Θεραπεία των κακοηθών παθήσεων του αιδοίου:

    Ριζική αιδοιεκτομία που συνοδεύεται από την αξαίρεση των βουβωνικών λεμφαδένων της έξω λαγονίου, ή ακτινοβολία.

  • Οστεοπόρωση

    Η οστεοπόρωση είναι η συνηθέστερη μεταβολική πάθηση των οστών. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

    Είναι μια πάθηση που κάνει τα οστά πιο αδύναμα και πιο εύθραυστα καθώς προκαλεί μείωση της οστικής τους μάζας. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν δίνει κανένα σύμπτωμα. Αρχίζει και δίνει συμπτώματα όταν έχει φτάσει πλέον σε προχωρημένο στάδιο. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι πόνοι στην πλάτη και τα οστά . Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να δημιουργούνται και κατάγματα στα οστά, , κυρίως στο ισχίο, στον καρπό και στους σπονδύλους. Γι ’αυτό θα πρέπει προληπτικά να κάνουμε εξετάσεις για την οστεοπόρωση. Η κυριότερη εξέταση είναι η μέτρηση της οστικής μάζας που μας δείχνει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα οστά μας. Μια εξέταση που πρέπει να γίνεται σε όλες τις γυναίκες που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση και να επαναλαμβάνεται μια φορά το χρόνο.

    Ποιες γυναίκες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν οστεοπόρωση;

    • Οι γυναίκες που μπαίνουν ή βρίσκονται ήδη στην εμμηνόπαυση.

    • Οι γυναίκες που ακολουθούν κακή διατροφή.Προσπαθούμε μέσω τις διατροφής μας να προσλαμβάνουμε όσο περισσότερο ασβέστιο γίνεται. Εάν αυτό δεν αρκεί, μπορείτε να λαμβάνετε και συμπλήρωμα ασβεστίου.

    • Γυναίκες που έχουν χάσει απότομα βάρος ή ήταν πάντα πολύ αδύνατες .

    • Η χρόνια λήψη κορτιζόνης.

    • Οι γυναίκες που ακολουθούν αγωγή για διάφορες κακοήθεις παθήσεις.

     Κατάταξη της οστεοπόρωσης

     Η οστεοπόρωση κατατάσσεται ανάλογα με την αιτία που την προκαλεί. Έτσι έχουμε την πρωτογενή και τη δευτερογενή οστεοπόρωση. Στην πρωτογενή οστεοπόρωση , η νόσος οφείλεται σε φυσιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν σε διάφορες φάσεις της ζωής μας (π.χ. εμμηνόπαυση) .Στη δευτερογενή οστεοπόρωση αιτιολογικός παράγοντας είναι κάποια νόσος (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα) ή λήψη φαρμάκων (π.χ. κορτιζόνη, αντιοιστρογόνα κ.α. ).

     Η πρωτογενής οστεοπόρωση σε συνέχεια διακρίνεται σε τύπου Ι ( που συμβαίνει μετά την εμμηνηνόπαυση ) και στην τύπου ΙΙ (γεροντική – με την πάροδο της ηλικίας).

     Ποια φάρμακα χρησιμοποιούνται σήμερα για την καλύτερη θεραπεία της οστεοπόρωσης;

      • Σκευάσματα ασβεστίου
      • Καλσιτονίνη
      • Οιστρογόνα σε συνδυασμό με προγεστερόνη
      • Φώσφορο και φθόριο
      • Σκευάσματα που βοηθούν στο «χτίσιμο» των οστών.
  • Υπογονιμότητα-Εξωσωματική

    Γενικά για την Υπογονονιμότητα – Εξωσωματική Γονιμοποίηση:

    ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΚάθε ζευγάρι το οποίο αδυνατεί να αποκτήσει παιδιά ενώ κάνει ελεύθερες προσπάθειες για δυο χρόνια , όταν είναι ηλικίας κάτω των 35 ετών και έξι μήνες έως ένα χρόνο όταν είναι πάνω από 35 ετών , θεωρείται υπογόνιμο. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επισκεφθεί το γυναικολόγο ώστε να εντοπιστεί το πρόβλημα το οποίο είναι πιθανό να εμποδίζει την απόκτηση ενός παιδιού.

    Καμιά φορά το πρόβλημα μπορεί να μην οφείλεται σε κάποια παθολογική κατάσταση , αλλά απλά στην άγνοια των δύο συντρόφων όσον αφορά την ανατομία και τη φυσιολογία του γεννητικού συστήματος. Για αυτό το ζευγάρι πάντα πρέπει να ενημερώνεται λεπτομερώς από το γυναικολόγο του.

    fertΠολλοί μπορεί να είναι οι παράγοντες που δεν αφήνουν ένα ζευγάρι να τεκνοποιήσει. Mπορεί να ευθύνεται η γυναίκα (γυναικείος παράγων) , ο άντρας (αντρικός παράγων) ή και οι δυο σύζυγοι.

    Ο γυναικείος παράγοντας αφορά τις ωοθήκες που πρέπει να παράγουν φυσιολογικά ωάρια , των οποίων να είναι δυνατή η ελευθέρωση και η γονιμοποίηση. Οι σάλπιγγες πρέπει θα πρέπει να είναι διαβατές για να επιτρέπουν την άνοδο των σπερματοζωαρίων και την κάθοδο του εμβρύου. Το ενδομήτριο πρέπει να είναι φυσιολογικό, παχύ και ικανό για τη φυσιολογική εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου και την ομαλή εμβρυική ανάπτυξη.

    Ο ανδρικός παράγοντας αφορά τη φυσιολογική λειτουργία των γεννητικών οργάνων του άνδρα. Θα πρέπει οι όρχεις να παράγουν ικανοποιητική ποιότητα και ποσότητα σπέρματος, να μην υπάρχουν φλεγμονές και ο ανδρικός γεννητικός σωλήνας θα πρέπει να είναι φυσιολογικός χωρίς ενδείξεις απόφραξης.

    ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΤι εξετάσεις πρέπει να κάνει το ζευγάρι;

    Αρχικά πρέπει να γίνεται μια σειρά από εξετάσεις για να βρεθεί ποιος είναι ο παράγοντας που δεν επιτρέπει μια κύηση. Οι παράγοντες που πρέπει να ελεγχθούν είναι οι εξής:

    • ανάλυση σπέρματος ,όπου εξετάζεται ο όγκος, η κινητικότητα, η ποιότητα, η ποσότητα και ο αριθμός των σπερματοζωαρίων.
    • η λειτουργικότητα και η διαβατότητα των σαλπίγγων, που ελέγχεται με δυο ειδικές εξετάσεις, την υστεροσαλπιγγογραφία και τη λαπαροσκόπηση.
    • οι ορμόνες που ελέγχουν και επιδρούν την αναπαραγωγική ικανότητα. Με μια απλή εξέταση αίματος μετράμε τις τιμές τηςΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ E2, LH, PRG ,FSΗ, PRL,TSH.
    • η εξέταση μήτρας και ενδομητρίου με κολπικό υπέρηχο και με υστεροσκόπηση μετριούνται οι διαστάσεις της μήτρας και του ενδομητρίου και ελέγχεται η ποιότητά τους και η ανατομία τους.

    Ποιες είναι οι τεχνικές υποβοήθησης του ζευγαριού;

    Το κάθε ζευγάρι αντιμετωπίζεται ξεχωριστά ανάλογα με την περίπτωση. Σήμερα με την ύπαρξη πολλών δραστικών τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι δυνατή η θεραπεία των περισσοτέρων μορφών υπογονιμότητας. Οι τεχνικές αυτές μπορούν να συνοψιστούν στις ακόλουθες κατηγορίες:

    • παρακολούθηση φυσικού κύκλου
    • πρόκληση ωοθηλακιορρηξίας
    • ενδομητρική σπερματέγχυση
    • εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF)

    ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

    Φυσιολογικά μια γυναίκα με κύκλο 28 – 30 μερών πρέπει να κάνει ωορρηξία μεταξύ 12-16 μέρας του κύκλου . ( ως πρώτη μέρα του κύκλου θεωρούμε την πρώτη μέρα που ξεκινάει η περίοδος) .Εάν έχει επαφή αυτές τις μέρες τότε μένει έγκυος. Σε γυναίκες που δεν μπορούν να υπολογίσουν τις μέρες αυτές ή γυναίκες που δεν έχουν σταθερό κύκλο προτείνεται η υπερηχογραφική παρακολούθηση του. Έτσι βλέποντας κάθε δύο με τρείς μέρες υπερηχογραφικά τις ωοθήκες μπορούμε να δούμε πότε γίνεται η ωορρηξία και τότε συστήνεται στο ζευγάρι να έχει επαφή.

    ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΩΟΘΗΛΑΚΙΟΡΡΗΞΙΑΣ

    Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται σε γυναίκες που έχουν ανωμαλίες στον κύκλο τους. Συνήθως πρόκειται για περιστατικά με διαταραχές της ωοθυλακιορρηξίας. Στόχος αυτής της μεθόδου είναι η διόρθωση της διαταραχής αυτής δίνοντας ή από του στόματος αγωγή, (χάπια κλομιφαίνης), είτε λήψη ενέσεων (FSH). Με υπερηχογραφικό έλεγχο παρακολουθούμε την ανάπτυξη των θυλακίων και όταν αυτά φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος τότε συστήνουμε στο ζευγάρι να έχει επαφή.

    ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ

    Είναι μια μέθοδος παραπλήσια με την προηγούμενη μέθοδο με τη διάφορα ότι όταν τα θυλάκια φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος το ζευγάρι δεν έχει επαφή αλλά αντί για αυτό ο σύζυγος δίνει σπέρμα στο εργαστήριο το οποίο αφού πρώτα με κάποιες τεχνικές επεξεργαστεί εισάγεται από τη γιατρό με τη βοήθεια ειδικού καθετήρα μέσα στην μήτρα (ενδομητρική κοιλότητα).Η μέθοδος αυτή συνήθως προτείνεται σε ζευγάρια οπού κάποιο μικρό πρόβλημα παρουσιάζεται στο σπέρμα του συζύγου.

    ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

    Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πρόβλημα στις σάλπιγγες, σε προηγούμενες αποτυχημένες σπερματεγχύσεις, σε ανδρικό παράγοντα, ενδομητρίωση και ανεξήγητη στειρότητα.

    Κατά τη διάρκεια του προγράμματος της εξωσωματικής γονιμοποίησης ( της θεραπείας ) χορηγούνται φάρμακα ( κυρίως με τη μορφή ενέσεων) τα οποία έχουν ως σκοπό τη δημιουργία πολλών ωοθυλάκιων ( φυσιολογικά κάθε γυναίκα παράγει μόνο ένα κάθε μήνα). Παρακολουθούμε κάθε 2-3 μέρες υπερηχογραφικά και με εξετάσεις αίματος ( πορεία των ορμονών) την αντίδραση των ωοθηκών στα φάρμακα αυτά και κρίνουμε πότε θα γίνει η ωοληψία. Η ωοληψία είναι η διαδικασία όπου με μια ειδική βελόνα που είναι προσαρμοσμένη πάνω στην κεφαλή του διακολπικού υπέρηχου φτάνουμε στην ωοθήκη από τον κόλπο και με την εφαρμογή αρνητικής πίεσης αναρροφούμε τα θυλάκια ένα-ένα και τα δίνουμε στον εμβρυολόγο. Η διαδικασία αυτή γίνεται με ελαφρά αναισθησία ( μέθη ). Μετά ακολουθεί η γονιμοποίηση στο εργαστήριο.

    ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ1

    Τα ωάρια αμέσως μετά την ωοληψία τοποθετούνται σε ειδικό καλλιεργητικό υγρό. Στη συνέχεια τοποθετείται και το σπέρμα το οποίο έχει επεξεργαστεί ειδικά και γίνεται η γονιμοποίηση των ωάριων και για τις επόμενες 2-3 μέρες παρακολουθείται η εξέλιξη τους.

    ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ2

    Αφού περάσουν αυτές οι μέρες και η εξέλιξη των ωαρίων είναι καλή, γίνεται η εμβρυομεταφορά, η τοποθέτηση δηλαδή των εμβρύων από την γυναικολόγο μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα της γυναίκας, με ένα ειδικό καθετήρα διαμέσου του τραχήλου.

    ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ3 ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ4

    Μετά από 12 μέρες από την εμβρυομεταφορά γίνεται το τεστ κυήσεως με τη μέτρηση μιας ορμόνης στο αίμα, την β- χοριακή γοναδοτροπίνη ( b-hCG).Eάν είναι θετικό δυο εβδομάδες αργότερα γίνεται ο πρώτος υπέρηχος κυήσεως.

  • Βλαστοκύτταρα

    Γενικά για τα βλαστοκύτταρα

    Τα βλαστικά κύτταρα (βλαστοκύτταρα) χρησιμοποιούνται περισσότερο από τριάντα χρόνια για την θεραπεία διαφόρων νοσημάτων του αίματος , του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και στο πλαίσιο θεραπευτικών αγωγών ενάντια σε πολλές ασθένειες.

    Τι είναι τα βλαστοκύτταρα ;

    Τα βλαστοκύτταρα είναι αρχέγονα κύτταρα τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία όλων των άλλων κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού.

    Πού βρίσκονται;

    Τα βλαστικά κύτταρα βρίσκονται μέσα στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα, το αίμα δηλαδή που περνάει από τον πλακούντα στο μωρό μέσω του ομφάλιου λώρου. Ουσιαστικά ο γιατρός – γυναικολόγος κάνει λήψη του ομφαλοπλακουντιακό αίματος από το οποίο μετά από επεξεργασία θα συλλεχθούν τα βλαστικά κύτταρα.

    Πως γίνεται η λήψη των βλαστοκυττάρων;

    Η λήψη των βλαστοκυττάρων γίνεται γρήγορα και ανώδυνα. Την ώρα του τοκετού , αφού έχει γεννηθεί το μωρό και έχει αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο, γίνεται η λήψη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος από το υπόλοιπο τμήμα του ομφάλιου λώρου που είναι συνδεδεμένο με τον πλακούντα ,καθώς αυτός βρίσκεται ακόμα κολλημένος στη μήτρα. Η λήψη γίνεται με μια ειδική συσκευή που την έχετε προμηθευτεί από την εταιρεία φύλαξης βλαστικών κυττάρων της επιθυμίας σας. Μόλις τελειώσει η λήψη, το αίμα δίδεται στους γονείς οι οποίοι το παραδίδουν στην εταιρεία . Στη συνέχεια το ομφαλοπλακουντιακό αίμα αποστέλλεται στο εργαστήριο που το επεξεργάζονται ειδικοί βιολόγοι και διαχωρίζουν τα βλαστικά κύτταρα.

    Τα βλαστικά κύτταρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από το μωρό μου;

    Τα βλαστικά κύτταρα μπορούν να φυλαχθούν και να χρησιμοποιηθούν από το παιδί σας, τα αδέλφια του ή άλλο μέλος της οικογένειάς σας με την προϋπόθεση ότι υπάρχει σχετική συμβατότητα μεταξύ τους.

    Λήψη τμήματος ομφαλίου λώρου

    Επίσης μπορεί να γίνει εκτός των βλαστοκυττάρων, και συντήρηση τμήματος ομφαλίου λώρου για μελλοντική χρήση. Το τμήμα του ομφαλίου λώρου το αφαιρεί ο ιατρός αφού έχει συλλέξει τα βλαστικά κύτταρα, τοποθετείται σε διαφορετική συσκευή, και παραδίδεται στους γονείς.

    Ποιες ασθένειες μπορούν να θεραπευθούν με βλαστικά κύτταρα;

    Σήμερα η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων χρησιμοποιείται ως μέρος της θεραπείας των παρακάτων ασθενειών:

    Κλινικά εφαρμοζόμενες θεραπείες

    Αναιμίες

    · Απλαστική αναιμία

    · Κληρονομική Δυσερυθροποιητική Αναιμία

    · Αναιμία Fanconi

    · Παροξυσμική Νυχτερινή Αιμοσφαιρινουρία (ΡΝΗ)

    · Ερυθροκυτταρική Απλασία

    Κληρονομικές ανωμαλίες Αιμοπεταλίων

    · Αμεγακαρυοκυττάρωση, Συγγενής Θρομβοκυτταροπενία

    · Θρομβασθένεια Glanzman

    Μυελοπολλαπλασιαστικές διαταραχές

    · Οξεία Μυελοίνωση

    · Μυελοίωση

    · Αληθής Πολυκυτταραιμία

    Κληρονομικές διαταραχές Ανοσοποιητικού Συστήματος – Σύνδρομο Βαριάς Συνδιασμένης Ανοσοανεπάρκειας (SCID)

    · SCID με Ανεπάρκεια Αδενοσίνης – Διαμινάσης

    · Φυλοσύνδετη SCID

    · Απουσία των Τ & Β κυττάρων (SCID)

    · Απουσία των Τ κυττάρων, με φυσιολογικά Β κύτταρα (SCID)

    · Σύνδρομο του Omenn

    Κληρονομικές διαταραχές του Ανοσοποιητικού Συστήματος

    · Σύνδρομο Kostmann

    · Μυελοκάθεξη

    · Αταξία – τελαγγειεκτασία

    · Σύνδρομο εκτεθειμένου – ακάλυπτου λεμφοκυττάρου (Bare Lymphocyte Syndrome)

    · Κοινή Μεταβλητή Ανοσοανεπάρκεια

    · Σύνδρομο Di George

    · Ανεπάρκεια Λεμφοκυτταρικής Προσκόλλησης

    · Λεμφοπολλαπλασιαστικές Διαταραχές LPD

    · Σύνδρομο Wiskott – Aldrich

    Διαταραχές Φαγοκκυττάρων

    · Σύνδρομο Chediak – Higashi

    · Χρόνια Κοκκιωματώδης Νόσος

    · Ανεπάρκεια Ακτίνης Ουδετερόφιλων

    · Δικτυοειδής Δυσγένεση

    Καρκίνοι του Μυελού των Οστών (Διαταραχές Πλασματοκυττάρων)

    · Πολλαπλό Μυέλωμα

    · Λευχαιμία Πλασματοκυττάρων

    · Μακροσφαιριναιμία Waldenstrom

    Άλλοι τύποι καρκίνου

    · Νευροβλάστωμα

    · Ρετινοβλάστωμα

    Οξείες Λευχαιμίες

    · Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία (ALL)

    · Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία (AML)

    · Οξεία Διφαινοτυπική Λευχαιμία

    · Οξεία μη – διαφοροποιημένη Λευχαιμία

    Χρόνιες Λευχαιμίες

    · Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία (CML)

    · Χρόνια Λεμφοκυτταρική Λευχαιμία (CLL)

    · Νεανική Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία (CJML)

    · Νεανική Μυελομονοκυτταρική Λευχαιμία (JMML)

    Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα

    · Αναιμία μη ανταποκρινόμενη (σε θεραπεία) (RA)

    · Αναιμία μη ανταποκρινόμενη (σε θεραπεία) με δακτυλοειδείς σιδηροβλάστες (RARS)

    · Αναιμία μη ανταποκρινόμενη (σε θεραπεία) με (πληθώρα από) βλάστες (RAEB)

    · Αναιμία μη ανταποκρινόμενη (σε θεραπεία) με (πληθώρα από) βλάστες σε μετατροπή(RAEBT)

    · Χρόνια Μυελομονοκυτταρική Λευχαιμία (CMML)

    Λεμφοπολλαπλασιαστικές διαταραχές

    · Λέμφωμα του Hodgkin

    · Λέμφωμα non-Hodgkin, λέμφωμα Burkitt

    Κληρονομικές ανωμαλίες ερυθρών αιμοσφαιρίων

    · Θαλασσαιμία

    · Αναιμία Blackfan – Diamond

    · Απλασία ερυθρών αιμοσφαιρίων

    · Δρεπανοκυτταρική αναιμία

    Θεραπείες σε στάδιο κλινικών δοκιμών

    Μεταμοσχεύσεις για καρκινικούς όγκους

    · Καρκίνος στήθους

    · Σάρκωμα Ewing

    · Καρκίνωμα νεφρικών κυττάρων

    Μεταμοσχεύσεις για κληρονομικές ανωμαλίες

    · Υποπλασία Cartilage – Hair

    · Νόσος του Gunter (ερυθροποιητική πορφυρία)

    · Σύνδρομο Hermansky – Pudlak

    · Σύνδρομο Pearson

    · Σύνδρομο Shwachman

    · Συστηματική μαστοκυττάρωση

    Μεταμοσχεύσεις για κληρονομικές μεταβολικές διαταραχές

    · Μυκοπολυσακχαριδώσεις (MPS)

    · Σύνδρομο του Hurler (MPSIH)

    · Σύνδρομο του Scheie (MPSIS)

    · Σύνδρομο του Hunter (MPSII)

    · Σύνδρομο του Sanfilippo (MPSIII)

    · Σύνδρομο του Morquio (MPSIV)

    · Σύνδρομο του MaroteauxLamy (MPSVI)

    · Σύνδρομο του Sly Ανεπάρκεια β-γλουκοτονιδάσης (MPSVII)

    · Μυκολιπίδωση ΙΙ

    Λευκοδυστροφικές διαταραχές

    · Αδρενολευκοδυστροφία (ADL) / Αδρενομυελονευροπάθεια (AMN)

    · Νόσος του Krabbe

    · Μεταχρωματική λευκοδυστροφία

    Νόσοι λυσσοσωμάτων

    · Νόσος του Gaucher

    · Νόσος του Niemann – Pick

    · Νόσος του Sandhoff

    · Νόσος του Tay-Sachs

    · Νόσος του Wolman

    Άλλες διαταραχές

    · Σύνδρομο Lesch-Nyhan

    · Οστεοπέτρωση

    Μεταμοσχεύσεις για διαταραχές του πολλαπλασιασμού των κυττάρων

    · Ερυθροφαγοκυτταρική λεμφοϊστοκυττάρωση

    · Αιμοφαγοκυττάρωση

    · Ιστοκυττάρωση των κυττάρων Langerhans

    Γονιδιακή θεραπεία

    · Θρομβασθένεια Glanzmann

    · Σύνδρομο βαριάς συνδυασμένης ανοσοανεπάρκειας (SCID)

    · SCID με Ανεπάρκεια Αδενοσίνης – Διαμινάσης (ADASCID)

    · Φυλοσύνδετη SCID

    Κυτταρική Καρδιομυοπλασία

    · Αναγέννηση ιστού καρδιακού μυός με έγχυση βλαστικών κυττάρων και βελτίωση λειτουργίας μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου.

    Αυτοάνοσα Νοσήματα

    · Διαβήτης τύπου 1

    · Λύκος

    Μεταμοσχεύσεις για Ασθενείς Κεντρικού Νευρικού Συστήματος

    · Εγκεφαλική παράλυση

    · Σκλήρυνση κατά πλάκας ((MS)

  • Ψυχολογία και κύηση

    Ψυχολογική προετοιμασία για να είναι η εγκυμοσύνη μια ευχάριστη εμπειρία ζωής!

    σύλληψη, κύηση, τοκετός

    Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος πολύ πλούσια σε συγκινήσεις. Οι εννέα μήνες της κυοφορίας και ο τοκετός δεν θα σας χαρίσουν μόνο ένα παιδί, αλλά θα ρίξουν ένα διαφορετικό φως στα συναισθήματα, τις σχέσεις και την καθημερινότητά σας. Θα ανακαλύψετε άγνωστες δυνάμεις και δυνατότητες στον εαυτό σας, στο σύντροφό σας και τους άλλους, αλλά και νέα δυναμική στην επικοινωνία μαζί τους. Το μικρό πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας ετοιμάζεται να γεννηθεί αναζητώντας τη δική του αυτονομία, ενώ το ταίρι σας κι εσείς προετοιμάζεστε για τους καινούργιους σας ρόλους.

    Ωστόσο η περίοδος αυτή είναι φυσικό να συνοδεύεται από πολλά και μεγάλα ερωτήματα:

    • Είμαι έτοιμη να γίνω μητέρα;

    • Θα είναι υγιές το μωρό μου;

    • Θα αγαπώ το μωρό μου;

    • Μήπως η μητρότητα σκοτώνει τον έρωτα;

    • Θα είμαι επιθυμητή και θηλυκή όταν το σώμα μου αλλάξει κατά την εγκυμοσύνη;

    • Μήπως το μωρό μου «κλέψει» την ελευθερία μου και σταθεί εμπόδιο στην καριέρα μου που με τόσο κόπο έχω χτίσει;

    εξωσωματική γονιμοποίηση

    Όλες οι παραπάνω αγωνίες είναι απόλυτα φυσιολογικές. Μην αισθάνεστε καμιά ενοχή γι’ αυτές. Όλες οι γυναίκες τα ίδια σκέφτονται και όταν τελικά γίνονται μητέρες όχι μόνο βρίσκουν πάντα μια ισορροπία ανάμεσα στις προσωπικές τους επιθυμίες και στο σωστό μεγάλωμα των παιδιών τους, αλλά και σε όλη τους τη ζωή αντλούν από αυτά καινούρια δύναμη και πρωτόγνωρη ευτυχία.

    Φροντίστε, λοιπόν, να μην αφήνετε τη φαντασία σας να πλάθει προβλήματα.

    Επίσης, καλό είναι να δώσετε προβάδισμα στην αισιοδοξία και να σκέφτεστε ότι όχι μόνο όλα θα εξελιχθούν καλά αλλά και ότι ένα μωρό θα είναι θετικός παράγοντας για το δεσμό με τον σύντροφο σας και για την ίδια σας την ύπαρξη.

    Κάνοντας παρέα με νέες μητέρες που έχουν θετική στάση για τη ζωή, θα πειστείτε ότι η γέννηση του μικρού σας θα διαψεύσει όλες σας τις φοβίες.

    Αν οι φόβοι επιμένουν μην τους κρατάτε μέσα σας. Κουβεντιάστε με ανθρώπους της εμπιστοσύνης σας καθώς και τους ειδικούς που εμπιστεύεστε (γυναικολόγος, μαία, ψυχολόγος). Θα σας καταλάβουν και θα σας βοηθήσουν να τους ξεπεράσετε.

    Με άλλα λόγια, η εγκυμοσύνη αποτελεί μία μεταβατική περίοδο, ένα γεφύρι ανάμεσα στην παιδικότητα και την ωριμότητα που θα αποκτήσετε με το ρόλο του γονιού. Βέβαια, πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως δεν αποτελεί πανάκεια για προβλήματα υπαρξιακά ή στη σχέση με τον σύντροφο σας ούτε θα πραγματοποιήσει ανεκπλήρωτες προσδοκίες σας. Πρόκειται για μία διεργασία, στην οποία εμπλέκονται πολλοί παράγοντες, όπως η επικοινωνία με το σύντροφο και το περιβάλλον σας, τα παιδικά σας χρόνια, η σχέση με τη μητέρα σας.

    Γι’ αυτό, όσο πιο έντιμα κουβεντιάσετε με τον εαυτό σας και ξεκαθαρίσετε -πρώτα από όλα- τη σχέση σας με αυτόν και τις επιθυμίες σας και όσο πιο γρήγορα βεβαιωθείτε ότι πατάτε γερά στα πόδια σας και έχετε κατακτήσει την αυτονομία, τόσο πιο ομαλά θα προχωρήσει η εγκυμοσύνη σας και τόσο πιο διαθέσιμη θα είστε ψυχικά, για να απολαύσετε κάθε πτυχή από το θαύμα που επιτέλους συνέβη και σε εσάς.

    κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης

    Συνεπώς, στόχος είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης να είναι μια ιεροτελεστία ωριμότητας και μια γιορτή για εσάς, το σύντροφό σας, αλλά και για το μωρό, το οποίο με τις κεραίες του πιάνει από τώρα ακόμα και τα πιο κρυφά συναισθήματα και σκέψεις σας.

    Χαρείτε, λοιπόν, αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές και ετοιμάστε το έδαφος για να βλαστήσει η σχέση με το παιδί σας. Αφουγκραστείτε τα σκιρτήματά του. Φανταστείτε το, για να πραγματοποιηθούν οι ελπίδες σας για το μέλλον.

    Μιλήστε στο μωρό σας. Τραγουδήστε του, πείτε του παραμύθια. Μιλήστε του για σας, για τους αγαπημένους σας, για τη ζωή, τις ευλογίες και τις χαρές που θα ζήσει.

    Μην ανησυχείτε ιδιαίτερα για τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα ούτε με την ένταση των συναισθημάτων σας. Ας όψονται οι ορμόνες!

    Να συζητάτε τα πάντα με το σύντροφό σας για να διατηρήσετε καλή επικοινωνία.

    Καταγράψτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας σε ένα ημερολόγιο.

    Να ακούτε απαλή μουσική για να ηρεμείτε .Να κλείνετε τα μάτια και να χαλαρώνετε. Να μεταφέρεστε με τη φαντασία σας σε ένα υπέροχο τοπίο και να αφήνεστε στην ομορφιά του.

    Κυρίως, μην ξεχνάτε ούτε στιγμή πως μπορείτε να ανταπεξέλθετε θετικά, ενσυνείδητα και με χαρά απέναντι στο θαυμαστό ταξίδι της γέννησης και το ξεκίνημα της νέας ζωής του μωρού σας. Κι εμείς είμαστε κοντά σας σ’ αυτό το ταξίδι!

  • Μαστός

    Αυτοεξέταση Μαστών

    ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗ

    Η αυτοεξέταση μαστών είναι ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος για να εξετάζουν όλες οι γυναίκες το στήθος τους. Ένας τρόπος που μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού και στην πλήρη ίαση των γυναικών που πάσχουν από τη νόσο αυτή.

    Κάθε πότε πρέπει να ψηλαφώ το στήθος μου;

    Μία φορά το μήνα , αμέσως μετά την περίοδο. Ιδανικές μέρες είναι από την 8η-10η μέρα του κύκλου γιατί τότε είναι κατά κανόνα οι μαστοί πιο μαλακοί και λιγότερο ευαίσθητοι. Οι γυναίκες που βρίσκονται μετά την εμμηνόπαυση εξετάζουν το στήθος τους την πρώτη μέρα κάθε μήνα.

    Πώς πρέπει να γίνεται η εξέταση;

    Αυτοεξέταση Μαστών

    Πρώτα εξετάζουμε το στήθος οπτικά και μετά ψηλαφητικά.

    Πώς γίνεται η οπτική εξέταση;

    Καθόμαστε μπροστά στον καθρέφτη με τα χέρια μας κάτω και παράλληλα με το σώμα μας. Παρατηρούμε εάν έχει εμφανιστεί κάτι ασυνήθιστο στην περιοχή των μαστών. Μην τρομάξετε εάν διαπιστώσετε ότι ο ένας σας μαστός είναι λίγο μεγαλύτερος από τον άλλο. Σε πολλές γυναίκες συμβαίνει αυτό χωρίς να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια παθολογία. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι εάν υπάρχει οποιαδήποτε αλλαγή στο μέγεθος ή στο σχήμα των μαστών καθώς επίσης εάν υπάρχει κάποιο εξόγκωμα , εισολκή (τράβηγμα του δέρματος προς τα μέσα) ή ερυθρότητα στη περιοχή του δέρματος ή της θηλής. Η εξέταση αυτή επαναλαμβάνεται με τα χέρια όρθια ή πίσω από το κεφάλι και έπειτα με τα χέρια τοποθετημένα στη μέση πιέζοντας με δύναμη τη λεκάνη ώστε να σφίγγουν οι μύες του στήθους.

    ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗ ΜΑΣΤΩΝ

    Πώς γίνεται η ψηλαφητική εξέταση;

    Αμέσως μετά την οπτική παρατήρηση του στήθους ακολουθεί η ψηλάφηση του. Ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και βάζουμε το ένα χέρι πίσω από το κεφάλι μας και με το άλλο χέρι ψηλαφούμε τον απέναντι μαστό. Δηλαδή εάν έχουμε βάλει το δεξί χέρι πίσω από τα κεφάλι, με το αριστερό μας χέρι ψηλαφούμε τον δεξιό μας μαστό και αντιστρόφως.

    Η εξέταση γίνεται χρησιμοποιώντας τα τρία μεσαία δάκτυλα των χεριών μας. Κάνουμε κυκλικές κινήσεις “σαρώνοντας” όλο το μαστό από έξω προς τα μέσα και από πάνω προς τα κάτω σε όλη του την επιφάνεια (εγκλωβίζουμε το μαστό ανάμεσα στα δάκτυλά μας και στα οστά του θώρακα).

    Αφού έχουμε τελειώσει την ψηλάφηση των μαστών μας, στο τέλος πιέζουμε τη θηλή του κάθε στήθους. Εάν δούμε κάποιο έκκριμα , καθαρό ή με αίμα ή κάθε άλλου είδους υγρό από τη θηλή όπως και οποιοδήποτε εύρημα στον μαστό θα πρέπει να ενημερώνουμε αμέσως τη γυναικολόγο μας.

    ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

    Οι καλοήθεις παθήσεις του μαστού αποτελούν μια ομάδα βλαβών οι οποίες αποκαλύπτονται κατά την κλινική και απεικονιστική εξέταση του μαστού. Συνήθως εμφανίζονται κατά την αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας. Σπανιότερα πριν την εφηβεία και κατά την εμμηνόπαυση. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία η βλάβες αυτές δεν είναι προκαρκινικές και δεν παρουσιάζουν μεγάλο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου του μαστού. Υπάρχουν όμως μερικές καλοήθεις παθήσεις , οι οποίες παρουσιάζουν σχετικά αυξημένο κίνδυνο για να αναπτύξει μια γυναίκα καρκίνο μαστού. Γι’ αυτό το λόγο κρίνεται απαραίτητη η συχνή εξέταση του μαστού τόσο από την ίδια την γυναίκα όσο και από τους ειδικούς.

    ΙΝΟΑΔΕΝΩΜΑ

    Είναι ένας καλοήθης όγκος που εμφανίζεται κυρίως σε νεαρές ηλικίες (15-35 ετών). Έχει ελαστική σύσταση, είναι ευκίνητος κατά την ψηλάφηση και μπορεί να υπάρχει στον ένα ή και στους δύο μαστούς. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να μεγαλώσει λόγω των υψηλών ποσοστών των οιστρογόνων . Εφόσον το ογκίδιο είναι μικρό , δεν μεγαλώνει και δεν πονάει τότε δεν υπάρχει λόγος να αφαιρεθεί.

    ΚΥΣΤΕΙΣ

    Είναι μορφώματα στο μαστό γεμάτα με υγρό . Έχουν ομαλή υφή και συνήθως είναι κινητές και επώδυνες. Εμφανίζονται σε νέες γυναίκες (20-30 ετών). Στη δημιουργία τους συμβάλουν οι ορμόνες και για αυτό το λόγο συνήθως εξαφανίζονται στην εμμηνόπαυση.

    ΙΝΟΚΥΣΤΙΚΗ ΜΑΣΤΟΠΑΘΕΙΑ

    Η ινοκυστική μαστοπάθεια αποτελεί άγνωστης αιτιολογίας καλοήθη πάθηση του μαστού. Είναι η συχνότερη πάθηση του μαστού σε γυναίκες ηλικίας 35-50 ετών. Συχνά προκαλεί άλγος στο μαστό, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ έντονο, καθώς και έκκριση από τη θηλή. Γίνονται αντιληπτά ως μικρά οζίδια.

    Προδιαθεσικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της πάθησης αυτής μπορεί να είναι η καθυστερημένη εμμηναρχή, η χορήγηση αντισυλληπτικών δισκίων , η παρατεταμένη χρήση οιστρογόνων κ. α. Τα συμπτώματα που προκαλεί συνήθως είναι μασταλγία, ψηλαφητά οζίδια, έκκριση από τη θηλή.

    Η διάγνωση είναι κλινική, εργαστηριακή και χειρουργική.

    Κλινική: με την ψηλάφηση του μαστού διαπιστώνεται η ευαισθησία του και η ύπαρξη μέσα σε αυτόν κάποιων οζιδίων που αναφέρει η πάσχουσα. Τα οζίδια αυτά έχουν ποικίλο μέγεθος , σαφή όρια, και είναι ευκίνητα.

    Εργαστηριακή: η εργαστηριακή διάγνωση της ινοκυστικής περιλαμβάνει κυρίως τη μαστογραφία και ο υπέρηχος μαστού. Πολλές φορές μπορεί να γίνει μαγνητική τομογραφία ή και αξονική τομογραφία.

    Εγχειρητική: μπορεί απλά να παρακεντηθεί ή ακόμα και να αφαιρεθεί.

    Η θεραπεία της ινοκυστικής μαστοπάθειας είναι χειρουργική και συντηρητική.

    ΘΗΛΩΜΑ ΤΩΝ ΓΑΛΑΚΤΟΦΟΡΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

    Είναι μια καλοήθης διεργασία όπου υπάρχει υπερπλασία του επιθηλίου των γαλακτοφόρων πόρων και δημιουργεί έκκριση υγρού που λιμνάζει μέσα σε αυτούς. Εμφανίζεται κυρίως στην αναπαραγωγική ηλικία. Σπάνια πριν τα 30 και μετά τα 60 έτη. Συχνότερη ηλικία εμφάνισης είναι από 40-50 έτη. Η διάγνωση γίνεται με κλινική και εργαστηριακή εξέταση καθώς και κατά την χειρουργική αφαίρεση.

    ΔΙΑΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

    Οι συχνότερες διαπλαστικές παθήσεις του μαστού είναι:

    ΑΜΑΣΤΙΑ: Είναι η συγγενής έλλειψη των μαστών που μπορεί να συμβαίνει στον ένα ή και στους δύο μαστούς. Συχνότερα το συναντάμε στον ένα μαστό.

    ΑΘΗΛΙΑ: Είναι η έλλειψη της θηλής και της θηλαίας άλω.

    ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΕΙΣΟΛΚΉ ΤΗΣ ΘΗΛΗΣ: Όταν η θηλή αντί να προβάλει προς τα έξω, είναι προς τα μέσα. Συμβαίνει συνήθως σε γυναίκες με μεγάλο στήθος.

    ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΙ ΜΑΣΤΟΙ Ή ΘΗΛΕΣ: Όταν υπάρχουν παραπάνω από δύο μαστοί ή παραπάνω από δύο θηλές.

    ΨΕΥΔΟΜΑΣΤΙΑ: Όταν αναπτύσσεται η θηλή και η θηλαία άλως χωρίς να υπάρχει μαζικός αδένας.

    ΑΝΙΣΟΜΑΣΤΙΑ: Είναι η ύπαρξη φυσιολογικής ανάπτυξης του ενός μαστού και υπολειπόμενης ανάπτυξης του άλλου.

    ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

    Ο καρκίνος του μαστού προκαλείται από τη βλάβη των κυττάρων του μαστού, τα οποία αυξάνονται δημιουργώντας κακοήθη όγκο. Ο καρκίνος του μαστού είναι η συνηθέστερη αιτία θανάτου των νεαρών γυναικών στις μέρες μας. Δυστυχώς 1 στις 10 γυναίκες θα νοσήσουν από αυτή τη νόσο. Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα είναι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας.

    Ποια είναι τα συμπτώματα;

    • όζος (πολύ μικρό ογκίδιο ) στο στήθος, ο οποίος είναι ψηλαφητός

    • ένα ή περισσότερα μικρά οζίδια στην περιοχή της μασχάλης(λεμφαδένες)

    • αλλαγή του δέρματος του μαστού (ερεθισμός, κοκκίνισμα, όψη σαν φλοιός πορτοκαλιού)

    • αλλαγή στην εικόνα της θηλής του μαστού (εισολκή της θηλής).

    • έκκριση υγρού από τη θηλή.

    Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

    • το οικογενειακό ιστορικό

    • η παρατεταμένη έκθεση σε οιστρογόνα, όπως στη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (η οποία όμως προφυλάσσει τις γυναίκες από άλλες σοβαρές παθήσεις) και η πρώιμη έναρξη της εμμήνου ρύσεως και η καθυστερημένη εμμηνόπαυση .

    • η ηλικία (οι γυναίκες μετά τα 40 πρέπει να κάνουν τακτικά μαστογραφία)

    • οι αλλαγές στα γονίδια BRCA1 ή BRCA2, τα οποία σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού

    • η πρώτη εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία

    • η έκθεση σε βλαβερή ακτινοβολία

    • η παχυσαρκία

    Πώς γίνεται η διάγνωση;

    • Αρχικά συνήθως ο όγκος εντοπίζεται με ψηλάφηση και στη συνέχεια γίνονται εξετάσεις όπως:

    • υπερηχογράφημα μαστού

    • μαστογραφία

    • μαγνητική τομογραφία

    • βιοψία, εξετάζεται δηλαδή μικροσκοπικά ιστός ή υγρό που έχει αφαιρεθεί από το μαστό

    Πώς αντιμετωπίζεται;

    Ο καρκίνος του μαστού ανήκει στην κατηγορία των καρκίνων που συνήθως αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, ειδικά αν η διάγνωση είναι έγκαιρη. Η θεραπεία μπορεί να γίνει με ακτινοβολία, με χημειοθεραπεία με ορμονικά φάρμακα ή με χειρουργική επέμβαση.

    Πώς μπορεί να προληφθεί;

    Είναι απολύτως απαραίτητο κάθε γυναίκα να ψηλαφεί μόνη της τους μαστούς της μία φορά το μήνα ,μετά την περίοδο(7η -11η μέρα του κύκλου).Οι περισσότεροι όγκοι έχουν βρεθεί από τις ίδιες τις γυναίκες! Αδιαμφισβήτητα πρέπει από την ηλικία των 20 ετών να γίνεται μία τουλάχιστον ψηλάφηση το χρόνο και από τον γυναικολόγο, η οποία να συνοδεύεται και από υπερηχογράφημα μαστών. Σε ηλικία 35-40 ετών πρέπει να γίνεται η πρώτη μαστογραφία(αναφοράς) την οποία κρατάει η γυναίκα στο αρχείο της για σύγκριση με τις επόμενες μαστογραφίες. Μετά τα 40 έτη πρέπει να γίνεται εκτός από μαστογραφία μια φορά το χρόνο, κάθε χρόνο, και υπερηχογράφημα και ψηλάφηση μαστών από τον ειδικό ιατρό. Για να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης αυτού του τύπου καρκίνου καλό είναι να υιοθετήσετε έναν υγιή τρόπο ζωής, που να περιλαμβάνει σωστή διατροφή και άσκηση και πρόληψη της παχυσαρκίας. Επιλέξετε επίσης να γίνετε μητέρες πριν την ηλικία των τριάντα ετών και προτιμάτε να θηλάζετε το μωρό σας.

  • HPV και εγκυμοσύνη

    Πολλές φορές ο HPV μπορεί να συνυπάρχει με μια εγκυμοσύνη. Σε μερικές γυναίκες η δυσπλασία μπορεί να επιδεινωθεί στην εγκυμοσύνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές κατά την κύηση. Σε αυτή την περίπτωση καλό είναι στην πρώτη επίσκεψη της εγκυμοσύνης να γίνει ένα Τεστ- Παπανικολάου εφόσον η γυναίκα δεν είχε ένα πρόσφατο κυτταρολογικό έλεγχο τραχήλου. Στη συνέχεια της κύησης ο τράχηλος ελέγχεται κολποσκοπικά και μπορεί να επαναληφθεί το Τεστ- Παπανικολάου ,ή να παρθούν και βιοψίες, χωρίς κίνδυνο για την κύηση. Τέσσερις μήνες μετά το πέρας της κύησης είναι απαραίτητος ένας νέος κυτταρολογικός έλεγχος και κολποσκόπηση, στις γυναίκες με προηγούμενο παθολογικό Τεστ.

    Ο τοκετός πρέπει να γίνει με καισαρική τομή;

    Όχι. Στο 99 % των περιπτώσεων το μωρό μπορεί να γεννηθεί φυσιολογικά, κολπικά , χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα.

    Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον οργανισμό μου να απαλλαγεί από τις HPV αλλοιώσεις;

    Ο ιός δεν φεύγει ποτέ από τον οργανισμό μας. Είμαστε για πάντα φορείς του ιού αλλά εάν το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι σε καλή κατάσταση μπορούμε να τον διατηρήσουμε σε καταστολή, δηλαδή να είναι ανενεργός. Όμως πάλι πρέπει να τον παρακολουθούμε με τις απαραίτητες εξετάσεις.

    Πώς μπορώ να διατηρήσω τον οργανισμό μου σε καλή κατάσταση;

    Είναι πολλή σημαντική η διακοπή του καπνίσματος. (Το κάπνισμα ρίχνει την άμυνα του οργανισμού σε όλα τα συστήματά του, όπως και στο γεννητικό.Έχει αποδειχθεί ότι η διακοπή του καπνίσματος υποστρέφει τις HPV αλλοιώσεις σε τεράστιο ποσοστό!).

    • Να κοιμάμαι 8-9 ώρες καθημερινά.

    • Να καταναλώνω άφθονα φρούτα, λαχανικά και φρέσκιες σαλάτες καθημερινά

    • Μπορώ να συμπληρώνω τη διατροφή μου και με κάποιο πολυβιταμινούχο σκεύασμα.

    • Να προσπαθώ να μην έχω μικροβιακές λοιμώξεις στον τράχηλο της μήτρας.

  • Για ένα τοκετό ...από ψυχής!

    Εννέα μήνες προσμονής και τώρα επιτέλους θα κρατήσετε το νεογέννητο μωρό σας αγκαλιά! Η χαρά και ο ενθουσιασμός εναλλάσσονται με την ανησυχία. Αναρωτιέστε για την έκβαση αυτής της εμπειρίας, την ένταση του πόνου και αγωνιάτε για την υγεία του μωρού σας. Ωστόσο, ο φόβος δεν πρέπει να σας αποδιοργανώνει στην πιο δημιουργική ώρα της ζωή σας. Ο τοκετός είναι μυσταγωγία κι έτσι πρέπει να τον ζήσετε. Να τον προσεγγίσετε, δηλαδή, με γνώση, η οποία θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε δυνατή και ασφαλής αλλά και με ψυχική ευφορία γιατί η αγάπη, η υπομονή και η θετική σκέψη θα είναι καθοριστικές στην ενεργή συμμετοχή σας στη μοναδική εμπειρία της γέννησης του παιδιού σας.

    Όπως η εγκυμοσύνη, έτσι και ο τοκετός είναι μια φυσιολογική λειτουργία. Το σώμα της γυναίκας είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να γεννά. Επιπλέον, ο τοκετός δεν υπήρξε ποτέ τόσο ασφαλής όσο σήμερα με την συμβολή της σύγχρονης ιατρικής στην αντιμετώπιση τυχών προβλημάτων αλλά και διαχείρισης των ωδινών της γέννας. Εντούτοις, για την ομαλή πορεία του τοκετού είναι καθοριστικής σημασίας και η ψυχική ετοιμότητα της γυναίκας. Πώς, λοιπόν, θα ενεργοποιήσετε τις ψυχικές σας δυνάμεις ώστε να υποδεχτείτε όσο καλύτερα γίνεται το μωράκι σας;

    Καταρχάς, να θυμάστε πως η γέννηση του παιδιού σας είναι μια μοναδική εμπειρία που σας ανήκει αποκλειστικά και σε μεγάλο βαθμό μπορείτε να τη βιώσετε όπως επιθυμείτε. Ταυτόχρονα, αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο να την αντιμετωπίσετε με χαρά στην ψυχή. Όχι, όμως, και με ελαφρότητα γιατί αποτελεί την πιο σπουδαία στιγμή στη ζωή σας. Έτσι, είναι σημαντικό να «θέσετε και τους δικούς σας όρους, ώστε να εξασφαλίσετε ευνοϊκές συνθήκες και να πετύχετε σε συνεργασία με τους ειδικούς την καλύτερη δυνατή ευόδωση του τοκετού.

    Εμπιστευτείτε, λοιπόν, τη γιατρό και τη μαία σας και ζητήστε να σας ενημερώσουν για τα προειδοποιητικά μηνύματα και τα στάδια του τοκετού, καθώς και για τις εναλλακτικές μεθόδους ανακούφισης του πόνου . Η γνώση αυτή θα μειώσει κατά πολύ τις αγωνίες σας.

    Προετοιμάστε το σώμα σας (περίπατοι, yoga, μαθήματα ανώδυνου τοκετού, τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης, αρωματοθεραπευτικό μασαζ), εμπιστευτείτε τις δυνάμεις σας και τις αντοχές σας, ακολουθείστε τις συμβουλές της γιατρού και της μαίας σας.

    Μπορείτε αν θέλετε να γεννήσετε έχοντας το σύντροφο σας στο πλευρό σας. Η παρουσία του στην αίθουσα τοκετού μπορεί να είναι σημαντική για τη συναισθηματική σας υποστήριξη τις στιγμές αυτές.

    Ζητήστε απ’ το ιατρικό προσωπικό οι συνθήκες στην αίθουσα τοκετού να εξασφαλίζουν ένα κλίμα ηρεμίας, γαλήνης και αυτοσυγκέντρωσης. Ίσως τα φώτα να είναι χαμηλωμένα και να ακούγεται η μουσική που έχετε επιλέξει.

    Εκφράστε τα συναισθήματα σας, αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να πει και να ζητήσει αυτό που θέλει, επιλέξτε μια βολικότερη στάση για το σώμα σας. Πλαισιώστε τις σωματικές προσπάθειες σας με ευχάριστες νοερές απεικονίσεις. Να φαντάζεστε τη στιγμή που θα αντικρύσετε για πρώτη φορά το μωράκι σας και θα το κρατήσετε στην αγκαλιά σας. Η όμορφη αυτή αίσθηση της πληρότητας και της προσμονής θα πυροδοτεί την αντοχή σας και θα σας καθοδηγεί ώστε να συμπορευτείτε με το μικρό σας στο ταξίδι του.

    Συμπερασματικά, να σκέφτεστε πως οι πόνοι της γέννας έχουν νόημα και σκοπό την πιο θαυμαστή αποστολή του κόσμου. Είστε τώρα μητέρα κι έχετε μόλις βιώσει μια μοναδική διαδρομή κερδίζοντας σε αυτοπεποίθηση, πληρότητα, συγκίνηση και ψυχική ευφορία, στοιχεία που θα σας βοηθούν να βιώνετε τις δοκιμασίες ως πρόκληση και να τις αντιμετωπίζετε δυναμικά σε όλη την πορεία της ζωή σας.

    Ζήστε, λοιπόν, συνειδητά αυτές τις εξαίσιες στιγμές!

    Εμείς, είμαστε συνεχώς δίπλα σας.

  • Αναπαραγωγή και ανάπτυξη εμβρύου

    Η ανθρώπινη αναπαραγωγή έχει σαν κύριο σκοπό την ένωση ενός ωαρίου, από ένα θηλυκό οργανισμό και ενός σπερματοζωαρίου, από ένα αρσενικό οργανισμό. Το αναπαραγωγικό σύστημα και στα δυο φύλα είναι φτιαγμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνει την ένωση αυτών των φυλετικών (γεννητικών) κυττάρων. Το ωάριο παράγεται από την ωοθήκη, βγαίνει κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας και περνάει στην σάλπιγγα. Τα σπερματοζωάρια παράγονται στα ορχικά σωληνάρια και αποθηκεύονται στην επιδιδυμίδα. Κατά την διάρκεια της εκσπερμάτισης που γίνεται κατά τη συνουσία, τα σπερματοζωάρια αφήνονται στον κόλπο. Γρήγορα περνούν από τον ισθμό του τραχήλου στην κοιλότητα της μήτρας και από εκεί στη σάλπιγγα και τελικά στη λήκυθο όπου θα γίνει η γονιμοποίηση εφόσον έχει γίνει ωορρηξία.

    Μετά τη γονιμοποίηση ξεκινάει το ταξίδι του εμβρύου μέσα στη μήτρα. Αρχικά εμφυτεύεται σε ένα σημείο μέσα στο ενδομήτριο. Μετά αρχίζει να πολλαπλασιάζεται και χωρίζεται σε δυο μέρη. Το ένα θα είναι το έμβρυο και το άλλο θα είναι ο πλακούντας και οι υμένες.

    Μέχρι τις 6 εβδομάδες τις κύησης , δηλαδή 4 βδομάδες μετά τη σύλληψη δεν είμαστε σε θέση να δούμε το έμβρυο. Στις 6 εβδομάδες όμως έχει δημιουργηθεί η καρδιά του και ακούμε τους χτύπους της με τη βοήθεια υπέρηχων. Όλο το έμβρυο είναι περίπου 2 χιλιοστά .Τώρα αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Σχηματίζονται τα μάτια και τα αυτιά. Δημιουργείται ο πλακούντας, και προεξοχές στο σώμα του όπου εκεί θα δημιουργηθούν τα χέρια και τα πόδια.

    Μία εβδομάδα αργότερα το έμβρυο είναι περίπου ένα εκατοστό. Σε αυτή τη φάση αναπτύσσονται τα χέρια και τα πόδια χωρίς να έχουν δημιουργηθεί ακόμα τα δάκτυλα. Μεγαλώνει ο εγκέφαλος και δημιουργούνται τα μάτια, το έντερο , το πάγκρεας και οι βρόγχοι.

    Την 8 εβδομάδα αρχίζουν και δημιουργούνται τα οστά στα χέρια τα πόδια και τα δάκτυλα. Το πρόσωπό του τώρα είναι διαφορετικό καθώς τα μάτια του, η μύτη του και τα αυτιά του αρχίζουν να φαίνονται .Τα δόντια δημιουργούνται μέσα στο στόμα. Το έντερο αρχίζει να περιελίσσεται.

    Την επόμενη εβδομάδα τα μάτια έχουν σχηματιστεί πλήρως. Αρχίζει να δημιουργείται η γλώσσα και τα οστά του σώματος. Τα δάκτυλα του έχουν δημιουργηθεί αλλά είναι κοντά ακόμα με τον αντίχειρα. Το κοιλιακό τοίχωμα ολοκληρώνεται περικλείοντας το έντερο.

    Μια εβδομάδα αργότερα το μωρό κινείται μέσα στη μήτρα όμως είναι πολύ μικρό για να το καταλάβετε. Οι περισσότεροι από τους συνδέσμους διαμορφώνονται τώρα , οι αγκώνες του, οι καρποί του, τα γόνατα του , οι ώμοι του και οι αγκώνες καθώς επίσης τα χέρια, τα πόδια και τα δάκτυλα του.

    Το έμβρυο στην 11η εβδομάδα έχει δημιουργήσει όλα τα σημαντικά του όργανα. Τα μάτια του κλείνουν ή έχουν κλείσει και το κεφάλι του είναι στρογγυλό. Είναι μια περίοδος γρήγορης ανάπτυξης αφού στην αρχή αυτής της εβδομάδας είναι περίπου 3 εκατοστά ενώ στο τέλος το διπλάσιο. Το κεφάλι έχει περίπου το μισό μήκος από όλο το σώμα.

    Στην 12η εβδομάδα έχουν ολοκληρωθεί όλα τα όργανα του εμβρύου. Από δω και στο εξής θα αρχίσουν να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν έως τον τοκετό. Το φύλο διακρίνεται εξωτερικά και μπορούμε να ξέρουμε εάν το έμβρυο είναι κοριτσάκι ή αγοράκι. Δάκτυλα, μαλλιά και νύχια αρχίζουν να μεγαλώνουν. Τα γενετικά όργανα αρχίζουν να σχηματίζονται και να παίρνουν την τελική τους μορφή. Το αμνιακό υγρό ξεκινάει να αυξάνεται καθώς τα νεφρά του μωρού αρχίζουν να λειτουργούν και να παράγουν ούρα. Αρχίζει να λειτουργεί το έντερο και το έμβρυο τώρα αρχίζει να καταπίνει αμνιακό υγρό. Μετά την 19-21η εβδομάδα γίνονται αντιληπτές οι κινήσεις του εμβρύου και από τη μητέρα.

    Τις επόμενες εβδομάδες το έμβρυο μεγαλώνει αναπτύσσοντας όλα τα συστήματα του. Περίπου στις 24 εβδομάδες το σωματάκι του καλύπτεται από μια τυροειδή μεμβράνη και στις 26 εβδομάδες το σώμα και το κεφάλι του καλύπτεται από τις αρχικές τρίχες (lanugo)

    Στις 28 εβδομάδες το έμβρυο έχει μήκος περίπου 25cm. Σε αυτήν την εβδομάδα της κύησης τα μάτια είναι λίγο ανοιχτά και υπάρχουν σχηματισμένες οι βλεφαρίδες του εμβρύου. Σε λίγες μέρες τα μάτια του θα είναι εντελώς ανοιχτά. Το κεφάλι έχει αρκετά μαλλιά και το δέρμα είναι λίγο ρυτιδωμένο. Στις 30 εβδομάδες υπάρχουν τα νύχια στα δάχτυλα των ποδιών και το σώμα αρχίζει να γεμίζει και να φαίνεται ολοκληρωμένο. Στις 32 εβδομάδες το έμβρυο έχει μήκος 30cm. Σε αυτήν την ηλικία τα νύχια του εμβρύου μπορούν και φθάνουν μέχρι την κορυφή των δακτύλων . Το δέρμα του είναι ρόδινο και μαλακό. Στις 36 εβδομάδες το σώμα του αρχίζει να γίνεται παχουλό. Οι αρχικές τρίχες (χνούδι), έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και τα νύχια των ποδιών έχουν φθάσει τις κορυφές των δακτύλων. Τέλος, στις 38 εβδομάδες το στήθος έχει αρχίσει να προεξέχει και οι μαζικοί αδένες να προβάλλουν. Οι όρχεις του είναι στο όσχεο ή στους βουβωνικούς πόρους και τα νύχια των δακτύλων έχουν ξεπεράσει τις άκρες από τα δάχτυλα.

    (Διευκρινίζουμε ότι όταν αναφερόμαστε στο μήκος του εμβρύου η μέτρηση αφορά το κεφαλουραίο μήκος του, δηλαδή το μήκος από το κεφάλι μέχρι τον κόκκυγα (την ουρά) και τα νούμερα ισχύουν κατά προσέγγιση . Από έμβρυο σε έμβρυο οι μετρήσεις μπορεί να διαφέρουν. Εδώ αναφέρεται ο μέσος όρος)

  • Η εγκυμοσύνη μου

    Η εγκυμοσύνη είναι η πιο όμορφη και μαγική περίοδος στη ζωή της γυναίκας. Είναι μια συναρπαστική εμπειρία ακόμα και αν τη γεύεσαι για δεύτερη και τρίτη φορά. Κάθε εγκυμοσύνη είναι ξεχωριστή , ιδιαίτερη και μοναδική.

    Φυσιολογικά η εγκυμοσύνη διαρκεί 9 μήνες από τη στιγμή της σύλληψης. Μια εγκυμοσύνη διαρκεί 40 εβδομάδες, επειδή υπολογίζεται από την πρώτη ημέρα της τελευταίας περιόδου της γυναίκας. Για πολλές γυναίκες το πρώτο σημάδι της εγκυμοσύνης είναι η καθυστερημένη περίοδος. Τα test κύησης του φαρμακείου είναι αρκετά αξιόπιστα και θα σας δείξουν εάν είστε έγκυος όμως στη συνέχεια πρέπει να γίνει και εξέταση αίματος ( β-χοριακή) για επιβεβαίωση .Η πιο ακριβής εξέταση είναι το διακολπικό υπερηχογράφημα που γίνεται για να ελεγχθεί ότι η εγκυμοσύνη δεν είναι εκτός της μήτρας (εξωμήτριος κύηση) και για να βεβαιωθούμε ότι η καρδιά του μωρού άρχισε να χτυπά (κύηση 6 εβδομάδων).

    Τι συμπτώματα δημιουργεί η εγκυμοσύνη;

    Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η καθυστέρηση της περιόδου. Μπορεί να υπάρχουν και καφέ κηλίδες αίματος ενώ είστε έγκυος, αλλά όχι κανονική περίοδος. Υπάρχουν όμως και άλλα συμπτώματα που συνήθως προκύπτουν αφού έχετε μάθει ότι είστε έγκυος. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι:

    1) Πρωινή αδιαθεσία και τάση για ναυτία και εμετό

    2) Συχνοουρία

    3) Πίεση στους μαστούς και πόνο στις θηλές

    4) Αλλαγή στο χρώμα των θηλών

    5) Αιμορραγία ή κράμπες περιόδου

    6) Ευαισθησία στην όσφρηση ή αλλαγή στην αίσθηση της γεύσης

    7) Εξάντληση

    8) Πόνος στη μέση ή πόνοι παρόμοιοι με αυτούς της περιόδου

    9) Δυσκοιλιότητα

    10) Εναλλαγές συναισθημάτων

    11) Υπνηλία

  • Πρώτο τρίμηνο της κύησης

    Το πρώτο τρίμηνο είναι η πιο ευαίσθητη περίοδος ανάπτυξης του εμβρύου. Τώρα δημιουργούνται όλα τα συστήματα και τα όργανα του μωρού και σχηματίζεται ο πλακούντας . Σε αυτό το τρίμηνο εκτός από τις εργαστηριακές εξετάσεις που πρέπει να κάνετε πρέπει να γίνουν και κάποιες άλλες εξετάσεις οι οποίες είναι οι εξής:

    1) ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΥΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΗ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ

    Αποτελεί μια σημαντική εξέταση για το έμβρυο. Γίνεται από την 11η-13η εβδομάδα κύησης. Είναι ένα κοιλιακό υπερηχογράφημα στο οποίο προσδιορίζονται σοβαρές ανατομικές ανωμαλίες και μετριέται και η αυχενική διαφάνεια του εμβρύου. Η εξέταση αυτή έχει ως στόχο την εκτίμηση της πιθανότητας  γέννησης του μωρού με Τρισωμία 21(Σύνδρομο DOWN), Τρισωμία 18(Σύνδρομο EDWARDS)  και Τρισωμία 13(Σύνδρομο PATAU).

    2) PAPP-A

    Είναι εξέταση αίματος και σε συνδυασμό με την αυχενική διαφάνεια μας δείχνει τη συνδυασμένη πιθανότητα εμφάνισης χρωμοσωμικών ανωμαλιών (όπως το σύνδρομο Down) στο έμβρυο.

    ΑΜΝΙΟΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ, ΛΗΨΗ ΤΡΟΦΟΒΛΑΣΤΗΣ:

    Η αμνιοπαρακέντηση (λήψη κυτταρων αμνιακού υγρού) και η  βιοψία τροφοβλάστης (λήψη κυττάρων του πλακούντα)  είναι επεμβατικές εξετάσεις  με τις οποίες ελέγχουμε το έμβρυο για χρωμοσωμιακές ανωμαλίες.  Ως επεμβατικές μέθοδοι και οι δυο έχουν ένα μικρό ποσοστό αποβολής της τάξεως  1/1000 περιπτώσεις.

    ΤΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ;

    Οι εξετάσεις που συνιστούμε να γίνονται στην αρχή της κύησης είναι οι εξής:

    • Γενική Εξέταση Αίματος
    • Ομάδα Αίματος –Rh
    • Γενική Εξέταση Ούρων
    • Κ/Α Ούρων
    • Σάκχαρο
    • Ουρία
    • Ουρικό Οξύ
    • Τest Δρεπάνωσης
    • Ηλεκτροφόρηση Ηb
    • Κρεατινίνη
    • SGOT-SGPT
    • ΤSH,Anti TG,Anti TPO
    • Toxoplasma (IgG-IgM)
    • CMV (IgG-IgM)
    • HCV
    • Ερυθρά (IgG-IgM)
    • HIV I + II
    • VDRL
    • HBsAg
    • 25(OH) D3

    ΕΞΕΤΑΣΗ ΚΥΣΤΙΚΗΣ ΙΝΩΣΗΣ 

    ΕΛΕΓΧΟΣ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑΣ

    ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

    • Καρδιολογική Εξέταση
    • Ηλεκτροκαρδιογράφημα
    • Tρίπλεξ Καρδιάς

    Ανάλογα με το ιστορικό της κάθε γυναίκας μπορεί να ζητηθεί από τον γιατρό να γίνουν και κάποιες επιπλέον εξετάσεις.

  • Δεύτερο τρίμηνο της κύησης

    Η εγκυμοσύνη είναι πλέον εμφανής αφού η κοιλιά σας έχει αρχίσει να φαίνεται. Το κέντρο βάρους του σώματος σας μετατοπίζεται και η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει ελαφρά λόρδωση. Η κοιλιά μεγαλώνει σιγά σιγά και το βάρος σας αυξάνεται. Πλέον καταλαβαίνεται τις κινήσεις του μωρού. Η μήτρα προβάλει πάνω από τη λεκάνη και η γραμμή της μέσης αρχίζει να χάνεται καθώς το μωρό μεγαλώνει μπορεί να προκαλέσει πόνους στη μέση και τα πλευρά. Το στομάχι πιέζεται και αρχίζουν οι καούρες. Οι εξετάσεις που γίνονται σε αυτό το τρίμηνο είναι οι εξής:

    1)ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ Β-ΕΠΙΠΕΔΟΥ: Γίνεται περίπου στην 22η εβδομάδα κύησης. Είναι ένας υπέρηχος που εξετάζει την ανατομία του εμβρύου. Εδώ θα φανεί με ευκρίνεια τυχόν « κατασκευαστική» ανωμαλία στο σχηματισμό των συστημάτων και των οργάνων του εμβρύου και θα διελεγχθεί εκ νέου με στατιστική πιθανότητα ο κίνδυνος χρωμοσωμικών ανωμαλιών. .

    2)ΚΑΜΠΥΛΗ ΣΑΚΧΑΡΟΥ: Γίνεται την 26η – 27η εβδομάδας κυήσεως εφόσον κρίνει ο γυναικολόγος σας ότι χρειάζεται.

  • Τρίτο τρίμηνο της κύησης

    Είναι το τελευταίο τρίμηνο της κύησης και το μωρό ολοκληρώνει την ανάπτυξή του. Η μήτρα καταβάλει όλη την κοιλότητα της λεκάνης και πιέζει τα γύρω όργανα. Το μωρό είναι πλήρως σχηματισμένο και τα όργανά του είναι ώριμα και συνεχίζουν να ωριμάζουν έως το τέλος. Μπορεί να νιώθετε την κοιλιά να γίνεται σκληρή και να πονάει. Η μήτρα και το σώμα αρχίζουν να προετοιμάζονται για τον τοκετό. Το μωρό είναι πολύ κινητικό και αλλάζει θέσεις. Σταδιακά όμως ο χώρος που έχει για να κινείται μειώνεται . Στις πρωτοτόκες γυναίκες παίρνει θέση για να γεννηθεί τρεις εβδομάδες πριν τον τοκετό.

    Οι εξετάσεις που μπορεί να γίνουν σε αυτό το τρίμηνο είναι οι εξής:

    1) ΚΑΡΔΙΟΤΟΚΟΓΡΑΦΗΜΑ: Είναι μια εξέταση που βλέπουμε τη δραστηριότητα της μήτρας, εάν κάνει συσπάσεις ή όχι, και την κινητικότητα του μωρού.

    2) ΒΙΟΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ : Είναι η εξέταση με την οποία ελέγχονται οι κινήσεις των μελών και του θώρακα του εμβρύου μέσα στη μήτρα.

    3) DOPPLER ΑΓΓΕΙΩΝ ΜΗΤΡΑΣ ΚΑΙ ΕΜΒΡΥΟΥ : Είναι ένα υπερηχογράφημα Doppler αγγείων που μετράει τη ροή αίματος στον ομφάλιο λώρο και στις δυο μητριαίες αρτηρίες για να διαπιστωθεί εάν ο πλακούντας τροφοδοτείται επαρκώς ή αν υπάρχουν σημάδια πλακουντιακής ανεπάρκειας.

  • Όταν έρχεται ...το αδερφάκι!

    Μπορεί στο μυαλό των γονέων να φαντάζει ιδανικό να φέρουν στον κόσμο ένα αδερφάκι για το μέχρι τώρα μοναχοπαίδι τους, αλλά πολλές φορές δε συμβαίνει το ίδιο και με το μεγαλύτερο παιδί που δε συμμερίζεται τον ίδιο ενθουσιασμό και συχνά αντιδρά υπερβολικά. Γι’ αυτό θα ήταν καλό οι γονείς να ακολουθήσουν κάποια βήματα ώστε να προετοιμάσουν το πρωτότοκο παιδί για τον ερχομό του νέου μέλλους στην οικογένεια.

    Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Τι να πείτε στο παιδί σας και πώς να το προετοιμάσετε;

    Το σημαντικό σ’ αυτή τη φάση είναι το παιδί να ακούσει πρώτα από σας για την εγκυμοσύνη σας στο χρόνο που θα επιλέξετε εσείς. Πάντως όσο περισσότερο χρόνο έχει στη διάθεση του ένα παιδί, τόσο καλύτερα και μάλιστα αν αντιμετωπίζετε κάποια συμπτώματα λόγω της εγκυμοσύνης είναι σημαντικό να ενημερώσετε το παιδί σας ώστε να μη φοβηθεί ότι κάτι άσχημο σας συμβαίνει.

    Όσον αφορά το τι θα του πείτε εξαρτάται από τη χρονική ηλικία του παιδιού. Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας (2-5 ετών) για παράδειγμα δυσκολεύεται να καταλάβει τη μονιμότητα της γέννησης ενός μωρού και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μωρό από ένα παιχνίδι ή να καταλάβει τη διαδικασία της αναπαραγωγής. Έτσι εάν ρωτήσει «Μα πώς μπήκε το μωρό στην κοιλιά σου μαμά;» ή «από πού θα βγεί το μωράκι;», δεν ρωτάει απαραίτητα για να μάθει πως γίνεται η σύλληψη. Μπορεί να αρκεί η απάντηση « το μωράκι θα έρθει από τη μήτρα ή οποία είναι στην κοιλιά της μαμάς». Επιπλέον, το πόσα πράγματα θα του πείτε εξαρτάται από το δικό του ενδιαφέρον. Αν το παιδί ενδιαφέρεται και ρωτά πρέπει να του δίνεται απλές και κατανοητές πληροφορίες. Αν πάλι δε δείχνει να το ενδιαφέρει πολύ το γεγονός μην επιμένετε σε πολλές λεπτομέρειες. Γενικά, όμως, καλό θα ήταν να του δώσετε από νωρίς να καταλάβει ότι συμμετέχει κι αυτό στη διαδικασία προετοιμασίας για το αδερφάκι. Εδώ θα βοηθούσαν τα εξής:

    • δείξτε του φωτογραφίες όταν ήταν το ίδιο βρέφος

    • διαβάστε παιδικά βιβλία για την εγκυμοσύνη και τη γέννα

    • επισκεφτείτε μαζί του φίλους και συγγενείς οι οποίοι έχουν μωρά

    • επισκεφτείτε ίσως μαζί του το γιατρό σας σε κάποιον υπέρηχο

    Γέννηση – η πρώτη συνάντηση

    Καθώς πλησιάζει η μέρα της γέννησης:

    Προγραμματίστε με ποιόν θα μείνει το παιδί σας τις συγκεκριμένες ώρες/μέρες που θα λείψετε, μιλήστε μαζί με το παιδί σας για τυχόν φόβους ή απορίες που μπορεί να έχει και καθησυχάστε το πώς όλα θα πάνε καλά.

    Εάν θέλετε να κάνετε αλλαγές στο δωμάτιο ή στην εκπαίδευση της τουαλέτας κάντε τις αρκετέ βδομάδες πριν τη γέννα ή αναβάλετε τις για αρκετό καιρό μετά τον ερχομό του μωρού.

    Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα πολύ ωραίο δώρο για την πρώτη φορά που θα δεί το μικρό του αδερφάκι.

    Όταν γεννηθεί το μωρό:

    Αν το μεγαλύτερο παιδί σας επισκεφτεί στο μαιευτήριο, θα πρέπει εσείς να κατέβετε στην είσοδο του νοσοκομείου να το δείτε και μόνο στην περίπτωση που δεν έχετε ορό ή καθετήρα ή υποβληθήκατε σε καισαρική τομή, γιατί έτσι το παιδί θα πάρει το μήνυμα πως η μαμά μου δεν είναι καλά και ταλαιπωρείται και μάλλον φταίει το μωρό γι’ αυτό. Εδώ, λέμε πάντα στο παιδί πως το μωρό δεν το έχει ή μαμά μαζί της, αλλά το κρατάνε οι νοσοκόμες και το φροντίζουν μέχρι να μπορεί να έρθει στο σπίτι. Επίσης, θα ήταν ωραίο να έχετε ένα δωράκι για το παιδί και να του πείτε ότι το έφερε το αδερφάκι του καθώς θα του χαρίζει και αυτό το δικό του.

    Όσο καιρό θα είστε στο μαιευτήριο αλλά και τις πρώτες μέρες στο σπίτι, προσπαθήστε να μην αλλάξετε τις προγραμματισμένες καθημερινές δραστηριότητες του μεγαλύτερου παιδιού. Αφήστε το, για παράδειγμα να πηγαίνει κανονικά σχολείο και να παίζει, αλλά στην περίπτωση που δε θέλει μην το πιέσετε.

    Μετά τη γέννα: η καθημερινότητα στο σπίτι

    Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας δώστε του τη δυνατότητα να συμμετάσχει στη φροντίδα του μωρού.

    Αν ζηλεύει είναι επικίνδυνο να το χτυπήσει και δεν πρέπει να μένει μόνο μαζί του. Αν όμως αγνοεί το μωρό μην το πιέζετε να κάνει με το ζόρι κάτι – μπορεί να χρειάζεται απλώς λίγο χρόνο.

    Αφιερώστε χρόνο αποκλειστικά στο μεγαλύτερο παιδί σας.

    Υπενθυμίστε στους συγγενείς και φίλους να μην ξεχνούν το μεγαλύτερο παιδί.

    Μην πανικοβληθείτε αν το μεγαλύτερο παιδί σας αρχίζει να φέρεται κι αυτό σαν μωρό (ξαφνικά μπορεί να αναζητήσει την παλιά του κούνια, να θέλει πιπίλα και το γάλα απ’ το μπιμπερό, ή να εμφανίζει νυχτερινή ενούρηση), η συμπεριφορά αυτή δε διαρκεί πολύ και ο καλύτερος τρόπος να την αντιμετωπίσετε είναι να του υπενθυμίζετε με καλό τρόπο τις δυνατότητες του.

    Όσο καλά και αν προετοιμάσετε το παιδί σας για τον ερχομό του μωρού, πάντα υπάρχει πιθανότητα να εκφράσει άρνηση ή επιθετικότητα για το αδερφάκι που θα γεννηθεί. Γι’ αυτό το λόγο, βοηθήστε το παιδί σας να εκφραστεί λεκτικά ή και συμβολικά (μέσω παιχνιδιού με κούκλες ή ζωγραφική) και σε καμιά περίπτωση μην υποτιμάτε την αξία αυτών των συναισθημάτων του. Εάν όμως οι αντιδράσεις του έχουν να κάνουν με υπερβολικές εκρήξεις θυμού, μεγάλες απαιτήσεις από τους γονείς και συμπεριφορές επικίνδυνες για το ίδιο ή το μωρό, είναι απαραίτητο να εξηγηθεί στο παιδί ότι τα συναισθήματα του είναι αποδεκτά, αλλά παρ’ όλ’ αυτά κάποιες συμπεριφορές του δεν παύουν να είναι απαγορευμένες.

    Αυτό που χρειάζεται να έχετε κατά νου, είναι πως η μεγαλύτερη αγωνία που έχει το μεγαλύτερο παιδί είναι αν θ’ αλλάξουν τα πάντα μετά τον ερχομό του μωρού και αν θα συνεχίσει να έχει ρόλο πρωταγωνιστή στην οικογένεια. Είναι, έτσι, φυσικό όταν όλοι ασχολούνται με τη μαμά που εγκυμονεί ή το νεογέννητο μωρό, το παιδί να αισθάνεται παραγκωνισμένο και έτσι να ψάχνει διάφορους τρόπους για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του και να κερδίσει το αλλοτινό ενδιαφέρον. Οι γονείς εδώ οφείλουν να το καθησυχάσουν, με συνέπεια λόγων και πράξεων, πως η αγάπη τους γι’ αυτό δε θ’ αλλάξει με τον ερχομό ενός άλλου μωρού και ότι το κάθε παιδί έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των γονιών του.

    Να θυμάστε, ακόμη, πως το καλύτερο που έχετε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι ότι πάντα θα έχουν το ένα το άλλο, αγκαλιάστε τα, λοιπόν, με αγάπη και όλα θα πάνε καλά!